احمدوند: فرهنگ تنیس نداریم

 تیم ملی تنیس ایران موفق نشد حضور خود را در گروه دو دیویس کاپ آسیا حفظ کند و با دو باخت برابر هنگ کنگ و چین تایپه به دسته سه آسیا سقوط کرد. با توجه به اینکه تنیس ایران سالها درگیر این رفتن و ماندن ها در دسته دو و سه شده است بنابراین این انتقاد وجود دارد چرا تنیس ایران به جای پیشرفت و قدم گذاشتن در مسیر جدید هنوز هم بین گروه دو و سه آسیا در حال رفت و آمد است.

سعید احمدوند سرمربی تیم ملی تنیس از دلایل باخت ایران و اینکه چرا بازیکنان ما تلاش نمی کنند پا به پای حریفان خود در میادین بین المللی پیش بروند، گفت.

در ادامه گفتگوی ایسنا با سرمربی تیم ملی را می خوانید:

- در مورد شکست تیم ملی تنیس صحبت می‌کنید؟ چرا دوباره شاهد سقوط تیم ملی تنیس به گروه سه آسیا بودیم؟

تیم چین تایپه خیلی خوب بود. بازیکنان آن‌ها در رده 100 و 200 دنیا قرار دارند. البته این بازیکنان 5 سال برای تیم ملی چین تایپه بازی نکردند اما از شانس ما در این دیدار قوی‌ترین ترکیب تیم خود را مقابل ما قرار دادند. در ست اول بازی دوبل ضعیف ظاهر شدیم اما در ست دوم خوب بازی کردیم. در بازی چهارم هم شاهین خالدان را قرار دادیم که البته تمایلی نداشت اما به احترام تماشاگران بازی کرد و در نهایت به حریفش باخت. هرچند حریف او 19 ساله بود اما سال گذشته سه گرند اسلم دوبل جوانان را برده بود و نفر 7 جوانان جهان است و بسیار بازیکن خوبی است. در کل از عملکرد تیم راضی هستم. از اول می‌دانستیم شانسی در بازی با چین تایپه نخواهیم داشت ولی هر شکست مقدمه پیروزی است! این شکست نقاط ضعف‌مان را نشان داد.

از طرفی امسال دو بازی بیرون از خانه داشتیم و شاید هر تیم دیگری هم قرعه ما را داشت ممکن بود سقوط کند. از الان هم باید برنامه‌ریزی کنیم تا نقاط ضعف خود را بپوشانیم. بحث گروه دو یا سه بازی کردن نیست و بحث این است که باید سطح تنیس خود را بالاتر بیاوریم. گروه دو یا سه بودن ملاک خوب یا بد بودن تنیس یک کشور نیست.

- اشاره به رنکینگ بازیکنان چین تایپه داشتید اما این سوال مطرح است چرا بازیکنان ایران چنین جایگاهی ندارند؟ فکر نمی‌کنید راه درست را بازیکنان چین تایپه رفته‌اند نه بازیکنان ایران؟

با دلار 5 هزار تومان چه کار باید کنند؟

- بحث حضور در مسابقه‌های مربوط به الان نیست و به سال‌های قبل هم مرتبط است که قیمت دلار هم بالا نبود از طرفی به نظر می‌رسد بحث قیمت دلار توجیه چندان خوبی نباشد؟

من یک سوال دارم. چرا چین تایپه مثل ما کشتی یا والیبال خوبی ندارد؟ چون بعضی چیزها مال ما است و بعضی چیزها نه. بازیکنان چین تایپه سالها است محدودیت‌های ما را ندارند و می‌توانند به سراسر دنیا بروند و مسابقه بدهند. بازیکنانش در بهترین آکادمی‌های دنیا تمرین می‌کنند و اسپانسرهای بزرگی به تنیس چین تایپه کمک می‌کنند. این شرایط را ما نداریم البته بزرگ‌ترین مشکل ما این است که فرهنگ این رشته را نداریم.

- منظورتان از نداشتن فرهنگ تنیس چیست؟

با بازیکنان چین تایپه صحبت کردم و متوجه شدم تمام هزینه‌هایشان با اسپانسر شخصی است و یا خودشان پرداخت می‌کنند. اما بازیکنان ما چه کسانی که وضعیت مالی خوبی دارند و چه کسانی که ندارند فقط منتظر فدراسیون تنیس هستند و جدیت لازم را ندارند. بزرگ‌ترین مشکل ما خود بازیکنان هستند. اگر می‌خواهیم در رشته‌ای رشد کنیم باید خود را وقف آن رشته کنیم. باید زحمت بکشیم تا رشد کنیم. کسی همین طوری بازیکن 100 جهان نمی‌شود. ما هنوز فرهنگ تنیس را نداریم و باید ابتدا فرهنگ آن را درست کنیم و باید بفهمیم اشکالمان در چیست. من کاری که می‌توانستم را انجام دادم تا تنیس ایران در این دیدار وجهه خوبی داشته باشد و تنیس خوبی هم بازی کردیم و از عملکرد راضی هستم اما اختلاف سطح داریم. من بازیکن 100 دنیا نداشتم بلکه تلاش کردم با داشته‌هایمان نهایت استفاده را ببرم.

