خداحافظ ستاره‌های فراموش نشدنی!

آن چه که این مدیر موفق فوتبال ایران برای این سه نوشته، تقدیر از نسلی است که سعی کرد استانداردهای فوتبال در ایران را بالاتر ببرد.

یادداشت را بخوانید:

وداع با فوتبال حرفه ای و بوسیدن چهار گوشه مستطیل سبز برای یک فوتبالیست از ویژه ترین لحظات دوران فوتبال است که همه ستاره ها از روزی که پای به زمین فوتبال می گذارند، بارها و بارها آن را در ذهن خود مرور می کنند. بر این باور هستیم که یک نفر تا فوتبالیست بزرگی نباشد، بارها و بارها با هنرنمایی اش سکوها را به وجد نیاورده باشد، فریاد نامش را از سوی سکوها از عمق وجود یک عاشق نشنیده باشد، ماهیت و روح حاکم بر خداحافظی آخر را در نمی یابد.

پایانی بر روزهای باشکوه ورزش حرفه ای، روزی که صادقانه ترین اشکها را از گونه یک ستاره جاری می سازد و دراماتیک ترین لحظات زندگی یک فوتبالیست را می سازد، رخدادی است که باید ثبت شود تا تاریخ آن را در بطن خود به یادگار داشته باشد.

هفته ای که گذشت برای فوتبال دوستان و هواداران فوتبال ملی و باشگاهی هفته خاصی بود. خداحافظی سه فوتبالیست ملی که در باشگاههای خود نیز چهره هایی بسیار محبوب بودند سبب شد تا همگان لحظات درخشش این بازیکنان را در ذهن تداعی کنند و به احترام بازیکن محبوبشان نام او را فریاد بزنند.

رضا عنایتی بازیکن سابق تیم ملی ایران که هواداران ابومسلم خاطره ساز سپاهان و استقلال او را فراموش نخواهند کرد. آرش برهانی که پیراهن تیم ملی، پاس بزرگ و استقلال، خاطره های شیرین او را به یادگار دارد و البته هادی عقیلی که نامش با آغاز روزهای بزرگی دوباره تیم ملی ایران پس از افت نسبی پس از جام جهانی 2006 و دهه رویایی 80 در باشگاه سپاهان رقم خورده است، همگی رسماً فوتبال را کنار گذاشتنند. از نام هیچ یک از این سه بازیکن به سادگی نباید عبور کرد چرا که هر یک رخدادهایی را در فوتبال ایران به یادگار گذاشتند که همواره از آن یاد خواهد شد. نزدیک به 30 بازی ملی عنایتی، 37 بازی ملی برای برهانی و حدود 70 بازی هادی عقیلی که او را تبدیل به گلزن ترین مدافع وسط تاریخ فوتبال ایران ساخت، سبب می شود بزرگی و شکوه این بازیکنان را بیشتر درک کنیم.

حسرت پایان دوران حرفه ای فوتبال هادی، رضا و آرش عزیز خیلی زود التیام نمی آید ولی این موضوع که این سه سرمایه ملی به زودی فوتبال ایران را به لحاظ تجربه متاثر از حضور خود می کنند، برای همگان نویدبخش خواهد بود.

در پایان باید شخصاً وداعی مشحون از احساس داشته باشم با هادی عقیلی عزیز که در زمان مدیریت این حقیر در باشگاه سپاهان افتخار حضور ستاره ای چون او در ترکیب تیم سپاهان را داشتم. او که به لحاظ اخلاقی، انسانی و فنی یک الگو برای همه نسلهای آتی این باشگاه خواهد بود و در همه سالهای مدیریتم خرسند بودم که کاپیتانهای همچون لیون استپانیان، محرم، محمود و هادی، روح بزرگی را در سپاهان می دمیدند. دو بار حضور هادی در بین کاندیداهای بهترین مدافع آسیا نشان از کیفیت و دوران درخشان حضور او در تیم ملی ایران و باشگاه سپاهان دارد که افتخاری بی نظیر را نصیب او و فوتبال ایران کرد. همچنین رضا عنایتی عزیز که اگرچه مدتی کوتاه به عنوان بازیکن تجربه همراهی با او را داشتم ولی همان اندک زمان برای شناخت بزرگی و دلایل ماندگاری نامش در فوتبال ایران کافی بود.

هادی، رضا و آرش عزیز آرزوی سلامتی و موفقیت زیر سایه حق تعالی را برای شما آرزومندم.

محمدرضا ساکت