آقا یحیی! لحظه را باختی

به گزارش پارس ، به نقل ازایسنا، کورسوی امید هواداران میلیونی پرسپولیس که پس از عملکرد فاجعه آمیز در لیگ فقط به جام حذفی دلخوش کرده بودند، خاموش شد.

چشم را بر روی منطق نمی بندیم. نمی گوییم که در ضیافت پنالتی ها شانس دخیل نیست، اما همه کاسه کوزه ها را هم نباید سر پنالتی شکست. آقا یحیی! در زندگی لحظاتی وجود دارند که از مجموع تمام عمر آدمی با ارزش ترند، لحظه مهم زندگی دیروز تو فینال جام حذفی بود اما تو نخواستی کارنامه ات را به دست راستت بدهند حالا تو مانده ای و سیلی از انتقادهای قهرآلود و بی توجهی به موفقیتی که در نیم فصل دوم با پرسپولیس رقم زدی.

کسی به یاد ندارد که چه پرسپولیسی را در چه رده ای تحویل گرفتی و به رده ششم رساندی. سرنوشت انسان را لحظه ها رقم می زنند و تو لحظه را باختی.

به تصمیم های فنی ات کاری نداریم. به تعویض هایت، به ترکیب تیم ات و به انتخاب پنالتی زن هایت. کافیست خودت سرت را دور آزادی و جمعیت صدهزار نفری اش بگردانی. چند لحظه در چشمان مهدی خیره شوی تا بفهمی عصر یک شنبه ای غمگین و تاریک چه بر سر تیم آمد.

مهدوی کیا را در برنامه نود که دیدیم و اشک هایش را، دلمان گرفت از این همه کج سلیقگی، از این همه بی انصافی. اما حرف هایت دل هواداران را آرام کرد. باور کردیم صحبت هایت را، استعفای شفاهیت را. قسم غلیظه ات را که به فکر شأن مهدوی کیا بودی و فکر نمی کردی این گونه می شود. باور کردیم و البته امیدوار که دیگر چنین اتفاقی تکرار نمی شود. حالا چهره مظلومانه و قدم های سنگین مهدی را دور آزادی می بینیم و دیگر باور نمی کنیم.

باور نمی کنیم که مهدی به دلیل مسائل فنی دقیقه ۱۱۶ وارد زمین شد. باور نمی کنیم کسانی که در تمام ۱۲۰ دقیقه در زمین عملکردی زیر صفر داشتند، از کیای فوتبال ایران بهتر بودند. دو سانتر فوق العاده خطرناک و دو موقعیت مهم گلزنی در تنها سه دقیقه ای که بازی کرد، نمی گذارد که باور کنیم.

یحیی گل محمدی از یک سوراخ دوبار گزیده شدی. حالا کسی یحیی دوست داشتنی و اشک هایش در بازی ایرلند را به خاطر ندارد. نام تو گره خورد با خداحافظی مهدوی کیا و کم لطفی که در حق او نه یک بار که دو بار انجام دادی. حق مهدی که برای روحیه دادن به تو و تیمت از وداع با مادرش گذشت این نبود.

وقتی در جلسه خصوصی ات با مهدوی کیا به او اعلام کردی که از نظر فنی نیازی به او نداری، ما که می دانستیم در تیمت چه خبر است، اما هر کس که نمی دانست گمان می کرد مسی و رونالدو را در تیم داری که به" مهدی" محبوب مردم بازی نمی رسد. دیدیم بازیکنان فنی ات را که در طول ۱۲۰ دقیقه جز توپ لو دادن و محو سپاهان شدن کاری انجام ندادند.

حالا به جای مصاحبه نکردن و سکوت حداقل می توانستی پاسخ بدهی که" کیا" را نیمکت نشین" کی ها" کردی؟ اگر کسی مهدی را ندیده بود با جدیتی که تو درباره ناآمادگی اش حرف زده بودی، گمان می کرد یک بازیکن ۴۰ ساله چاق و ناآماده می خواهد از فوتبال خداحافظی کند. موشک اما همچنان تیز و سریع بود و خطرناک، اگر ترمزش را تو نمی کشیدی!

نمی دانیم چه کردی. نمی دانیم با مهدی چه کردی که دیگر حاضر نیست حتی مقابل هامبورگ و دوستان قدیمی اش بازی کند. بازیکنی که باید با غرور و افتخار سرخود را بالا بگیرد به لطف تو دیگر حاضر نیست دقیقه ای دیگر لباس سرخ را بر تن کند. داستان فقط مهدی نیست. کریمی چرا می گوید « من و مهدی می رویم دنبال کارمان و پرسپولیس را به دایه های مهربان تر از مادر می سپاریم» ؟

مهدوی کیا مرد بود، چیزی فراتر از مرد. که اگر نبود درخواستت را برای حضور چهار دقیقه ای در زمین اجابت نمی کرد. همه چیز حالا به پای تو نوشته شده. سلطان پاس گل آسیا که باید با بهترین شکل از فوتبال خداحافظی می کرد، با آنچه خواست و اندیشه تو در زمین رقم زد، غریبانه رفت. گام های مهدی را کسی دنبال نکرد، روی دوشی قرار نگرفت. گذشت زمانی که صدمتر را عین موشک می دوید، حالا صدمتر زمین فوتبال برای او طولانی تر و سنگین تر از همیشه است. حتی سنگین تر از بی مهری و کج سلیقگی تو.