من حسینی(ع) هستم و هستم مسلمان حسن(ع)

امام حسن مجتبی(ع) در شب نیمه رمضان سال سوم هجری در مدینه چشم به جهان گشود و حدود هفت سال از دوران زندگی پیامبر اکرم(ص) را درک کرد و پس از آن حضرت حدود سی سال با پدر بزرگوارشان علی بن ابی طالب(ع) ملازمت داشت. بعد از شهادت امیرالمؤمنان(ع) به مدت 10 سال عهده دار مقام امامت بودند و در 28 صفر سال پنجاه هجری در سن 47 سالگی به دستور معاویه بن ابی‌سفیان و به دست جعده دختر اَشْعَثِ بنِ قِیس مسموم شد و بر اثر همان زهر به شهادت رسید.

در این ایام بسیاری از شاعران جوان و پیشکسوت کشورمان با سرودن اشعاری سعی در ابراز محبت خود به محضر مبارک امام مجتبی(ع) دارند. در همین راستا، « مظاهر فیروزآبادی » از شاعران جوان و آئینی کشورمان قطعه شعری را سروده و آن را به امام مجتبی(ع) تقدیم کرده است.

من حسینی(ع) هستم و هستم مسلمان حسن(ع)
در دلم مهر حسین(ع) دارم و ایمان حسن(ع)

گندم از گندم بروید و بروید جو ز جو
پس کرم می‌روید از مابین دستان حسن(ع)

او نه در خانه نه در لشکر ندارد یاوری
ای خدا ما قوم ایرانیم و سلمانِ حسن(ع)

هم پدر هم مادرم تنها وساطت کرده‌اند
ارتزاقم بوده از خوان پر احسان حسن(ع)

روزیم از سفره زهرا(س) و حیدر(ع) آمده
با نمک گشته غذایم از نمکدان حسن(ع)

یک بقیع و کربلا امضا بکن یا فاطمه(س)
التماست می‌کنم یا فاطمه(س), جان حسن(ع)