امید نورافکن با حاشیه‌های بسیار به تیم ملی جوانان رفته بود تا در جام جهانی همراه امیرحسین پیروانی و شاگردانش باشد اما حضور هافبک توانمند آبی‌ها نتوانست به تیم ملی کمکی کند و حتی صعود به مرحله بعد هم برای جوانان به دست نیامد. به خصوص که تمرکز نورافکن در زمان کشکمکش بین تیم ملی و استقلال به حد کافی نبوده و کارایی او پایین‌تر آمده بود. تیم ملی جوانان با دو شکست از سه بازی در مرحله گروهی حذف شد تا نورافکن برای دیدار برگشت برابر العین مستقیم به قطر پرواز کند. با وجود این که با غیبت او در ترکیب استقلال در بازی رفت جانشینان انتخابی منصوریان توانسته بودند خط حمله العین را مهار کنند اما در بازی برگشت عیار فرشید باقری و مجید حسینی عیان شد و خط هافبک استقلال برابر عمر عبدالرحمن و دیگر مهره‌های هجومی العین تسلیم محض بود. نورافکن هم خسته‌تر از آن بود که بتواند برای آبی‌ها به میدان برود. حالا می‌توان گفت که دود کشمکش‌ها بر سر نورافکن به چشم استقلال و منصوریان و البته خود امید رفته. شاید نورافکن نمی‌توانست سبب‌ساز برد و صعود آبی‌ها شود؛ اما حداقل حضور یک هافبک تدافعی تخصصی آماده می‌توانست از این فاجعه جلوگیری‌ کند؛ و البته این روزهای تلخ را در دو رقابت مختلف تجربه نکند.