جانشین طاهری کیست؛ رقابت 3 طیف ناهمگون
در جلسه امروز (دو‌شنبه) هیات مدیره پرسپولیس درباره مباحث زیادی صحبت خواهد شد اما بی‌گمان مهمترین آن تبعات کناره‌گیری علی اکبر طاهری از پست مدیرعاملی باشگاه است.
در جلسه امروز (دو‌شنبه) هیات مدیره پرسپولیس درباره مباحث زیادی صحبت خواهد شد اما بی‌گمان مهمترین آن تبعات کناره‌گیری علی اکبر طاهری از پست مدیرعاملی باشگاه است.اکثر هواداران سرخ‌های تهرانی و بخشی عمده از اعضای هیات رییسه پرسپولیس امیدوارند طاهری با عدول از تصمیم اخیرش برگردد و باز هم سکاندار این باشگاه شود و اظهارات سران ورزش کشور نیز حاکی از وجود چنین تمایل و رویکردی در بالاترین نهاد ورزش کشور است اما اگر چنین نشود پرسپولیس مجبور است به گزینه‌ای بیندیشد که در پایان زمامداری قریب به سه ساله طاهری جای وی را بگیرد و افراد مطرح و واجد شرایط برای این پست اندک نیستند و در عین حال زیاد هم نیستند!
گزینه‌ها به سه طیف اصلی و ناهمگون تقسیم می‌شوند، اولی گروهی که واجد شرایط و یا صاحب منصبان قبلی‌اند ولی شاید وزارت ورزش تمایلی به استفاده از آنها نداشته باشد. سرآمد آنها امیر عابدینی است که به روایتی موفق‌ترین مدیرعامل پرسپولیس در تاریخ حیات پرسپولیس بوده و نه حبیب کاشانی که در دو مقطع طی 10 سال اخیر زمامدار امور سرخ‌ها شد و نه عبدو که باشگاه را بنیانگذاری و اولین دوران طلایی آن را مدیریت کرد، به او نمی‌رسند. عابدینی طبق عادات و اتفاقات 20 سال اخیر مرامی را ندارد که سران ورزشی وی را گزینه‌ای قابل انعطاف بیانگارند.
طیف دوم مردانی هستند که تخصص و مهارت‌شان شاید به اندازه عابدینی نرسد (که البته اکثر آنها تحقیقا به عابدینی نمی‌رسند) اما در خط و مسیر مورد نظر حرکت می‌کنند و قابل تعامل‌اند. بارزترین نفرات این طیف بهروز منتقمی و حمیدرضا گرشاسبی هستند. اولی مدیرکل سابق ورزش چند استان منجمله قم بوده و مردی مودب و محترم و آشنا به احوالات پرسپولیس با توجه به سه دوره عضویت‌اش در هیات مدیره این باشگاه و حتی دو ماه سرپرست موقتی سرخ‌ها است و دومی همین حالا به مرد دوم اجرایی آنها تبدیل شده و به پیشنهاد خود طاهری پس از رفتن وی به عتبات عالیات سرپرستی موقت پرسپولیس را در دست گرفته است. گرشاسبی با سابقه سال‌ها کارمندی سازمان تربیت بدنی سابق (وزارت ورزش فعلی) یک مهره خودی و مردی تامل‌پذیر و صاحب ویژگی‌های مدیریت محسوب می‌شود و اگر انتخاب شود عملا چرخه‌های فعلی کار باشگاه محفوظ و مصون خواهد ماند زیرا او طبعا به عنوان دست راست طاهری و شریک در موفقیت‌های سه سال اخیر این تیم دلیلی برای تغییر این مکانیسم نخواهد دید.
گزینه منحصر به فرد
در میان واجدان شرایط محمد دادکان طیف سوم نه چندان پرشمار و کاملا متفاوتی را تشکیل می‌دهد که به کلی احوالاتش با سایرین فرق می‌کند. او برای احراز این سمت کاملا مناسب و واجد شرایط است اما به سبب مستقل بودن و امتیاز ندادن به این و آن، طبعا محبوب کسانی نیست که دوست دارند مقام اول اجرایی پرسپولیس آدم قدرتمند و مستقلی نباشد. آمدن او به معنای ابقای برانکو ایوانکوویچ به سبب ارادت طولانی و قدیمی این دو نفر به یکدیگر است و این چیزی است که باشگاه بیشترین بهره را از آن خواهد برد اما معلوم نیست که تغییر دهندگان احتمالی طاهری در پی چنین بهره‌هایی باشند و تصمیم‌هایشان در این راستا و یا چیزهایی از این قبیل اتخاذ شود.
