از احتمال جنگ اتمی تا عقب‌نشینی دو کشور رجز خوان

محمد اکبری: تنش و تندی ها در سخنان دو طرفه امریکا و کره شمالی به حدی بالا گرفته بود که ناظران بین المللی احتمالات برخورد هسته ای را مورد بررسی می دادند و هیچ کس نمی اندیشید که به فاصله چند روز رفت و امد و حتی دیالوگی بین رهبران دو کره شکل گیرد. منازعه کلامی دو مرد عجیب یکی در پیونگ یانگ و دیگری در کاخ سفید حتی به مسخره کردن یکدیگر هم رسیده بود. در حالی که امروز «اون» به بزرگ بودن دکمه هسته ای خود اشاره می کرد و تهدیداتی را مستقیما متوجه امریکا می کرد فردا ترامپ از بزرگتر بودن دکمه هسته ای خود سخن به میان می آورد و از جنگ و حمله ای خانمان سوز پرده بر می داشت.
در حالی که هنوز استراتژیستها و کارشناسان تسلیحات نظامی سعی می کردند برآورد دقیقی از قدرت هسته ای و برد موشکهای کره شمالی داشته باشند و تخمین بزنند که آیا موشکهای کره آنطور که در تهدیدات از آن سخن گفته می شود می تواند به خاک امریکا برسد یا نه، یک اتفاق ورزشی در کره جنوبی توانست محاسبات را به هم بریزد و سخن از مصالحه و گفت و گو به میان آید.
المپیک زمستانی کره جنوبی بهانه ای بود که ورزشکاران کره شمالی نیز در آن شرکت کنند و حضور آنها در کره جنوبی مسئله خوبی برای برقراری دیالوگ بین دو کشور بود. حضور خواهر اون رهبر کره شمالی در مراسم افتتاح بازیهای المپیک و نشست او در کنار رئیس جمهور کره جنوبی و به فاصله چندین صندلی از مایک پنس معاون ترامپ حتی این گمانه زنی ها را شکل داد که قرار است گفت و گوهایی بین کره شمالی و امریکا شکل گیرد. هر چند این موضوع تکذیب شد ولی بحث از شکل گرفتن کانالهای ارتباطی با کره شمالی از سوی امریکا از روزها پیش شکل گرفته بود و گفته می شد راههایی برای رساندن پیامها شکل گرفته است.
دیپماسی ورزشی پیش از این نیز در رفع تنشهای چین و امریکا در دهه 70 جواب داده بود و دو طرف به بهانه مسابقات پینگ پونگ توانستند مذاکرات پنهانی فشرده ای را شروع کنند که در نهایت به برقراری روابط دو کشور شد.
این بار نیز دیپلماسی المپیکی کارساز افتاد و بالاخره پس از کش و قوس فراوان نشانه هایی از عادی شدن شرایط شکل گرفت. اولین نشانه آن با ورود یک هیات عالی رتبه از کره شمالی شامل 'کیم یو جونگ' خواهر رهبر کره شمالی و 'کیم یونگ نام' مرد شماره دو این کشور در مراسم افتتاح المپیک زمستانی 'پیونگ چانگ' هویدا شد. [اینجا]
در جریان این سفر و در خلال نشست سه ساعته خواهر و مرد شماره دو کره شمالی با رئیس جمهوری کره جنوبی در سئول، خواهر رهبر کره شمالی، رییس جمهوری کره جنوبی را به پیونگ یانگ دعوت کرد.
به دنبال این دعوت نمایندگان «مون جائه این » رئیس جمهوری کره جنوبی روز دوشنبه، در قالب هیاتی در پیونگ یانگ با کیم جونگ اون رهبر کره شمالی دیدار کردند. [اینجا]
در بیانیه مشترکی که پس از این سفر از سوی دو کره منتشر شد، تاکید شد که در صورت ارایه تضمین امنیتی به دولت کره شمالی، پیونگ یانگ حاضر است وارد مذاکره برای خلع سلاح هسته ای و عادی سازی روابط با واشنگتن شود. همچنین پیونگ یانگ تضمین داده که در صورت آغاز مذاکرات، این کشور اقدام به انجام آزمایش‌های هسته ای و موشکی نخواهد کرد. [اینجا]
پیونگ یانگ و سئول همچنین توافق کرده اند رهبران دو کشور در ماه آوریل در منطقه مرزی دیدار داشته باشند، هم‌چنین دفتر ریاست جمهوری کره شمالی اعلام کرد دوکشور با ایجاد یک خط تلفن داغ (مستقیم) میان رهبران دو کشور توافق کردند.
دونالد ترامپ رییس جمهوری ایالات متحده آمریکا نیز محتاطانه از این تصمیم رهبر کره شمالی استقبال کرده است. ترامپ با بیان این که نمی خواهم بیش از این درباره چیزی صحبت کنم که هنوز نمی دانم، ادامه داد: من فکر می کنم آن ها تصمیم گرفته اند که بمب هسته ای را کنار بگذارند؛ این برای شبه جزیره کره و جهان خیلی خوب خواهد بود.
رئیس جمهوری آمریکا در پاسخ به این آیا با کیم جونگ اون صحبت خواهد کرد گفت: خواهیم دید. [اینجا]
تمایل کره شمالی برای مذاکره با آمریکا بر سر خلع سلاح هسته‌ای و عادی سازی روابط در حالی اعلام شده که این کشور در ماه‌های گذشته به دلیل انجام آزمایش‌های موشکی مکرر و تحریک آمیز مورد انتقاد جامعه جهانی بود و تحریم‌های سختی علیه آن وضع شده است. شرایط به گونه ای شده بود که ناظران هرآن احتمال آغاز یک جنگ ویرانگر هسته ای در شبه جزیره کره را می‌دادند.

بسیاری از ناظران هدف اصلی انجام آزمایش‌های کره شمالی در ماه‌های گذشته را ایجاد شرایط مناسب برای مذاکره و امتیازگیری این کشور از آمریکا عنوان کرده بودند؛ اما مقامات واشنگتن تاکید کرده بودند که تنها بر سرمیز مذاکره‌ای خواهند نشست که دستورکار آن خلع سلاح هسته‌ای کره شمالی باشد و حالا دولت پیونگ یانگ با ابراز تمایل به خلع سلاح هسته‌ای آمادگی خود را برای نشستن بر سر این میز اعلام کرده است.
دولت پیونگ یانگ تنها یک شرط برای نشستن بر سر میز مذاکره تعیین کرده و آن ارایه تضمین امنیتی به این کشور مبنی بر عدم تجاوز و اقدام برای تغییر رژیم است.

31249