پرسپولیس و اعتیادی شیرین

همیشه وقتی اعتیاد می‌آید؛ کلی خصیصه منفی و سوژه های نه چندان دل انگیز در ذهن ایجاد می‌کند. اما اعتیاد همیشه بد نیست و گاهی هم نمونه‌های مثبتی در دل گنجانده است. مثل اعتیاد به بردن. مثل عادت به همیشه پیروز بودن. مثل تیم برانکو و مثل پرسپولیس.

1- بی‌رحم، موزون، متنوع، سریع و خشن. روایت پرسپولیس برانکو در این سه هفته. سه هفته‌ای که مثل برق و باد گذشت. سه هفته‌ای که سرخپوشان هنوز به فرم ایده‌آل نرسیده‌اند اما می‌برند. سه هفته‌ای که صد در صد باب میل پروفسور نبوده اما مردانش یکه تازی می‌کنند چون عادت کرده‌اند به این اعتیاد دوست‌داشتنی.

2- نفت بعد از 20 روز دوباره مقابل پرسپولیس دست‌ها را بالا برد. راحت‌تر از چیزی که فکرش را بکنید. این بار درخشان هم روی نیمکت بود و دیگر راهی برای فرار نداشت. حمیدخان به ششمین مربی پرسولیسی تبدیل شد که مقابل برانکو زانو زد. شاگردان او در طول بازی بیش از یک شانس گل صد در صد موقعیت دیگری نداشتند. درست مانند سوپرجام.

3- یک بار دیگر به سه گل سرخپوشان نگاه کنید. بعد از یک 45 دقیقه درگیرانه آنها فقط به 40 ثانیه برای گلزنی نیاز داشتند. طارمی روی یک همکاری دو نفره با محسن مسلمان، گل نخست را به ثمر رساند و بعد از 4 بازی سیزدهمین گل سال 96 خود را در هفدهمین دیدار به ثمر رساند. چند دقیقه بعد، آقای گلزن رل یک پاسوررا بازی کرد و با پاسی فوق العاده فرشاد احمدزاده را در موقعیت گلزنی قرار داد؛ شماره 10 هم مانند بازی سوپرجام دروازه فراهانی را باز کرد. این بازیکن تازه یاد گرفته با این قد و هیکل، باید به جای سر با پا گل بزند.

تقریبا همه راضی از نتیجه بودند، حتی نفتی ها! اما شماره 9 باز هم قصد دروازه کرد. پاس سیامک نعمتی، او را در یک موقعیت شوتزنی قرار داد و در عین تعجب، مهدی با ضربه‌ای دقیق فاصله را به عدد سه رساند و خودش را کنار 6 نفر دیگر با دو گل در صدر جدول گلزنان قرار داد. حالا طارمی در کنار نانگ تنها بازیکنی است که در یک بازی بیش از یک گل زده است.

4- از بیرانوند بگوییم؛ دروازه‌بان سرخپوشان که باز هم مانند قبل باید به کلین‌شیت‌هایش عادت کنیم. او دقیقا مانند لیگ شانزدهم پیش می‌رود. سه بازی، دریافت یک گل و ثبت دو کلین شیت. با گلهایی که وحید شیخ‌ویسی سنگربان استقلال خوزستان دریافت کرد حالا دروازه‌بان یک تیم ملی مدعی اصلی کسب جایزه دستکش طلایی خواهد بود. البته دستکشی با شکل و شمایل کفش طلایی!

5- نفت حریف دوست داشتنی پرسپولیس و برانکو بوده است. آنها در 4 رویارویی اخیر 11 گل خورده‌اند و هیچ گلی هم نزده‌اند و 9 امتیاز به انضمام یک جام را تقدیم سرخپوشان کرده‌اند. این دو تیم در طول تاریخ لیگ برتر 15 بار مقابل هم صف‌آرایی کرده‌اند که با برد پنجشنبه شب، تعداد پیروزی‌های پرسپولیس به عدد 6 رسید. 6 بار هم نتیجه مساوی حکمفرما بوده و سه پیروزی سهم نفت بوده است.

6- برانکو در سه فصل روند فوق‌العاده رو به رشدی را با تیمش داشته است. او از یک مخروبه رو به ویرانی، ساختمانی شیک و مدرن ساخته است که دل هر بیننده‌ای را می‌رباید. پرسپولیس لیگ پانزدهم هم زیاد گل می‌زد و هم زیاد گل می‌خورد و البته خوب امتیاز نمی‌گرفت؛ 5 گل زده، 8 گل خورده و یک امتیاز تا هفته سوم! آنها در لیگ شانزدهم کم گل خوردند؛ زیاد گل زدند و خوب امتیاز جمع کردند؛ 3 گل زده، یک گل خورده و 7 امتیاز تا هفته سوم. اما لیگ هفدهم؛ جایی که تیم برانکو هم زیاد گل می‌زند. هم کم گل می‌خورد و هم عالی امتیاز می‌گیرد. 7 گل زده، ‌یک گل خورده و 9 امتیاز.