نمی‌توانیم به زور کسی را تنیسور کنیم و خود بازیکن باید بخواهد و به خودش سختی بدهد. این تفاوت تنیسورهای ایران با تمام کشورهای های در حال پیشرفت است. بازیکنان کشورهای دیگر با هزینه خود در مسابقه‌ها شرکت می‌کنند اما بازیکنان ایران منتظر کسی دیگر هستند. شما یک بازیکن را به من معرفی کنید خودش با هزینه اسپانسر کار کرده باشد و منتظر فدراسیون نمانده باشد؟ اگر کسی بخواهد جلو برود، ما هم کمکش می‌کنیم اما این خواستن در بازیکنان ایران نیست.

- به نظر شما ایران در چند سال اخیر در بازیکن‌سازی چقدر موفق بوده است؟ چون هنوز تکیه تیم ملی به بازیکنان قدیمی است.

ما هم به نوبه خودمان بازیکن‌سازی کرده‌ایم. نفراتی مانند محمد کارگران، امیرحسین بادی، امیروالا معدنچی، حمیدرضا نداف در این چند سال به تیم ملی رسیدند اما مساله این است در چه سطحی بازیکن ساخته‌ایم و سطح توقع‌مان چقدر است. بازیکنان ما به اندازه کافی به خودشان مرارت و سختی نداده‌اند. کدام یکی از آن‌ها به جز شاهین خالدان در تورنمنت‌های مختلف بین‌المللی شرکت کرده‌اند؟ گه‌گاهی امیروالا معدنچی و نداف بازی کرده‌اند اما این کافی نیست. نفراتی مثل بازیکنان چین تایپه حرفه‌ای تنیس بازی می‌کنند و تنیس و مسابقه دادن زندگی‌شان است. مشکل فقط از فدراسیون نیست. دو، سه بازیکن را به ما معرفی کنید که بخواهد خودش را وقف تنیس کند و 24 ساعته در مسافرت باشد. بازیکن یا باید خودش را وقف تنیس کند در غیر این صورت در تنیس حرفه‌ای دنیا جایی نخواهد داشت حتی اگر پول داشته باشد. امیدوارم حرکت از خود بازیکنان شروع شود اما آن‌ها بیشتر شوآف دارند تا این که بخواهند حرکت رو به رشد انجام دهند. تعداد اندکی از بازیکنان مانند معدنچی و خالدان هستند که به مسابقه‌ها می‌روند. البته تعداد مسابقه‌هایی هم که بازی می‌کنیم کافی نیست.

- فکر نمی‌کنید بعد از این همه سال رفت و آمد به گروه دو و سه آسیا این انتظار وجود داشت تنیس ایران در مسیر جدیدی باشد و به فکر صعود به گروه یک آسیا باشد؟

باید با واقعیت‌ها زندگی کنیم. واقعیت این است که ما از سایر تیم‌های گروه سه بهتریم اما در گروه دو هم باید دست و پا بزنیم. همه چیز هم به فدراسیون تنیس برنمی‌گردد بلکه باید یک سری عوامل دست به دست هم دهد. هیچ چیز ما واقعی نیست به طوری که اگر تمرین می‌کنیم شو است. مربیان ما کمتر تلاش می کنند با علم تنیس روز دنیا آشنا شوند. خیلی کارها باید کنیم که تنیس رشد کند و فقط هم فدراسیون نیست بلکه جامعه تنیس باید درست شود. الان یک عده از من خوششان می‌آید می‌گویند احمدوند خوب است و یک عده که بدشان می‌آید می‌گویند باید سرمربی عوض شود و تمام بحث این شده است و کسی نیست راهکاری برای پیشرفت تنیس ارائه کند. من یک تیم شکست خورده را تحویل گرفتم و برابر یک تیم بسیار خوب آبرومندانه بازی کردیم. واقعا بازیکنان تلاش کردند و ما اصلا در سطح آن‌ها نبودیم اما مردانه جنگیدیم و همه کسانی که اینجا بودند از بازی لذت بردند. سرمان بالا است چرا که تا جایی که توانستیم برای تنیس ایران زحمت کشیدیم. فکر می‌کنم دیدار اول برابر هنگ کنگ را باید با کیفیت بهتری بازی می‌کردیم چون هنگ‌کنگ با چین تایپه قابل مقایسه نیست.