آقای م.ک ما همه مقصریم

چندی پیش رئیس جمهور کره جنوبی به اتهام سوءاستفاده از قدرت و فساد مالی از مقام خود برکنار شد. آن روزها هیچ کدام از رسانه های مدعی آزادی از آن خانم رئیس جمهور حمایت نمی کردند. علتش هم این بود که کسی دوست نداشت از فرد بدنامی که متهم به فساد اقتصادی است، حمایت کند.

این روزها تعداد زیادی از رسانه های فارسی زبان خارجی با شوق و ذوق خبر نامه ی رئیس مجلس ششم به رهبر معظم انقلاب را منتشر نمودند؛ اما گویا هیچکدامشان به یاد نمی آورند که وی یک اتهام فساد مالی آشکار در پرونده دارد. هیچ کس به روی مبارکش هم نمی آورد که او خود به این اتهام اعتراف داشته است. 

هیچ کس یادش نمی آید که در این کشور فردی به نام شهرام جزایری عرب دستگیر شد که در نهایت به اتهام تحصیل مال از طریق نامشروع، پرداخت رشوه به دفعات و به افراد مختلف، تحصیل معافیت از خدمت نظام وظیفه عمومی به صورت متقلبانه، اعمال نفوذ برخلاف حق و مقررات قانونی، تصرف غیرمجاز در اموال و وجوه توقیف شده و خروج غیر مجاز از مرزهای کشور به 11 سال حبس تعزیری، رد مبلغ 48 میلیون و 600 هزار و 185 دلار آمریکا به بانک ملی ایران و صندوق ضمانت صادرات، پرداخت جزای نقدی معادل دو برابر مبلغ فوق‌الذکر (97 میلیون و 200 هزار و 370 دلار آمریکا) به صندوق دولت جمهوری اسلامی ایران و محرومیت از فعالیت‌ بازرگانی در بخش صادرات و واردات و نیز محرومیت از اخذ هرگونه تسهیلات بانکی اعم از ریالی و ارزی به مدت ده سال محکوم گردید.

هیچ کس یادش نمی آید که رئیس مجلس ششم دوران اصلاحات در یک مناظره ی زنده تلویزیونی که از شبکه ی سوم سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش می شد به دریافت وجه از شهرام جزایری اعتراف کرد و مجوزش را هم به پای امام راحل نوشت. 

هیچ کس یادش نمی آید که دادگاهی برای رسیدگی به این دریافت وجه و اتهام به ساحت امام بزرگوار مستضعفین برگزار شده باشد.

آقای م.ک! همانطور که شما می گویید ما همه مقصریم. همه ی کسانی که دل در گروی انقلاب و رهبری عزیز آن دارند. همه ی ما مقصریم که ضرورت رسیدگی به اتهامات شما در زمان تصدی ریاست مجلس ششم را درک نمی‌کردیم. اگر ضرورتش هم درک می شد به مصلحت نبود و نیست. مصلحت این است که ما خار در چشم و استخوان در گلو باز هم سر به پایین بیندازیم و بگوییم که شاید شهرام جزایری در آن جلسات دادگاه لبخندش را نثار ما ملت ایران که شما رئیس مجلسشان بوده اید، نمی کرده است.

از این رو و در جهت یادآوری برخی خاطرات هم برای شما و مشاورانتان، هم ملت شریف ایران و هم دوستان رسانه ای خارج نشینتان پیشنهاد می شود، شهردار محترم تهران دستور بدهد مجسمه ی شهرام جزایری را با همان لبخند ژوکوند بتراشند و در مقابل منزل مسکونی شما نصب نمایند. باشد که تاریخ به یاد بیاورد ما بنا به مصلحت، نجیبانه دهان بستیم و شما با تمامی این سوالات همچنان با کمال اعتماد به نفس ما را مقصر تمام این رشوه خواری ها و قانون شکنی ها می دانید.