7- پرسپولیس در فصل نقل و انتقالات 4 خرید برجسته داشت. سیامک نعمتی، گادوین منشا، شجاع خلیل‌زاده و شایان مصلح. به جز نفر آخر که خیلی کم فرصت بازی پیدا کرده سه نفر دیگر هر یک به نوعی در این سه هفته در بردهای سرخپوشان نقش کلیدی ایفا کرده‌اند.

شجاع، تنها بازیکنی است که به واسطه مصدومیت سید جلال از ابتدا فیکس شد. او در این تعداد بازی کمک کرده دو کلین شیت ثبت شود و همچنین زننده یکی از 7 گل تیم قرمزپوش پایتخت در این فصل باشد. منشا فقط در دومین هفته فیکس بود اما در همان هفته یک گل حساس برای تیمش به ثمر رساند و دروازه تراکتورسازی را باز کرد. نعمتی در همه بازی‌ها یک مهره تعویضی بوده اما در دیدار با نفت توانست در همان مدت زمان کوتاه نخستین پاس گل خود را برای مهدی طارمی ارسال کند.

8- پرسپولیس در تاریخ لیگ برتر و تا قبل از لیگ هفدهم فقط دو بار موفق شده بود سه هفته اول را با برد پشت سر بگذارد و صد در صد امتیازات را درو کند. یک بار در لیگ سوم و زمان وینگو بگوویچ این اتفاق رخ داد که آنها با درهم کوبیدن پگاه و فجر سپاسی و ابومسلم 9 امتیاز کسب کردند اما در هفته چهارم با یک گل به پیکان باختند و سرانجام رتبه‌ای بهتر از پنجمی نصیب‌شان نشد. بار دوم مربوط به لیگ هفتم می‌شود. جایی که آنها با افشین قطبی وارد لیگ شدند و در سه هفته ابتدایی با نتایج 3-2، 2-0 و 3-0 تیم‌های صنعت نفت، پگاه گیلان و ابومسلم را از پیش رو برداشتند و در هفته چهارم هم پیکان را بردند اما در هفته پنجم مقابل راه آهن تن به تساوی دادند. باید دید چه سرنوشتی در انتظارتیم برانکو خواهد بود. مانند تیم بگوویچ غروبی دلگیر در راه است یا مانند زمان قطبی آفتابی شورانگیز با قهرمانی؟

9- پرسپولیس در حالی رقبای خود را شکست می‌دهد که برانکو به جوانانش آموخته مغرور و اسیر حواشی نشوند. یا اگر هم می‌شوند آن را با خود به داخل زمین حمل نکنند. آنها یاد گرفته‌اند در زمین به هیچ تیمی رحم نکنند. هر اتفاقی بیرون از زمین رخ بدهد ربطی به داخل زمین ندارد. اعتصاب، مصاحبه علیه مدیرعامل و اسپانسر هم بکنند اما در زمین فقط فکرشان معطوف به فوتبال و غلبه بر حریف باشد.

10- در کنار همه این‌ها مهمترین دلگرمی پرسپولیس برانکو، هوادارانند. همان یار دوازدهم و همان‌هایی که بیش از دو سال است برای تماشای بازی تیم محبوب‌شان لحظه‌شماری می‌کنند و در ورزشگاه عاشقانه ستاره‌های‌شان را حمایت می‌کنند. همان‌هایی که بعد از قریب به 10 سال انتظار و تحمل روزهای بد و تلخ و تماشای موفقیت‌های رقیب سنتی، حالا مزد این صبر را می‌گیرند و نمایش سحرانگیز تیم خود را می‌بینند و بالا و پایین می‌پرند و ایسلندی طغیان می‌کنند. همان‌هایی که یاد گرفته‌اند بعد از باخت دربی هم می‌توان تشویق کرد و در بازی بعدی 70 هزار نفره جشن پیروزی دیگر را برپا کرد.

11- شاید زود باشد گفتن این حرف اما پرسپولیس با این سبک و سیاق به سمتی حرکت می‌کند که سال‌هاست بایرن مونیخ در فوتبال آلمان به نمایش گذاشته است یا همین یوونتوسی که کونته تربیت کرد و آلگری به بلوغ رساند. آنها تدریجا حساب خود را از باقی تیم‌ها جدا می‌کنند و در صدر جدول به یکه‌تازی می‌پردازند. شاید سرخپوشان به نخستین تیم تاریخ لیگ برتر تبدیل شوند که از هفته‌ها قبل معمای قهرمانی را حل کنند. با این بازی‌ها و همچنین رقبای نا‌آماده هیچ بعید نیست این اتفاق رخ دهد. مگر اینکه حواشی فعلا آرام پرسپولیس، بارور شود و رقبا به خودشان بیایند و از همین امروز استارت موفقیت را بزنند؛ در آن صورت باید به این گفته ها شک کرد اما فعلا هوای پرسپولیس آفتابی است و هوای رقبا پس!