پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- کاوه تقوی- دولت ونزوئلا بعد از کاهش قیمت نفت بجای اینکه در پی ایجاد منابع درآمدی دیگری باشد به انتشار فراوان پول روی آورد و همزمان اصرار بر پائین نگه داشتن قیمت نرخ ارز داشت که موجب اصلی قاچاق در این کشور به شمار می‌آمد و همزمان موجب کاهش منابع ارزی این کشورهم شد. همچنین در تمام این سال‌ها کشور ونزوئلا برای عمده کالاهای مصرفی به شدت به خارج وابسته بود.

در ایران در سال 1390 بعد از ایجاد تکانه‌های نفتی و تحریمی، دولت ارزی به نام ارز مبادله ای ایجاد کرد و کم کم این قیمت ارز مبادله ای را به قیمت ارز بازار نزدیک کرد و این کاملا خلاف سیاست دولت ونزوئلا بود. 

همچنین دولت بجای چاپ پول بیشتر بعد از تحریم نفتی به دنبال منابع دیگری مانند اخذ مالیات بیشتر رفت. این افزایش مالیات از دولت قبل شروع شد و در دولت روحانی ادامه پیدا کرد. البته لازم بود که در دولت روحانی از فرارکنندگان مالیاتی مالیات اخذ می شد نه از کسانی که خود مالیات پرداخت می‌کردند و این موضوع خود موضوع بی تاثیری در رکود فعلی تولید کشور نیست. 

همچنین ایران در کالاهای مصرفی خانوار فقط 8 درصد به واردات وابسته است و تا 92 درصد این کالاها را در داخل تولید می‌کند و این هم یک تفاوت اساسی دیگر بین ایران و ونزوئلاست.

در واقع اگر ونزوئلا نشدن قهرمانی هم داشته باشه، قهرمان اصلی آن مردم عادی هستند که هم افزایش قیمت ارز را تحمل کردند و هم مالیات بیشتری پرداخت کردند و حتی اگر کسی ادعا کند که سیاست و مدیریت دولت روحانی باعث ایجاد این مهم شده باید گفت که این سیاست‌ها از دولت دهم آغاز شد. بنابراین اینکه روحانی از ونزوئلا شدن ایران جلوگیری کرده یک دروغ بزرگ است.

حسن روحانی مالیات ونزوئلا تحریم