افشاگری یک خبرنگار: نهاوندیان در پی تعطیلی موسسه ایران!

سایت ضدانقلاب "ایران وایر" گزارشی به قلم "مروارید بیژنی" نوشته است که گفته می‌شود از پرسنل موسسه دولتی "ایران" است.

این فرد در این گزارش از تصمیمات "نگران کننده" دفتر رئیس جمهوری و اعضای هیات امنای موسسه ایران نسبت به خود و همکارانش خبر داده؛ تصمیماتی که به گفته او می‌تواند « سرنوشت زندگی ۱۲۰۰ نفر به طور مستقیم و غیرمستقیم به خطر» اندازد.

او از اولین جلسه «محمدتقی روغنی ها» مدیرعامل موسسه ایران با سید رضا صالحی امیری، وزیر جدید فرهنگ و ارشاد خبر داده و گفته است: «در تمام سال هایی که در موسسه مطبوعاتی ایران کرده ام، هیچگاه به اندازه اکنون نگران نبوده ام. همین چند روز پیش وقتی با دل نگرانی خبرهای مربوط به برگزاری جلسه هیئت امنای موسسه مطبوعاتی ایران را دنبال می کردم، شنیدن سه پیشنهاد، دلشوره هایم را بیشتر کرد: تعدیل، تعطیل یا انحلال.»

«مروارید بیژنی» این پیشنهادها را به محمد نهاوندیان، رئیس دفتر رئیس جمهوری منتسب کرده و گفته است: در این جلسه بیشتر طرفین به بررسی پیشنهادهای محمد نهاوندیان پرداخته‌اند، پیشنهادهایی شبیه دستور. روغنی ها، صالحی امیری و نهاوندیان سه عضو هیات امنا «موسسه فرهنگی و مطبوعاتی ایران» هستند و همه کاره.

وی با بیان اینکه موسسه مطبوعاتی ایران، بیش از 1200 پرسنل دارد گفت:   پیشنهاد «تعدیل» درباره نیروی انسانی است ... حالا پیشنهاد این است که این نیروها تعدیل شوند، مشخص نیست دقیقا چند نفر ولی موقعیت شغلی صدها نفر از همکارانم در معرض خطر قرار دارد. نگرانی در این باره را می توانم روزانه در چهره بسیاری از همکارانم ببینم.

این گزارش در تبیین پیشنهاد دوم، «تعطیل» می‌نویسد: تا پیش از آغاز ریاست جمهوری حسن روحانی، دولت بخشی از بودجه موسسه ایران را در ردیف بودجه خبرگزاری جمهوری اسلامی قرار می داد اما این بودجه از یک سال بعد از حضور «حسن روحانی» به عنوان رئیس جمهور کاهش یافت و در نهایت قطع شد. حالا گام دوم برداشته شده و تعطیلی رسانه های جانبی موسسه ایران به عنوان یک گزینه مهم روی میز محمد تقی روغنی ها قرار گرفته است. ایران ورزشی، ایران دیلی، الوفاق، ایران آنلاین و ایران سپید فعلا در تیررس تصمیم دولت برای سال آینده هستند. تعطیلی این رسانه ها نیز به معنای بیکار شدن برخی از همکاران من است. در واقع دولت با این تیر دو نشان می زند، هم عده ای را بیکار می کند و هم از هزینه های مطبوعاتی اش می کاهد.

در ادامه گزارش آمده است: سومین گزینه پیشنهادی هم «انحلال» کامل موسسه مطبوعاتی دولت بوده است. اگر چنین شود، سرنوشت زندگی ۱۲۰۰ نفر به طور مستقیم و غیرمستقیم به خطر می افتد.

نویسنده گزارش خاطر نشان کرده که اتخاذ این تصمیم ها به این سادگی نیست. دولت در آستانه انتخابات به ابزارهای تبلیغاتی و رسانه ای خود نیاز دارد و تغییرات در صورتی که بنیادی باشند، می توانند منجر به ورود سایر نهادها شوند ولی اثر روانی چنین خبرهایی برای اینکه اوضاع این روزهای روزنامه نگاران را آشفته کند، کافی است.

بیژنی در ادامه مهم ترین دلیل برای مطرح شدن این پیشنهادها را "دلیل مالی" عنوان کرده و نوشته است: دولت پول ندارد که خرج این موسسه را بدهد... بعد از سه سال امیدواری های ما رنگ باخته است. دولت از هزینه های موسسه به تنگ آمده است، تا جایی که مدیرعامل موسسه برای تامین مخارج ماهیانه و روزمره «ایران»، بخشی از دستگاه های چاپی که از زمان «احمدی نژاد» خریداری شده بود را فروخت. با این حال این اقدام هم دردی از دردهای موسسه مطبوعاتی ایران دوا نکرده است. به نظر نمی رسد این درد منجر به مرگ موسسه ما شود ولی فعلا بسیاری از ما می دانیم که تعدیل نیروی انسانی در دسترس ترین گزینه برای مدیران است.

این گزارش در پایان می‎افزاید: برخی از دوستان من گفته اند که شاید ۶۰۰ نفر از پرسنل موسسه در بخش های مختلف تعدیل شوند تا موسسه بتواند در یکسال آینده ادامه حیات پیدا کند. مشخص نیست من و دوستانم جزو این ششصد نفر باشیم ولی ما همه با هم هستیم، و می ترسیم و نگران تصمیم هایی هستیم که این روزها اعضای هیات امنا می گیرند، به خصوص شخص محمد نهاوندیان.