زنان سوری به آزادی بیایند اما زنان ایرانی نه!

روز گذشته مردم ما هواداران مرد و زن سوریه ای را در کنار هم در ورزشگاه آزادی مشاهده کردند. در دورانی که تقاضا برای حضور بانوان در ورزشگاه ها در کشورمان به اوج خود رسیده تا جایی که نماینده مجلس حضور خانم ها در ورزشگاه را حق طبیعی آنها می داند. در چنین شرایطی ما خانم های سوریه ای را دیدیدم که به ورزشگاه رفتند و تیمشان را تشویق کردند در حالی که خانم های ایرانی اجازه چنین کاری را نداشتند. بخشی از این واکنش ها در جامعه ایران با توجه به شرایطی است که در کشورمان شاهدش هستیم. در کشور ما خانم ها در بالاترین سطح ممکن کنار مردان در حال فعالیت هستند و امروز در مجلس شورای اسلامی نمایندگان زن داریم و در سطوح بالای مدریتی شاهد حضور زنان هستیم.

زنان در کشور ما از حق رای برخوردار هستند و در رقم خوردن سرنوشت کشور نقش مستقیم دارند. در تمام مشاغل و محیط های کاری زنان در کنار مردان فعالیت می کنند و درمحیط های عمومی هر جایی که مردان هستند زنان هم حضور دارند. آنها در سینماها، اجراهای تئاتر و کنسرت های موسیقی هستند. همه جا حضور دارند چطور تنها ورزشگاه است که شامل حال آنها نمی شود. اگر این استدلال مطرح است که محیط ورزشگاه ها جای مناسبی برایشان نیست باید گفت افرادی که به ورزشگاه ها می آیند همان افرادی هستند که در طول روز در محیط کاری خود شاهد حضور خانم ها هستند و در کنار آنها فعالیت می کنند. کشور ما به لحاظ اجتماعی شرایطی مانند کشوری همچون عربستان ندارد در نتیجه حضور زنان در ورزشگاه مانند بسیاری از موارد دیگر سریع در جامعه جا می افتد و فضای نه چندان جالب ورزشگاه ها نیز با حضور آن ها سر و سامان پیدا می کند. 

مردم بابت مشاهده زنان سوری در ورزشگاه از وضعیت فعلی گلایه مند بودند و کار به جایی رسید که در تلویزیون و در طول دیدار ایران و سوریه مجری برنامه از حضور نداشتن خانم های ایرانی در ورزشگاه به عنوان یک حسرت یاد کرد. چرا که کشورهایی که به لحاظ فرهنگی و اجتماعی فاصله فراوانی با ما دارند می توانند از حضور تمام هوادارانشان از هر جنسیتی در ورزشگاه بهره مند باشند اما در کشورمان درهای استادیوم ها را به روی زنان می بندیم.