نظر «شهید مطهری» درباره «عبدالباسط»

به گزارش پارس ، به نقل ازفارس، « ابوالفضل علّامی» در کتاب آداب تلاوت قرآن کریم، در خلال بحث تأثیرات زیباخواندن قرآن کریم جمله ای را از زبان استاد شهید آیت الله « مرتضی مطهری» در رابطه با عمق تأثیر زیباخواندن قرآن کریم و نظر ایشان درباره استاد مرحوم « عبدالباسط» ذکر کرده است.
شهید مطهری در این باره می گوید: من خودم… واقعاً از شنیدن قرآن لذت می برم… واقعاً زیبایی قرآن را حس می کنم مخصوصاً وقتی که با آهنگ لطیف و زیبایی خوانده شود. این قرآن های عبدالباسط… بعضی قسمت ها که مخصوصاً آهنگی که انتخاب کرده با موضوعی که در آن آیه است تناسب دارد، تأثیرش عجیب است مثل آیه یا « یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ» یا سوره « إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ» غالباً هر چه خوانده اینجور است سوره « إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ» را با آهنگی متناسب با معنی آن خوانده است، مخصوصاً وقتی با این آهنگ ها می شنوم خیلی لذت می برم. این حلاوت و شیرینی قرآن و اینکه هر چه تکرار می شود از شیرینی اش کاسته نمی شود از وجوه اعجاز قرآن کریم است.
علّامی در کتاب خود می افزاید: قاری در سایه دانستن دستور زبان عربی و معانی لغات به اندازه توان، پیام آیاتی را که می خواند می فهمد و لحن خود را با معنی آیات هماهنگ می کند؛ به عبارت دیگر، هر آیه را با درنظر گرفتن معنی آن با آهنگی مناسب می خواند، می توان گفت که اینگونه قرآن خواندن نمونه روشن سخن رسول بزرگوار اسلام (ص) است که فرمود: « قرآن را با لحن ها و آواز عرب بخوانید و از لحن های فاسقان و گناهکارانی که گناه کبیره انجام می دهند بپرهیزید» .
اگر قرآن با لحن عربی و در حد کمال آن خوانده شود، یک آهنگ خاص و ویژه ای دارد که با آهنگ های دیگر تفاوت دارد. عده زیادی از زبانشناسان عرب و قرآن پژوهان اعتقاد دارند که قرآن کریم دارای موسیقی و آهنگ مخصوصی است و هیچ متن عربی را نمی توان با آهنگ قرآن خواند.
استاد مطهری در این زمینه می گوید: مسئله دیگری که مربوط به سبک قرآن است و از قدیم مورد توجه بوده است مسئله آهنگ پذیری قرآن است، این خیلی عجیب است تا آنجا که نشان داده اند در زبان ها جز شعر چیز دیگری آهنگ نمی پذیرد. آهنگ واقعی که یک نفر موسیقی دان بتواند برای آن آهنگ بسازد، شعر است که آهنگ می پذیرد… قرآن از طرفی ما می بینیم شعر نیست… قرآن یگانه نثری است آهنگ پذیر و این همان مطلبی است که از صدر اسلام به آن توجه بوده است.
نتیجه اینگونه تلاوت هم شامل حال قاری است و هم استماع کننده قرآن، هنگامی که قاری چنین قرآن بخواند احساس می کند مخاطب آیات الهی خود او است، این حالت تأثیر شگرفی در قاری قرآن می گذارد تا جایی که این حالت را تا ساعت ها پس از تلاوت در وجود خویش احساس می کند و شنوندگانی هم که با معنای آیات آشنا باشند همین احساس را پیدا می کنند و خود را مخاطب کلام حق احساس می کنند و این حالت در نهایت، موجب تأثیر عملی در اعمال شنوندگان می شود.
این نوع تلاوت، مصداق کامل عربی خواندن قرآن است. امید است تلاوت همه قاریان عزیز کشور ما به این پایه برسد که اثرات پایان ناپذیر و مبارکی برای جامعه در پی دارد.