زندگی و چهره واقعی خرم سلطان +عکس

به گزارش پارس ، به نقل ازعصرایران، خرم سلطان (۱۵۰۶ – ۱۵ آوریل ۱۵۵۸) با نام اصلی روکسلانا یا الکساندرا لیسوفسکا همسر محبوب سلطان سلیمان قانونی بود.

خرم احتمالاً دختر کشیشی ارتودکس از اوکراین بود. او در روهاتین، در ۶۸ کیلومتری جنوب شرقی لووف زاده شد.

در دههٔ ۱۵۲۰ در یکی از یورش های مکرر تاتارهای کریمه به آن منطقه، اسیر و برده شد. احتمالاً ابتدا به بازار برده فروشان کافا و سپس به قسطنطنیه منتقل شد و از آنجا برای حرم سرای سلطان انتخاب شد. او به سرعت مورد توجه سلطان قرار گرفت و حسادت رقبایش را برانگیخت. یک روز سوگلی سلطان، ماه دوران سلطان (همچنین معروف به گلبهار) ، به شدت با او درگیر شد و به سختی او را کتک زد.

سلطان سلیمان که از این قضیه دل آزرده شده بود، ماه دوران سلطان را به همراه شاهزاده مصطفی به مانیسا تبعید کرد. تبعید او در ظاهر به دلیل رسم سنتی تربیت ولیعهد در شهری دیگر، انجام گرفت ولی واقعیت چیز دیگری بود.

با رفتن ماه دوران سلطان، خرم سلطان به سوگلی بی رقیب سلطان یا خاصگی سلطان تبدیل شد. سال ها بعد، به دلیل ترس از شورش (ترسی که احتمالاً خرم سلطان به آن دامن زده بود) ، سلطان سلیمان دستور داد تا پسرش مصطفی را خفه کنند و به قتل برسانند. پس از مرگ مصطفی، گلبهار موقعیتش در کاخ به عنوان مادر ولیعهد را از دست داد و به بورسا رفت.

نفوذ خرم سلطان بر سلطان سلیمان به سرعت افسانه ای شد. او برای سلطان پنج فرزند به دنیا آورد: محمد، مهرماه، سلیم، بایزید و جهانگیر. با زیر پا گذاشتن عادات و رسوم پیشین، خرم سلطان در نهایت از بردگی خارج شد و به بنده ای آزاد و همسر نکاحی سلطان بدل شد.

بدین ترتیب سلیمان قانونی، اولین سلطان امپراتوری عثمانی پس از اورخان غازی شد که همسری رسمی اختیار می کرد. با این ازدواج، موقعیت خرم سلطان در کاخ افزایش یافت و در نهایت با اعمال نفوذ، پسرش سلیم را بر تخت حکومت نشاند.

همچنین خرم سلطان به عنوان مشاور سلطان در امور کشوری عمل می نمود و احتمالاً بر امور خارجی و سیاست های بین المللی امپراتوری عثمانی نیز اعمال نفوذ می کرد.

نامه ای که خرم سلطان به سیگیسموند دوم اوگوستوس، پادشاه لهستان نوشت و بر تخت سلطنت نشستن را به او تبریک گفت

دو نامه ای که خرم به سیگیسموند دوم اوگوستوس، پادشاه لهستان نوشته بود، هم اکنون نیز موجودند و در طول حیات او، روابط امپراتوری عثمانی با دولت لهستان صلح آمیز بود. برخی از مورخین اعتقاد دارند که خرم سلطان با استفاده از قدرت سلطان سلیمان، حمله های مکرر تاتارهای کریمه به زادگاهش که برای گرفتن برده انجام می گرفت را کنترل کرده بود.

خرم سلطان در ۱۵ آوریل ۱۵۵۸ درگذشت و در توربه ای (آرامگاه گنبدی شکل) زینت شده با نفیس ترین کاشی های ایزنیک که طرحی از باغ های بهشت بر روی آن ها نقش بسته است دفن شد.