یادبود ششمین سالگرد فراق استاد آواز گیلان برگزار شد

شش سال گذشت ، شش سالی که هنر موسیقی ناکام از شنیدن صدای استاد نام آوازه خود مانده و در غم از دست دادن استاد آواز فولکلور خود است. با وجود اینکه خانواده مرحوم پور رضا برخلاف امسال نیز همچون دو سال گذشته اطلاع رسانی و تبلیغاتی برای برگزاری مراسم سالگرد استاد نکرده بودند اما اهالی فرهنگ و هنر و هنردوستان گیلان با پای دل در این مراسم گام نهادند تا ثابت کنند که هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق.
کسی که به گفته دوستدارانش نمی توان استاد را با کلمات و عبارات توصیف کرد چرا که استاد خود مایه فخر و مباهات بود و همنفسی با استاد ممد حیات بود و همدمی با او مفرح ذات .
به گفته دوستدارانش فریدون پوررضا بزرگترین هنرش، بودن در کنار مردم و زیستن برای مردم بود و فارغ از همه دغدغه های زمانه به شکرانه شادمانی مردم قهقهه مستانه اش به آسمان بود و با اندوه مردم کلبه احزانش را رونق می داد و به همین دلیل باید استاد پور رضا را به معنای واقعی باور داشت و برای تعالی روح بلندش تمام قد ایستاد و او را با بانگی بلند و صدایی رسا تحسین کرد و گفت که: صبر ایوب بباید پیر فلک را تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید .
اهالی فرهنگ و هنر فریدون پوررضا را بیش از هر چیز، یک کاوشگر و محقق موسیقی فولکلور گیلان می دانند و آنچه که بیش از هرچیز استاد را از سایرین متمایز می کرد بهره مندی اش از نعمت صدا و توانایی خواندن بود چراکه پوررضا محققی خستگی ناپذیر و عاشق بود که می دانست چگونه با آواز به عمق فرهنگ کهن نقب بزند، ریشه ها را پیدا کند، به نجواهای نیاکان مان گوش دهد، آنها را به خاطر بسپارد و در بازگشت، همان ها را برای ما بخواند تا بدانیم، که بودیم و چه بودیم و این راه دور و دراز را چگونه آمده ایم و بر ما چه گذشته و چه داشته ایم که اکنون نداریم، و چه نداشته ایم که داریم.
فرهاد پوررضا فرزند ارشد استاد فریدون پوررضا در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: ما همیشه مدیون محبت های مردم هستیم و مردم شریف و قدرشناس همواره خانواده پوررضا را شرمنده محبت های خود کرده اند.
وی ادامه داد: در سه سال اول پس از فوت استاد، مسئولان فرهنگ و هنر استان با توجه و ارادت خاص به استاد پوررضا ، مراسم در خور و شایسته ای برای استاد برگزار کرده بودند که جا دارد از زحمات و محبت های یکایک عزیزان قدردانی کنیم .
به گزارش خبرنگار ایرنا فریدون پوررضا در 3 مهر 1311 در بخش لشت نشاء شهرستان رشت متولد شد و تحصیلات ابتدایی را در مدرسه ناصر خسرو به پایان رساند. پوررضا در آزمون خوانندگی رادیو گیلان رتبه نخست را کسب کرد و به طور رسمی به عنوان خواننده شروع به کار و از اردیبهشت 1350 همکاری با تلویزیون را آغاز کرد و در همان سال به عنوان پژوهشگر آواهای بومی و با همراهی مشاهیر فرهنگی و هنری ایران سیمین دانشور، محیط طباطبائی، منوچهر آتشی، محمود عنایت، ایرج افشار و دیگر استادان برجسته دانشگاه تهران به لندن سفر کرد .
وی در سال 1367 همکاری‌اش را با اداره‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان کارشناس موسیقی آغاز و در همان سال کنسرتی را در رشت برگزار کرد. از آن تاریخ به بعد کنسرت های این هنرمند به ترتیب در شیراز، همدان، آلمان، رشت و تهران برگزار شد.
فریدون پوررضا برداشتی متفاوت از موسیقی فولکلور ارائه و از ملودی‌های دیلمان، گالش و گیلک در این راه استفاده کرد. او با تحقیق در زمینه موسیقی، بسیاری از ظرفیت‌های موسیقی گیلان را رشد داد و معرفی کرد.
استاد پوررضا در طول بیش از نیم قرن فعالیت هنری خود در عرصه موسیقی فولکلور گیلان حدود 469 ترانه فولکلور و شبه فولکلور گیلکی را با لهجه های شرق و غرب گیلان اجرا، بازسازی و بازخوانی کرد.
از میان این ترانه ها 280 ترانه فولکلور را بازسازی و دوباره خوانی و ملودی یکصد ترانه را خود تنظیم کرد؛ این ترانه ها مایه های مختلف زندگی گیل مردان و گیل زنان از شادی و اندوه، کار و تلاش، تاریخ و حماسه، عشق و وفا و ... را منعکس کرد.
می گیلان، رعنا، سیا ابران، تی تی، بارش، بوشو بوشو، جان گیلان، ای وارون ای وارون، شالیزار، بزن چوپان، عروس گوله و چه بسیار دیگر برای همیشه نسل ها ماندگار شد.
استاد فریدون پوررضا روز 23 فروردین سال 1391 به دلیل بیماری تنفسی دار فانی را وداع گفت.
7471/2007