در انتظار صادق محرمی شماره دو در پرسپولیس

اگر الوحده امارات دست به شگفتی نمی‌زد و الریان را با پنج گل در هم نمی‌کوبید، پرسپولیس اولین باشگاه ایرانی حذف شده از لیگ قهرمانان لقب می‌گرفت. اما خوشبختانه هنوز فرصت برای جبران وجود دارد و قرمزهای پایتخت این شانس را دارند که به عنوان تیم دوم به دور بعد صعود کنند.

برانکو این را خوب می‌داند اما احتمالا بازیکنان پرسپولیس نیز با تمام وجود درک کرده‌اند که در بازی‌های آسیایی فرصت چندانی برای جبران اشتباه وجود ندارد و اینکه باید از معدود موقعیت‌ها نهایت استفاده را برد. پر بیراه نیست اگر پرسپولیس را موقعیت‌سوز ترین تیم لیگ برتر دانست. تیمی که در اکثر بازی‌هایش در لیگ هجومی‌تر از رقبا ظاهر شد و بیشتر از همه تیم‌ها موقعیت گل خلق کرد اما به همان نسبت هم موقعیت‌های زیادی را از دست داد. در لیگ ساختار دفاعی پرسپولیس به کمک این تیم آمد تا این ضعف فرصت‌سوزی، همانند بازی‌های آسیایی منجر به گل خوردن و از دست دادن امتیازات نشود. اما در لیگ آسیا، این ساختار دفاعی در برابر تیم‌هایی با بازیکنان حرفه‌ای تر از اغلب بازیکنان لیگ، چندان موفق عمل نکرد. اگر بازیکنان پرسپولیس یک موقعیت از شانزده موقعیت گلی که در بازی با الریان خلق کردند را تبدیل به گل ساخته بودند، در روز آخر برای صدرنشینی می‌جنگیدند. یا تیمی که نیاز مبرم به بردن دارد باید بتواند حداقل یک گل از موقعیت‌های ایجاد شده در بازی با الهلال بسازد. کاملا مشخص است که اکتفا کردن به مهاجمان کنونی برای فصل بعد، می‌تواند این روند فرصت‌سوزی را در آینده نیز تکرار کند. بنابراین برانکو به یک گلزن مادرزاد نیاز مبرم دارد. فوتبال حرفه‌ای امروز به شدت بی‌رحم است و اگر نتوانی از فرصت‌ها استفاده کنی همانند رئال مادرید در ال‌کلاسیکو تنبیه خواهی شد.

از طرفی دیگر، برانکو نیز در روزهای پایانی فصل باید به خوبی فهمیده باشد که استفاده از یک ترکیب ثابت در تمام طول فصل، شادابی بازیکنان را در انتهای فصل و در بازه زمانی که لیگ و لیگ قهرمانان همزمان برگزار می‌شود، کاهش می‌دهد. استفاده از یک ترکیب ثابت و صلب برای تیم‌های ملی که تنها در مقاطعی از سال بازی دارند منطقی جلوه می‌کند اما در باشگاهی که بین چهل تا پنجاه بازی در فصل انجام می‌دهد جوابگو نیست. برانکو می‌بایست بازیکنان ذخیره‌اش را در طول فصل از طریق بازی دادن بیشتر به هماهنگی و اعتماد به نفس لازم برای حضور ضروری در بازی های مهم انتهای فصل می‌رساند. او همانگونه که از صادق محرمی به عنوان یک پدیده رونمایی کرد می‌بایست بیشتر به نیمکت‌نشینانی که خود انتخاب‌شان کرده اعتماد کند. برانکو قبلا تبحر خود را در ارتقای سطح فنی بازیکنان جوان نشان داده است. انتظار اینکه او نیمکتش را با چند بازیکن ستاره و باتجربه پر کند، در شرایط فعلی فوتبال ایران که بازیکنان برخورد حرفه‌ای با نیمکت‌نشینی انجام نمی‌دهند، انتظار به جایی نیست. تیم دوم برانکو روی نیمکت باید به حدی از تجربه و اعتماد به نفس برسد که در بازی‌های مهمی چون لیگ قهرمانان بتوانند عصای دست سرمربی خود در تغییر دادن نتیجه شوند.

حجت شفیعی