ارجاعی‌ها و کم شانس‌ها
طیف سوم به سبب ویژگی‌های منحصر به فرد دادکان و استوار بودن کاراکتر وی عملا عضو بارز دیگری ندارد و به همین سبب مهدی محمد نبی و محمد حسن انصاری‌فرد که شانس کمتری برای احراز پست مدیر عاملی پرسپولیس دارند، باید به جمع دو طیف نخست ارجاع شوند. نبی که پس از مدتی دوری از فدراسیون فوتبال به این نهاد بازگشته فردی اهل تعامل و آرام و استاد در حرکت در مسیرهای تعیین شده و معتدل است اما چون پرسپولیسی نیست شاید سران ورزش او را گزینه‌ای مناسب برای این پست ندانند و انتخابش پیش از آن که مفید و امیدساز باشد بحث برانگیز خواهد بود. انصاری‌فرد هم با اینکه دو روز پیش در مصاحبه‌ای گفت دورخیزی برای ابراز مجدد پست مدیرعاملی پرسپولیس نکرده، اما از بازگشت به سمت سابقش شادمان خواهد شد و قدر مسلم اینکه او چنین پستی را هرگز با پست‌های بعد از جدایی‌اش از جمع سرخ‌ها (مانند مدیرعاملی راه‌آهن) یکی نمی‌داند.
شاید یک نفر دیگر بیاید اما...
شاید هم هیچ‌یک از افراد فوق مدیرعامل پرسپولیس و حائز سمتی نشوند که در شش سال اخیر شاهد حضور محمد رویانیان و محمد نژادفلاح هم در این پست بوده است و فردی برای این سمت انتخاب شود که هیچکس انتظار آن را ندارد اما اگر حقیقت امر جست‌وجو شود و قرار بر ابقای هرچیزی در سرجایش باشد (و چنانچه طاهری صاحب مشکلاتی مثل بازنشستگی و منع به کارگیری دو شغله‌ها در نهادهای اداری و یا چیزهایی از این قبیل نباشد) شاید بهترین فرد برای احراز مدیرعاملی قرمزها در این لحظه و به واقع استمرار حضور در این سمت، خود وی باشد. او به سبب سه فصل سر و کله زدن با مشکلات اداری و مالی و فنی سرخ‌ها بهتر از هر کسی می‌داند نیاز فعلی آنها چیست و چه باید انجام داد تا پرسپولیس دچار بحران‌های جدید نشود هر چند نحوه عمل او در ماجرای پیوند کوتاه و نافرجام مهدی طارمی به باشگاه ریزه‌اسپور ترکیه با اشتباهات آشکاری همراه بود اما در اکثر موارد دیگر عملکرد مثبتی از طاهری مشاهده شده و او بود که با حمایت‌هایش از برانکو ایوانکوویچ در روزهای ناکامی این مربی کروات وی را آن قدر در باشگاه ماندنی کرد که فرمول موفقیت را یافت و سرخ‌ها با هدایت مشترک تیم کاری برانکو-طاهری به نقطه روشن فعلی رسیده‌اند.
به سوی موفقیت‌های بعدی
بنابراین اگر وزارت ورزش به آنچه گفته- لزوم ابقای طاهری- عمل کند، شاید پرسپولیس از بحران فعلی- که سبب تاخیر در پرداخت حقوق بازیکنان و اعتراض آنها هم شده- عبور کند و به نقطه امن برگردد. نقطه‌ای که در آن تمامی اعضا و بازیکنان و مربیان باشگاه فارغ از مسائل حاشیه‌ای به سوی موفقیت‌هایی تازه به حرکت درآیند و طاهری همچنان سرکرده گروه و طراح عملیات اداری باشد.
گزینه‌ها به سه طیف اصلی و ناهمگون تقسیم می‌شوند، اولی گروهی که واجد شرایط و یا صاحب منصبان قبلی‌اند ولی شاید وزارت ورزش تمایلی به استفاده از آنها نداشته باشد. سرآمد آنها امیر عابدینی است که به روایتی موفق‌ترین مدیرعامل پرسپولیس در تاریخ حیات پرسپولیس بوده و نه حبیب کاشانی که در دو مقطع طی 10 سال اخیر زمامدار امور سرخ‌ها شد و نه عبدو که باشگاه را بنیانگذاری و اولین دوران طلایی آن را مدیریت کرد، به او نمی‌رسند. عابدینی طبق عادات و اتفاقات 20 سال اخیر مرامی را ندارد که سران ورزشی وی را گزینه‌ای قابل انعطاف بیانگارند.
طیف دوم مردانی هستند که تخصص و مهارت‌شان شاید به اندازه عابدینی نرسد (که البته اکثر آنها تحقیقا به عابدینی نمی‌رسند) اما در خط و مسیر مورد نظر حرکت می‌کنند و قابل تعامل‌اند. بارزترین نفرات این طیف بهروز منتقمی و حمیدرضا گرشاسبی هستند. اولی مدیرکل سابق ورزش چند استان منجمله قم بوده و مردی مودب و محترم و آشنا به احوالات پرسپولیس با توجه به سه دوره عضویت‌اش در هیات مدیره این باشگاه و حتی دو ماه سرپرست موقتی سرخ‌ها است و دومی همین حالا به مرد دوم اجرایی آنها تبدیل شده و به پیشنهاد خود طاهری پس از رفتن وی به عتبات عالیات سرپرستی موقت پرسپولیس را در دست گرفته است. گرشاسبی با سابقه سال‌ها کارمندی سازمان تربیت بدنی سابق (وزارت ورزش فعلی) یک مهره خودی و مردی تامل‌پذیر و صاحب ویژگی‌های مدیریت محسوب می‌شود و اگر انتخاب شود عملا چرخه‌های فعلی کار باشگاه محفوظ و مصون خواهد ماند زیرا او طبعا به عنوان دست راست طاهری و شریک در موفقیت‌های سه سال اخیر این تیم دلیلی برای تغییر این مکانیسم نخواهد دید.
