به گزارش پارس نیوز، 

محمدجواد هاشم پور: هر کشوری در دنیا دارای رکوردهایی مختص به خود است. این رکوردها می تواند مانند سرآمد مطالعه یا رشد علمی مایه افتخار ملت ها باشد یا مانند آمار زندانیان و طلاق موجب سرشکستگی یک جامعه شود.

ایران نیز به عنوان یکی از قدرت‌های خاورمیانه و از موثر ترین کشورهای حال حاضر جهان، از این قاعده مستثنی نیست. ما در برخی امور مانند رشد علم و برخی فناوری‌های برتر جهانی دارای رکوردهای مثبت در جهان هستیم. اما از سوی دیگر برخی رکوردها نیز چندان زیبنده آیین و فرهنگ ما نیست. یکی از این رکوردها واردات سرسام آور لوازم آرایشی و بهداشتی است. ما در این میان رقابت بسیار ناخوشایندی را با برخی دیگر کشور در جهت مصرف روزافزون لوازم آرایشی دارا می باشیم. این آمار اما خبر از دلایل اجتماعی دیگری  دارد که عامل به وجود آمدن چنین رکوردهایی است.

نکته اول که نباید آن را از ذهن دور داشت این است که ما به عنوان یک کشور هدف، مورد تهاجم و ناتوی فرهنگی کشورهای مستکبر جهان قرار گرفته ایم. بسیاری از نشانه‌های فرهنگی موجود در جامعه، بر آمده از یک حالت غیرطبیعی و ناشی از تهاجم فرهنگی دشمنان به کشور است. این نکته به ما کمک خواهد کرد تا تحلیل درست تری از اوضاع فرهنگی کشورمان بدست بیاوریم.

به عنوان مثال اگر یک کشور مورد تهاجم بیولوژیکی قرار بگیرد بی شک آمار بیماری در آن کشور بالا خواهد رفت و لازم است تا تحلیل گران، وجود آن تهاجم را در تحلیل اوضاع سلامت آن جامعه در نظر بگیرند. قطعا اگر ما در برنامه تهاجم فرهنگی غرب به عنوان یک کشور هدف شناخته نمی شدیم، وضعیت پوشش و آرایش در کشور ما روند دیگری را طی می‌کرد. اینکه بسیاری شبکه های ماهواره ای و اینترنتی طرح های فرهنگی مهندسی شده پیچیده ای را در قبال افراد یک جامعه پیاده کنند، قطعا تاثیر فراوانی در روند شک گیری فرهنگ عمومی آن کشور خواهد گذاشت. پس می توان اینگونه نتیجه گرفت که یکی از عوامل وجود آمار بالای مصرف لوازم آرایشی و بهداشتی در جامعه ما، ناشی از طراحی های خارجی در جهت برنامه‌های تهاجم فرهنگی است.

بی شک گردش مالی بالای فروش لوازم آرایشی و بهداشتی نیز، صاحبان این تجارت غالبا غیرقانونی را بر آن می دارد تا به هر واسطه ای مصرف گرایی در جامعه را گسترش دهند

نکته دوم اختصاص پیدا می‌کند به اقتصاد عظیمی که بواسطه فروش لوازم آرایشی در جامعه پدید آمده است. وقتی یک گردش مالی بالا در جامعه شکل می یابند، صاحبان آن تجارت می کوشند تا عوامل گوناگون را برای حفظ موقعیت خود به کار ببرند.

بی شک گردش مالی بالای فروش لوازم آرایشی و بهداشتی نیز، صاحبان این تجارت غالبا غیرقانونی را بر آن می دارد تا به هر واسطه ای مصرف گرایی در جامعه را گسترش دهند. مصرف گرایی در زمینه لوازم آرایشی و بهداشتی ارتباط مستقیمی با بسیاری از شاخصه های فرهنگ عمومی و سلامت اجتماعی جامعه دارد. از این رو این تجارت پرسود، خود انگیزه ای می شود برای گسترش فرهنگ غلط مصرف بی رویه لوازم آرایشی و بهداشتی.

نکته سوم اما حقیقتی است که نمی توان از آن غافل شد این است که ما در جامعه چه در میان مردان و چه بانوان خود، دچار یک فقر فرهنگی آشکار هستیم. جامعه ای که سعی دارد خود را بیش از حد انتظار و خارج از چهارچوب های منطقی دینی و فرهنگی خود زیبا جلوه دهد، بی شک در ناخودآگاه و اندیشه درونی اش دچار کمبود و اختلال شده است.

مردان و زنانی که بیش از حد معمول از لوازم آرایشی و بهداشتی استفاده می کنند، به گمان بسیاری از روانشناسان در صدد مخفی کردن ضعف های دیگری از شخصیت سرخوده خود هستند. بررسی‌ها نشان داده است افراد موفق که توانسته اند در زمینه های علمی، فرهنگی و هنری به درجات عالی دست یابند و مطابق میل خود، استعدادهای درونیشان را شکوفا سازند کمتر دچار چنین آفت هایی در زندگی روزمره شان می شوند.

از مجموع تمامی این نکات بر می آید که جامعه ما نیاز به یک اصلاح فرهنگی و نگرش دلسوزانه ویژه دارد. نگرشی که سعادت دنیوی و اخروی مردم را وظیفه ی ذاتی خود بداند، نه آنکه با مسائل فرهنگی نیز مانند بسیاری از مسائل، سیاسی و با هدف جذب آراء بیشتر برخورد نماید.

قطعا دولت ها در شکل دادن فرهنگ صحیح در جامعه و کنترل بازار مسئولیت‌های بسیاری را بر دوش دارند. امید است با چاره جویی های صحیح و مناسب رکوردهای ناخوشایند جامعه ایرانی به رکوردهای افتخارآمیز دیگر بدل شود.