به گزارش پارس ، به نقل ازایسنا، چهارشنبه ظهر بود که خداحافظی سر آلکس فرگوسن از منچستر یونایتد رسما تایید شد. سرمربی ای که همگان او را بزرگ ترین سرمربی فوتبال جهان می دانند و خداحافظی او از منچستر یونایتد تمامی رسانه های جهان را تحت تاثیر خود قرار داد اما نکته جالب که می تواند الگویی برای فوتبال بی در و پیکر ایران باشد، این است که در کمتر از ۲۴ ساعت تکلیف سرمربی یکی از بزرگ ترین تیم های فوتبال جهان مشخص شد و دیوید مویس به عنوان جانشین آلکس فرگوسن انتخاب شد، آن هم با قراردادی شش ساله؛ اتفاق هایی که در فوتبال ایران بیگانه هستند.

اتفاقا در همین روزهاست که پرسپولیس، پر تماشاگرترین تیم آسیا در جست وجوی مربی است.

کمیته فنی پرسپولیس که معمولا در مواقع انتخاب سرمربی فقط اثر خود را در پرسپولیس نشان می دهند، در حال مذاکره با چند گزینه است. از افشین پیروانی و حمید درخشان بگیرید تا کرانچار، دایی و مایلی کهن. البته اگر در نهایت سرمربی پرسپولیس یکی غیر از این گزینه ها بود نباید تعجب کرد چرا که اتفاقات تلخ فصل قبل با مصطفی دنیزلی و مانوئل ژوزه نشان می دهد در فوتبال ایران ابتدا بازیکنان مورد نظر جذب می شوند و سپس در هفته آخر و روزهای آخر سرمربی تیم مشخص می شود!

البته این اتفاق نه تنها در سطح باشگاهی ما رخ می دهد، بلکه در رده ملی نیز رخ داده است. همگان به یاد داریم پس از برکناری علی دایی چه اتفاقاتی رخ داد. از حضور یک روزه مایلی کهن تا فهرست بلند بالای مربیان داخلی و خارجی باعث شد تا کلاف سردرگم انتخاب مربی در تیم ملی پیچیده تر شود.

نکته قابل توجه دیگر مدت قرارداد شش ساله سرمربی منچستر است اما با نگاهی به کارنامه مربیان پرسپولیس در طول چند سال اخیر نشان می دهد پرسپولیس از سال ۲۰۰۵ که علی پروین کنار رفت در مدت ۹ سال، ۱۱ سرمربی داشته است، یعنی کمتر از یک سال. در این مدت آری هان، دنیزلی، قطبی، پیروانی، وینگادا، کرانچار، دایی، استیلی، مانوئل ژوزه و یحیی گل محمدی روی نیمکت لرزان پرسپولیس نشستند.

سوال این جاست آیا اگر پرسپولیس به یکی از این مربیان خود فرصت سه ساله می داد، آیا نتیجه بهتری نمی گرفت