گزینه منحصر به فرد
در میان واجدان شرایط محمد دادکان طیف سوم نه چندان پرشمار و کاملا متفاوتی را تشکیل می‌دهد که به کلی احوالاتش با سایرین فرق می‌کند. او برای احراز این سمت کاملا مناسب و واجد شرایط است اما به سبب مستقل بودن و امتیاز ندادن به این و آن، طبعا محبوب کسانی نیست که دوست دارند مقام اول اجرایی پرسپولیس آدم قدرتمند و مستقلی نباشد. آمدن او به معنای ابقای برانکو ایوانکوویچ به سبب ارادت طولانی و قدیمی این دو نفر به یکدیگر است و این چیزی است که باشگاه بیشترین بهره را از آن خواهد برد اما معلوم نیست که تغییر دهندگان احتمالی طاهری در پی چنین بهره‌هایی باشند و تصمیم‌هایشان در این راستا و یا چیزهایی از این قبیل اتخاذ شود.
ارجاعی‌ها و کم شانس‌ها
طیف سوم به سبب ویژگی‌های منحصر به فرد دادکان و استوار بودن کاراکتر وی عملا عضو بارز دیگری ندارد و به همین سبب مهدی محمد نبی و محمد حسن انصاری‌فرد که شانس کمتری برای احراز پست مدیر عاملی پرسپولیس دارند، باید به جمع دو طیف نخست ارجاع شوند. نبی که پس از مدتی دوری از فدراسیون فوتبال به این نهاد بازگشته فردی اهل تعامل و آرام و استاد در حرکت در مسیرهای تعیین شده و معتدل است اما چون پرسپولیسی نیست شاید سران ورزش او را گزینه‌ای مناسب برای این پست ندانند و انتخابش پیش از آن که مفید و امیدساز باشد بحث برانگیز خواهد بود. انصاری‌فرد هم با اینکه دو روز پیش در مصاحبه‌ای گفت دورخیزی برای ابراز مجدد پست مدیرعاملی پرسپولیس نکرده، اما از بازگشت به سمت سابقش شادمان خواهد شد و قدر مسلم اینکه او چنین پستی را هرگز با پست‌های بعد از جدایی‌اش از جمع سرخ‌ها (مانند مدیرعاملی راه‌آهن) یکی نمی‌داند.
شاید یک نفر دیگر بیاید اما...
شاید هم هیچ‌یک از افراد فوق مدیرعامل پرسپولیس و حائز سمتی نشوند که در شش سال اخیر شاهد حضور محمد رویانیان و محمد نژادفلاح هم در این پست بوده است و فردی برای این سمت انتخاب شود که هیچکس انتظار آن را ندارد اما اگر حقیقت امر جست‌وجو شود و قرار بر ابقای هرچیزی در سرجایش باشد (و چنانچه طاهری صاحب مشکلاتی مثل بازنشستگی و منع به کارگیری دو شغله‌ها در نهادهای اداری و یا چیزهایی از این قبیل نباشد) شاید بهترین فرد برای احراز مدیرعاملی قرمزها در این لحظه و به واقع استمرار حضور در این سمت، خود وی باشد. او به سبب سه فصل سر و کله زدن با مشکلات اداری و مالی و فنی سرخ‌ها بهتر از هر کسی می‌داند نیاز فعلی آنها چیست و چه باید انجام داد تا پرسپولیس دچار بحران‌های جدید نشود هر چند نحوه عمل او در ماجرای پیوند کوتاه و نافرجام مهدی طارمی به باشگاه ریزه‌اسپور ترکیه با اشتباهات آشکاری همراه بود اما در اکثر موارد دیگر عملکرد مثبتی از طاهری مشاهده شده و او بود که با حمایت‌هایش از برانکو ایوانکوویچ در روزهای ناکامی این مربی کروات وی را آن قدر در باشگاه ماندنی کرد که فرمول موفقیت را یافت و سرخ‌ها با هدایت مشترک تیم کاری برانکو-طاهری به نقطه روشن فعلی رسیده‌اند.
به سوی موفقیت‌های بعدی
بنابراین اگر وزارت ورزش به آنچه گفته- لزوم ابقای طاهری- عمل کند، شاید پرسپولیس از بحران فعلی- که سبب تاخیر در پرداخت حقوق بازیکنان و اعتراض آنها هم شده- عبور کند و به نقطه امن برگردد. نقطه‌ای که در آن تمامی اعضا و بازیکنان و مربیان باشگاه فارغ از مسائل حاشیه‌ای به سوی موفقیت‌هایی تازه به حرکت درآیند و طاهری همچنان سرکرده گروه و طراح عملیات اداری باشد.
ارسال نظر