بازگشت به عقب فدراسیون پنج ستاره

رقابت های مرحله مقدماتی انتخابی قهرمانی آسیا در گروه E با حضور تیم های اردن، ایران، فلسطین و سوریه به میزبانی اردن برگزار شد و در پایان تیم میزبان به عنوان تیم نخست گروه راهی مسابقات قهرمانی آسیا شد و ایران با اینکه تیم دوم شد اما در مجموع نتوانست به عنوان یکی از بهترین تیم های دوم راهی این مسابقات شود.

شاگردان فرهاد پورغلامی در این مسابقات برابر تیم های سوریه و اردن به تساوی رضایت دادند و تنها فلسطین را شکست دادند تا وداع تلخ و کم سابقه ای با این مرحله داشته باشند. درست است که سالهاست تیم جوانان ایران نتوانسته قهرمان آسیا شود اما کمتر اتفاق افتاده بود که این تیم نتواند از مرحله مقدماتی به رقابت های قهرمانی آسیا صعود کند.

حذف تیم جوانان از مرحله مقدماتی قهرمانی آسیا برای فدراسیونی که خودش را تنها فدراسیون پنج ستاره فوتبال جهان می داند یک بازگشت به عقب و یک شکست بزرگ است و همه اتفاقات خوب گذشته را زیر سوال می برد که نکند آن موفقیت ها هم شانسی و اتفاقی بوده است؟

فدراسیون فوتبال باید دلایل ناکامی تیم جوانان و امتیاز از دست دادن مقابل تیم های درجه دوم آسیا را بررسی و اعلام کند و مسئولیت این ناکامی را بپذیرد نه اینکه مسئولان و سرمربی تیم بخواهد تقصیر را گردن کنفدراسیون فوتبال آسیا بیندازد.

مگر مسئولان تیم جوانان و فدراسیون فوتبال قوانین کنفدراسیون فوتبال آسیا را نمی دانستند؟ اگر می دانستند که باید تلاش و تدبیر می کردند که به عنوان تیم اول راهی مرحله بعد شوند و یا حداقل امتیازات کافی از تیم های سوریه و اردن می گرفتند. اگر هم نمی دانستند که دیگر عمق فاجعه بیشتر می شود.

به نظر می رسد فدراسیون فوتبال اولین اشتباه را زمانی مرتکب شد که یک سرمربی با تجربه در عرصه بین المللی را برای هدایت تیم جوانان انتخاب نکرد. فرهاد پورغلامی در حالی به عنوان سرمربی تیم جوانان انتخاب شد که سابقه بین المللی قابل اتکایی نداشت و حتی در داخل کشور هم سرمربی سطح اولی نبود.

طبیعی است وقتی فدراسیون فوتبال برای تیم جوانان سرمربی باتجربه و کاربلدی را انتخاب نمی کند طبیعتا باید منتظر رقم خوردن چنین نتایجی و امتیاز دان به تیم های درجه دوم آسیا باشد.

آیا فدراسیونی که ادعای پنج ستاره بودن در جهان را دارد، تیم جوانانش باید برابر اردن و سوریه متوقف شوند؟ آیا این نشان دهنده رقم خوردن نتایج شانسی و اتفاقی گذشته نیست؟ اگر همه چیز روی روال پیش می رفت طبیعتا ایران باید تیم های درجه دوم را به راحتی شکست می داد و برابر تیم هایی چون ژاپن، کره جنوبی و ... ناکام می ماند نه برابر سوریه و اردن!

با این ناکامی فدراسیون به عقب برگشت و به جای پیشرفت و تلاش برای رسیدن به قهرمانی آسیا، حالا باید تمرکزش را روی دوره بعد بگذارد که تیم جوانانش از مرحله مقدماتی صعود کند!