پایگاه تحلیلی خبری «پارس» - آلودگی هوا که یکی از نتایج پیشرفت‌های صنعتی در دنیای مدرن محسوب می‌شود، به معضلی جدی در کشورهای پیشرفته و یا در حال توسعه تبدیل شده است. در ایران، آلودگی هوا بحرانی جدی است که دامنه آن نه تنها گریبانگیر پایتخت بلکه شامل سایر شهرهای بزرگ کشور نیز شده است. از این رو با توجه به این معضل زیست‌محیطی و عواقب آن، دولت و نهادهای مربوطه اهتمام خاصی به این مسئله داشته‌اند.

بر این اساس علاوه بر دولت که به عنوان نهادی کلان موظف به رفع این بحران است و طبق قانون بخشی از مسئولیت حل این بحران را بر عهده دارد، شهرداری نیز در سطح خرد موظف به ارائه راهکارهای مناسب است. در این رابطه دولت تدبیر و امید در آغاز کار خود با طرح انتقادات جدی از موضوع آلودگی هوا، بنزین آلوده به سرب را یکی از دلایل اصلی آلودگی هوا معرفی و عنوان نمود به زودی با ارائه بنزین‌های بدون سرب، گام اصلی را در این زمینه آغاز خواهد کرد. راهکار دولت در این مورد واردات بنزین بود که به عقیده بسیاری تنها با ایجاد سود کلان برای واردکننده‌گان آن، هیچ کمکی به رفع این مشکل نکرد؛ چرا که به زعم برخی از کارشناسان، بسیاری از بنزین‌های وارداتی فاقد کیفیت لازم بوده و در نهایت خود منبع اصلی آلودگی بودند.

روحانی همچنین تحول در ساخت خودرو داخلی را گامی دیگر در راستای کاهش آلودگی هوا عنوان نمود که البته این موضوع فعلاً در حد شعار بوده و مشخص نیست گام اصلی آن چگونه و از چه زمانی آغاز می‌شود. سیاست خارج ساختن خودروهای فرسوده نیز از دیگر سیاست‌های دولت است که البته باید آن را ادامه سیاست دولتهای گذشته دانست که بخش عمده‌ای از آن در آن دوران اجرا شده است. علاوه بر این شهرداری تهران نیز که با طرح سیاست‌هایی چون توقف فعالیت‌های عمرانی درصدد مبارزه با آلوده‌گی هوا برآمده، تاکنون دستتاورد مثبتی در این زمینه کسب نکرده است. گرچه توقف فعالیت‌های عمرانی با هدف و توجیه کاهش آلودگی هوا صورت می‌گیرد؛ اما واقعیت آن است که اولاً منشأ آلودگی هوا ناشی از دلایل و عوامل مهمتری بوده، در ثانی توسعه سیستم حمل و نقل عمومی که خود بخشی از فعالیتهای عمرانی است، می‌تواند عاملی در راستای کاهش آلودگی باشد. از سویی به نظر می‌رسد هدف اصلی این موضوع پیش از آنکه کاهش آلودگی باشد، ناشی از اختلاف شهرداری با پیمانکاران بسیاری از بخش‌های خدماتی و عمرانی است.

علاوه بر این، اعمال سیاست‌هایی چون گسترش طرح ترافیک که با انتقادات جدی همراه بوده و در راستای کاهش آلودگی مطرح شده نیز کمک چندانی به حل بحران نکرده است؛ گذشته از این بسیاری معتفدند که این طرح کاملاً عجولانه بوده و خود می‌تواند عاملی جهت آلودگی بیشتر باشد؛ زیرا بعد از اتمام ساعات طرح، ممکن است حجم وسیعی از خودروها در ساعات خاصی وارد خیابا‌نها شوند و آلودگی را تشدید کنند. افزون بر این موارد، اجرای سیاست‌ تعطیلی مدارس و ادارات و یا پیشنهاد طرح‌هایی چون مؤکول کردن تعطیلات مدارس به زمستان‌ها که البته در حد شعار است و با انتقادات گسترده‌ای نیز همراه است، تاکنون گره‌ای از مشکلات باز نکرده است.

در نهایت همین ضعف‌ها و سردرگمی‌ها باعث شد تا رئیس‌جمهور در نخستین اجلاس ملی گزارش حقوق شهروندی، با اذعان ضمنی به ناتوانی خود، مشکل را بر گردن بخش صنعت و خودروهای شخصی انداخته و عنوان کند: "صنعت ما باید درست شود...همه باید دست به دست هم دهیم. در یک روزهایی هم ماشین شخصی استفاده نکنیم. راهی دیگری نداریم!" و یا رئیس محیط زیست بگوید باید دعا کنیم باد بیاید تا آلودگی‌ها را جابجا کند وگرنه می‌توانیم بدون خودرو و بدون سوخت زندگی کنیم؟" در این شرایط گویا تنها سپاه با نصب تجهیزات لازم برای بارورکردن ابرها" ناجی قصور و کم‌کاری‌های مسئولین گشته است.

آلودگی هوا تهران روحانی تدبیر و امید دولت اعتدال