عاشورا و امنیت

امیرحسین یزدان پناه نوشت:

1-«البته بایستی روضه خوانی کنند و ممانعت نمی شود. ولی روضه خوانی بایستی در مساجد و تکایا باشد آن هم مرتب و با قاعده و در روی نیمکت ها مستمعین بنشینند[مشابه سوگواری های غربی در کلیساها]و آقایان محدثین و متخصص، روضه خوانی کنند. سینه زنی و از این قبیل کارهای سابق به کلی ممنوع است.» این جملات را رضاخان در سال 1314در پاسخ نامه ستاد ارتش درباره چگونگی برگزاری عزاداری ایام محرم نوشت.(1) پهلوی اول البته 2 سال بعد پایش را فراتر نهاد و وزارت داخله در اطلاعیه محرمانه ای عزاداری محرم را رسما «ممنوع» کرد.(2)

2- رادیو پیام روزها هر 15 دقیقه یک بار بخش خبری کوتاه 3-4 دقیقه ای دارد. این چند خط را از انتهای بخش خبری ساعت 14 روزگذشته این رادیو بخوانید: «انفجار در آنتالیای ترکیه باعث رعب و وحشت شد. برخی خبرگزاری ها از پرتاب 3 موشک به این منطقه بندری در ترکیه خبر دادند که یک کشتی باربری در آن لنگر انداخته بود. در تازه ترین تجاوز جنگنده های سعودی به استان «عَمران» یمن 4 غیر نظامی یمنی به شهادت رسیدند. در حمله عربستان به استان «اِب» یمن هم یک نفر به شهادت رسید و 3 نفر مجروح شدند. شمار قربانیان حمله ارتش میانمار به مناطق مسلمان نشین استان «راخین» این کشور به 26 نفر رسید. شمار تلفات انفجار در نزدیکی مرز سوریه با ترکیه به 25 نفر افزایش یافت؛ در این حادثه ده ها نفر مجروح شدند.» این خبرها تنها مربوط به حدود یک دقیقه از خبرهای یک بخش خبری کوتاه رادیو است. 5 حادثه با 56 کشته! 56 نفر که تا همین 2-3 روز پیش در جمع خانواده های شان بودند و حالا دیگر زنده نیستند.

3- 11 نفر که قصد انجام عملیات تروریستی در یکی از شهرهای جنوبی استان فارس را داشتند توسط وزارت اطلاعات شناسایی و با همکاری نیروهای انتظامی در عملیاتی غافلگیرانه دستگیر شدند. مراسم عزاداری امام حسین (ع) بدون آن که گروه های تروریستی که دور تا دور مرزهای ایران را گرفته اند بتوانند خدشه ای در آن وارد کنند، در امنیت کامل برگزار شد و مردم بار دیگر طعم گریه روضه های اباعبدا... (ع) را به روح و جان و دمادم زندگی شان هدیه کردند.

4- حماسه نیروهای امنیتی ، نظامی و انتظامی ایران به همین مورد اخیر محدود نمی شود و تلاش های این سربازان گمنام سال هاست که باعث شده طعم امنیت این نعمت راهبردی و خطیر برای ایرانیان به ارمغان بیاید. این روزها در کوچه پس کوچه های شهرها و روستاهای ایران هرجا هیئت های عزاداری نوای یاحسین(ع) طنین انداز می شد و دستی به ارادت اهل بیت حسین(ع) به سینه می چسبید، وجود این امنیت و اطمینان و آرامش در میان مردم را می شد با پوست و گوشت و استخوان حس کرد.امنیتی که ما ایرانیان داریم و شاید برای خیلی هامان از بس تکراری شده، خدای ناکرده بی اهمیت به نظر برسد، کالای گم شده و بسیار گرانبها برای خیلی از ملت ها و کشورهاست.«امنیت»  آنقدر مهم است که حتی وقتی امام حسین علیه السلام ، در سال 61 هجری واردکربلا شدند،  برای ایجاد خیمه گاه، آن را در نظر مبارک داشتند و به همین دلیل دستور دادند خیمه ها را در منطقه ای برپا کردند که پشتِ آن ، نیزار بود ، به گونه ای که دشمن نمی توانست از پشت به سپاه و اهل بیت امام علیه السلام ، حمله کند. حتی به گواهی تاریخ طبری ، امام علیه السلام در ساعتی از شب عاشورا ، دستور داد یاران شان چیزی شبیه به خندق ، درست کردند و در آن ، هیزم و نِی ریختند تا هنگام حمله دشمن ، آن را آتش بزنند و مانعی دیگر برای حمله از پشتِ سر ایجاد شود. (3) با این کار امنیت زنان و کودکان بیگناه و تشنه حرم هم بیشتر شد؛ هرچند عصر عاشورا روایت تلخ و دردناکی از ماجرای خیام دارد.

4- حالا ما ایرانی ها، بی آن که دستورات رضاخانی درباره ممنوعیت عزاداری امام حسین(ع) مانع مردم و عامل ترس و دلهره مردان و زنان و کودکان عزادار باشد، وبی آن که دست هیچ حرامی بتواند به این امنیت و آرامش آسیب بزند عزادار آل ا... هستیم.به راستی این امنیت و حافظان این امنیت چقدر بر گردن ما حق دارند؟ آیا در این شب ها به یاد آن هستیم؟ حالا این شعر با مسماتر به نظر می رسد:

« سالها گریه به تو، جرم تلقی می شد ... روضه  هرشب ما برکت روح ا... است»

پی نوشت ها:

1- (داود امینی، چالش های روحانیت با رضاشاه؛ ص 239).

2- (خشونت و فرهنگ: اسناد محرمانه کشف حجاب 1322- 1313؛ ص 19)

3- دانشنامه امام حسین(ع)، ج6 به نقل از وبسایت  hadith.net