چرا محبوبیت درخشان کم فروغ است؟

اگر بخواهیم لیستی از مهمترین بازیکنان تاریخ باشگاه پرسپولیس را تهیه کنیم قطعا نام حمید درخشان در جایگاه مناسبی از این لیست قرار خواهد گرفت.

هافبک تکنیکی و گل زنی که به خاطر هوش بالایش در زمین بازی نقشی انکار ناپذیر در موفقیت های پرسپولیس در دهه های شصت و هفتاد هجری شمسی داشته است.

حمید درخشان قبل از بیست سالگی و توسط مرحوم منصور امیرآصفی سرمربی وقت پرسپولیس در سال 56 به این تیم آمد. او در فاصله سال های 56 تا 65 که دوران پرشکوه پرسپولیس در فوتبال ایران بود ، با این تیم افتخارات زیادی به دست آورد و با همین بازیها به مرد اول خط هافبک تیم ملی ایران هم تبدیل شد. او عضو تیم طلایی ایران در جام ملتهای آسیا در سال 1984 بانکوک بود. تیمی متشکل از بهترین ستاره های تاریخ فوتبال ایران که در عین شایستگی به قهرمانی نرسید.

درخشان یکی از مردان اصلی استعفای دسته جمعی 14 ستاره مطرح تیم ملی فوتبال ایران در سال 65 بود. از همان سال به فوتبال قطر رفت، چهار سال از پرسپولیس و تیم ملی ایران دور بود اما عاقبت سال 69 و بعد از حضور علی پروین به تیم ملی بازگشت. او دوباره خیلی زود به قطر بازگشت اما بعد از یکسال حضور در السد قطر بار دیگر به پرسپولیس آمد و بازوبند کاپیتانی این تیم را به بازو بست. درخشان در سال 73 از فوتبال خداحافظی کرد و به سرعت به عنوان سرمربی روی نیمکت پرسپولیس نشست.

نکته قابل ذکر درباره حمید درخشان اینکه در دورانی که فوتبال بازی می کرد بسیاری از مربیان و کارشناسان فوتبال معتقد بودند که او می تواند مربی خوبی هم شود.

درخشان در سال 73 و به محض خداحافظی از فوتبال هدایت یکی از بهترین پرسپولیس های تاریخ را به عهده گرفت. تیمی که پیوس ، دایی، محرمی، عابدزاده، پیروانی، شاهرودی و... را داشت. پرسپولیس درخشان در بازیهای جام آزادگان که آن زمان در گروه برگزار می شد با اقتدار تیم اول شد و برای رسیدن به فینال باید به مصاف استقلالی می رفت که در گروه خودش دوم شده بود. تفاضل گل این تیم در پایان مسابقات گروهی 36+ بود که آماری جالب توجه به حساب می آید. اما آن دربی جنجالی سال 1373 که با رای فدراسیون سه بر صفر به نفع استقلال تمام شد قهرمانی را از پرسپولیس و درخشان گرفت. شکست 6 بر صفر پرسپولیس مقابل تیم فتح تهران در جام حذفی هم باعث شد تا اولین سال مربیگری درخشان بدون جام و تلخ تمام شود.

درخشان بعد از کمی دوری این بار به عنوان دستیار استانکو پابلوکوویچ به نیمکت پرسپولیس برگشت و در شکل گیری یک تیم رویایی دیگر نقش داشت. تیمی که قهرمان ایران ، برنده داربی ها و سوم جام باشگاههای آسیا شد. استانکو سرمربی تیم ملی ایران شد و درخشان هدایت پرسپولیس را بار دیگر به عهده گرفت اما این دوران کوتاه با آمدن مت کوویچ به عنوان سرمربی پرسپولیس همراه شد. با پایان کار مت کوویچ در پرسپولیس زمینه برای بازگشت علی پروین مهیا و فصل اول مربیگری درخشان در این تیم به پایان رسید.

اما نکته ای که باید در اینجا به آن اشاره کرد این است که حمید درخشان در زمان مربیگری اش در پرسپولیس هرگز آنقدر که شایسته بود از طرف هواداران تقدیر نشد. شاید بزرگترین علتش این باشد که هواداران افراطی سلطان (علی پروین) که آن زمان بخش اعظم سکوها را در اختیار داشتند هرگز نمی توانستند شخص دیگری را به جای او روی نیمکت تحمل کنند. همچنین همیشه این تئوری توطئه وجود داشت که درخشان و عوامل مدیریتی باشگاه مانع بازگشت سلطان به پرسپولیس هستند.

درخشان با پرسپولیس نتایج بدی به دست نیاورد اما هرگز به آن اندازه که باید مورد تشویق و حمایت قرار نگرفت. حتی شکست دادن استقلال با سه گل هم باعث نشد که او سرمربی محبوب سرخ ها شود.

ستاره مستطیل سبز و مرد نامحبوب نیمکت ، بعد از هفده سال و در سال 93سرمربی پرسپولیس شد و این بار جانشینی شهریار (علی دایی) آنقدر از سوی سکوها روی او فشار آورد که در نهایت مربیگری مجدد او در این تیم افتخاری به همراه نیاورد و خیلی زود هم به پایان رسید.

حمید درخشان می توانست یکی از محبوب ترین ستاره های تاریخ باشگاه پرسپولیس باشد. البته او متعلق به نسل سوخته فوتبال ایران در دهه شصت است که هرگز به استحقاقی که داشتند نرسیدند. اما حتی با این وجود او آنقدر بازیکن بزرگ و تاثیرگذاری در شکل گیری دوران طلایی پرسپولیس در دهه شصت و هفتاد بوده است که می توان نتایج نه چندان خوبش در آخرین فصل حضورش در پرسپولیس را نادیده گرفت.

او فردا شب در هیبت سرمربی تیم نفت تهران رودرروی تیم محبوبش قرار می گیرد. درخشان در این فصل با نفت تهران که در تمام دوران حضوش در لیگ برتر، تیم موفقی بوده نتایج خوبی گرفته و به دنبال اثبات توانایی های خودش در عرصه مربی گری است. بی شک موفقیت درخشان در این فصل از رقابت ها با نفت تهران می تواند جایگاه او را در نظر هواداران پرسپولیس ارتقا دهد.