روایت شده که امام زین العابدین علیه‎السلام از کنار مردى گذشت که بر در خانه شخص دیگرى نشسته بود. به او فرمود: چه چیز تو را بر درِ خانه این مردِ نازپرورده ستمگر، نشانده است؟

گفت: گرفتارى

امام فرمود: برخیز که اکنون، تو را به درى راه‏نمایى کنم که از درِ خانه او بهتر است، و به پروردگارى که براى تو از او نیکوتر است.

آن گاه، دستش را گرفت تا به مسجد [ ـِ پیامبر صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله ] رسید و فرمود: رو به سوى قبله کن و دو رکعت نماز بگزار.

سپس دستانت را به درگاه خداى عز و جل بالا ببر و او را ثنا بگو و بر فرستاده‏ اش درود بفرست و با آیات پایانى سوره حشر و شش آیه آغازین سوره حدید و دو آیه سوره آل عمران*، خدا را بخوان و از خداى سبحان، حاجت بخواه که تو چیزى درخواست نمى‏‌کنى، جز آن که بى‏ تردید، به تو عطا خواهد کرد.

متن حدیث: 

الدعوات:

رُوِیَ أنَّ زَینَ العابِدینَ علیه ‏السلام مَرَّ بِرَجُلٍ و هُوَ قاعِدٌ عَلى بابِ رَجُلٍ، فَقالَ لَهُ: ما یَقعُدُکَ عَلى بابِ هذَا المُترَفِ الجَبّارِ؟ فَقالَ: البَلاءُ ، قالَ: قُم فَاُرشِدَکَ إلى بابٍ خَیرٍ مِن بابِهِ ، و إلى رَبٍّ خَیرٍ لَکَ مِنهُ. فَأَخَذَ بِیَدِهِ حَتَّى انتَهى بِهِ إلَى المَسجِدِ ـ مَسجِدِ رَسولِ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله ـ ثُمَّ قالَ:

اِستَقبِلِ القِبلَةَ و صَلِّ رَکعَتَینِ، ثُمَّ ارفَع یَدَیکَ إلَى اللّه‏ِ عَزَّوجَلَّ فَأَثنِ عَلَى اللّه‏ِ، و صَلِّ عَلى رَسولِهِ صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله، ثُمَّ ادعُ بِآخِرِ الحَشرِ ، وسِتِّ آیاتٍ مِن أوَّلِ الحَدیدِ، و بِالآیَتَینِ اللَّتَینِ فیآلِ عِمرانَ، ثُمَّ سَلِ اللّه‏َ سُبحانَهُ، فَإِنَّکَ لاتَسأَل شَیئا إلّا أعطاکَ.

«بحارالأنوار، ج 92 ص 272- الدعوات، ص 55 ح 138»