چندشغله‌های شصت ساله میدان به دهه شصتی‌ها ندادند

گروه تحلیلی خبری" پارس"_ محمدجواد هاشم‌پور: اسحاق جهانگیری معاون اول دولت دوازدهم در سخنانی که اخیرا در همایش روز جهانی آینده ایراد کرد، با اشاره به عدم آینده نگری جمعیتی در برهه‌ای از سال‌های پس از انقلاب، به وجود آمدن نسل پرجمعیت متولدین دهه شصت را منشأ به وجود آمدن مشکلات فراوان در ساختار مدیریت کشور دانست و وی در همین رابطه با اشاره به وجود معضل اشتغال در کشور، شکل گرفتن این بحران اقتصادی-اجتماعی را ناشی از ورود دهه شصتی ها به بازار کار ارزیابی کرد.

این سخنان با واکنش افکار عمومی و به خصوص متولدین دهه شصت مواجه شد تا آنجا که معاون اول دولت تدبیر و امید در صفحه مجازی خود به توضیح سخنانش پرداخت و واکنش افکار عمومی را ناشی از تقطیع نامناسب صحبت هایش قلمداد کرد.

در این میان ریشه‌یابی معضل اشتعال از سوی یک مقام بلند پایه اجرایی کشور می‌تواند حائز اهمیت باشد. قطعا ورود جمع کثیری از افراد آماده به کار به بازار اشتغال، نیاز جامعه به ایجاد شغل را افزایش می‌دهد؛ اما از سوی دیگر بر کسی پوشیده نیست که به کارگیری نیروی جوان و خلاق می‌تواند نقش موثری در بهبود شاخص‌های اقتصادی داشته باشد.

فراوانی نیروی جوان در بازار کار هنگامی تبدیل به یک معضل اقتصادی می‌شود که فرصت‌های شغلی، مدام در یک چرخه بسته میان برخی افراد دست به دست شود.

اظهارات معاون اول رئیس‌جمهور در حالی مطرح می‌شود که خود وی هنگامی که از سوی دولت سازندگی به استانداری استان اصفهان گماشته شد، که تنها 35 سال سن داشت. او به عنوان یک جوان، سکان مدیریت یکی از مهم‌ترین استان های کشور را به دست گرفته بود. اما پس از آن، این فرصت در اختیار دیگر جوانان قرار نگرفت.

وضعیت کشور به سمتی رفت که همچنان که سن مدیران جوانی مانند آقای جهانگیری افزایش می‌یافت، سن مدیریت کشور نیز رو به سوی کهولت نهاد. اسحاق جهانگیری پس از این انتساب بارها و بارها در پست های مختلف دولتی به کار گرفته شد و این به کارگیری به بهانه تجربه‌های مدیریتی، فرصت را برای ورود جوانان دیگر به این عرصه مسدود کرد.

مقایسه سن دولت های پس از دوران دفاع مقدس به خوبی می‌تواند نشان دهنده این حقیقت تلخ باشد که کهولت سن مدیران کشور پس از انقلاب در شیب بسیار تندی قرار گرفته است. میانگین سن کابینه دولت پنجم، 40 سال و 8 ماه بوده است و پس از آن دولت ها به ترتیب دارای میانگین سنی 44 سال، 45 سال و 8 ماه، 48 سال و 6 ماه، 49 سال و 7 ماه، 51 سال و 6 ماه، 58 سال و 57 سال و 8 ماه بوده است. همانطور که مشخص است دولت تدبیر و امید به معاون اولی اسحاق جهانگیری دارای رکورد پیرترین کابینه است.

اگر مدیران جوانی که در سال‌های پس از جنگ و بواسطه ی نگاه جوانگرایی انقلاب اسلامی به مناصب بالای مدیریتی کشور دست یافتند، به این سنت حسنه پایبند می‌ماندند، شاید امروز بسیاری از جوانان می توانستند علاوه بر داشتن شغل، به واسطه خلاقیت و انگیزهجوانی، بسیاری از مشکلات کشور را به دور از مدیریت‌های کهولت زده امروزی بر طرف کنند.

آنچه باعث شد تا ورود جوانان دهه ی شصتی به بازار کار موجب به وجود آمدن مشکل اشتغال شود، نه حضور آنان بلکه بهره نجستن از نیروی جوانی آنان بوده است. به وجود آمدن مفهوم سیاسی چند شغله‌ها در جامعه مدیرتی کشور باعث شد تا بخت جوانان برای دست یابی به شغل‌های مناسب از بین برود. در جامعه‌ای که دولت دارای میانگین سنی 57 سال باشد، قطعا جوانان مورد توجه قرار نخواهند گرفت و مشکل اشتغال در وضعیت جمعیتی دهه‌های گذشته جستجو خواهد شد.