پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- امیر مسروری- وزیر خارجه آمریکا با سفر به عربستان و دیدار سه‌جانبه  به تبادل‌نظر با پادشاه عربستان و نخست‌وزیر عراق پرداخت. این نشست که بهانه تشکیل کمیته بهبود روابط میان ریاض و بغداد تشکیل‌شده بود با صحبت‌های تند تیلرسون در مورد حشدالشعبی و مستشاران ایرانی در عراق پایان یافت. مشخص است آمریکایی‌ها در این نشست تأکیدشان به اصلاح و بهبود روابط ریاض – بغداد دارند تا رابطه عربی را بر دیپلماسی عترت و مقاومت در عراق برتری دهند و در نهایت عراق را از محور مقاومت به سمت محور عربی به رهبری ریاض هدایت کنند. از طرف دیگر مهار عراق برای آمریکایی‌ها بسیار مهم است. آمریکایی‌ها در عراق هزینه‌های زیادی دادند اما نهایت امر منطقه را به ایران و محور مقاومت واگذار کردند.

در کنار آن آمریکایی‌ها تمایل جدی دارند تا عراق را در مسیری نگه‌دارند که کمربند امنیتی ایجادشده از تهران تا غزه شکسته شود. کمربندی که در آن حشدالشعبی با هزاران نیروی انسانی آماده به رزم و بیش از صد تیپ می‌تواند تمام پایگاه‌های نظامی آمریکا را در سراسر منطقه تهدید کند. به‌ویژه اینکه انگیزه ضدآمریکایی نیروهای حشدالشعبی از سایر گروه‌های منطقه‌ای بیشتر است.

پس از این سفر آمریکایی‌ها به افغانستان رفتند تا ضمن همراهی رئیس‌جمهور افغانستان، بر سر توافق کابل – واشنگتن تأکید کنند. به نظر می‌رسد طرح مهار ایران پس از سخنان ترامپ دستور کار آمریکایی‌ها قرارگرفته و این کشور تمایل دارد تا اطراف ایران یک اجماع ضد ایرانی بسازد. البته در عراق به خاطر فعالیت نیروهای مقاومت و قدرت اجرایی در دستان جریان شیعی و اسلام‌گرا این عمل مشکل و غیرممکن است اما در سایر کشورها این احتمال وجود دارد که ایران را از مرزهای زمینی و اطراف تهدید کند. مسیری که در تحریم‌های اقتصادی پیش گرفتند و به ظاهر اجماع بین‌المللی برای تحریم‌های اقتصادی رخ داد . آمریکایی‌ها می‌خواهند بر سر توان دفاعی ، ایران را پای میز مذاکرات بکشانند و بهترین روش ایجاد فضای امنیتی پیرامونی با  روش مشت آهنین است. توافق کابل – واشنگتن و توافق و ریاض – واشنگتن به‌صورت کامل اجرایی شود و آمریکایی‌ها توان دفاعی خودشان را در منطقه حفظ کنند.

در کنار این دو سفر، وزیر خارجه آمریکا به اسلام‌آباد رفت. روابط آمریکا و پاکستان در ماه‌های اخیر به‌شدت سرد شده و اسلام‌آباد مواضع سختی نسبت به حضور نیروهای ایساف و آمریکا در افغانستان گرفته است. به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها از نزدیک شدن پاکستان به ایران همانند قطر در بحران عربستان نگران هستند. عربستان نقش تعیین‌کننده‌ای در آینده سیاسی و بعضی احزاب دینی پاکستان دارد و دور شدن پاکستان از آمریکا می‌تواند جایگاه عربستان را در منطقه با خطر مواجه سازد و این کشور را به سمت ایران سوق دهد. مسئله‌ای که در بحران شبه‌جزیره عربستان و قطر رخ داد و تبعات سیاسی مختلفی پیدا کرد.

اساس منطقه گردی وزیر خارجه آمریکا را در دو موضوع می‌توان تحلیل کرد:

الف) مهار ایران

مهار ایران، موضوع مهمی است. در دو جنگ اخیر آمریکا در منطقه و حتی جنگ عربستان علیه یمن مقاومت مهار نشد. برعکس مسیر برای حضور مقاومت تسهیل شد. از طرفی موضوع توان دفاعی ایران مسئله جدید آمریکایی‌ها است و آن‌ها مایل هستند برای کشاندن ایران پای میز مذاکره هر کاری کنند.

ب) تثبیت ژاندارمی عربستان

عربستان با تغییرات اخیر به سمت سکولاریزه شدن پیش می‌رود. آمریکایی‌ها نیز از آن استقبال می‌کند. زیرا هرچقدر که عربستان سکولاریزه تر شود راحت‌تر می‌توان در ارکان آن نفوذ کرد. عربستان بنیادگرا و وهابی خطری برای منافع آمریکا است. هرچند اسلام کنترل‌شده آمریکایی برای این کشور مزایای گسترده‌ای دارد اما دولت عربستان می‌بایست دوران گذر را به‌سرعت طی کند. واگذاری ژاندارمی منطقه به محمد به سلمان و دولت عربستان از سوی آمریکایی‌ها نیاز به تثبیت دارد که در این سفر منطقه بخشی از هماهنگی‌ها صورت پذیرفت. از طرفی برای حفظ ژاندارمی نیاز بود روابط عربستان و بغداد عراق بهبود یابد که با برگزاری نشست سه‌جانبه بیان شد اما با گافِ تیلرسون پیرامون حشد این مسئله به یک تهدید مبدل شد.

جمع‌بندی‌ها حاکی از آن است که این سفر برای آمریکا با دستاورد چشم‌گیری همراه نبود. از یک‌سو در اسلام‌آباد با سردی مورد استقبال قرار گرفتند و از طرف دیگر حیدرالعبادی را مجبور کردند پیرامون دفاع از حشد در برابرشان بایستد.