کجا به دنبال فساد می‌گردیم؟

روزنامه «جوان» در صفحه ورزشی خود و در یادداشتی از «دنیا حیدری» نوشت:

ذره‌بین رسانه‌ها گاه اتفاقاتی را به تصویر می‌کشد که بسیار عجیب و حتی شوکه‌کننده است. مسائلی مثل ماجرای قرارداد فدراسیون با اسپانسر سابق پیراهن‌های تیم ملی فوتبال که پای بسیاری را به میان کشید و نه فقط بی‌کیفیتی لباس‌ها را به اثبات رساند که خبر از قرارداد کلانی داد که با پیگیری‌های اصحاب رسانه مسئولان فدراسیون را بر آن داشت که یک بازنگری جدی در خصوص آن داشته باشند و حالا ذره‌بین یکی از برنامه‌های ورزشی روی مسئله دیگری زوم کرده و خبر از جابه‌جایی ارقامی کلان و میلیاردی را می‌دهد.

بعد از ماجرای پیراهن‌های تیم ملی، حالا یکی از برنامه‌های ورزشی تلویزیون به مفاد قرارداد شرکت مجری بلیت‌فروشی رقابت‌های لیگ برتر دست یافته است. شرکتی که طبق قراردادی که با فدراسیون بسته، سهمی 35 درصدی از درآمدهای بلیت‌فروشی بازی‌های لیگ دارد آن هم درحالی که سهمیه باشگاه‌ها از این بلیت‌فروشی تنها 40 درصد است و شرکت فوق که بدون شرکت در هیچ مناقصه‌ای موفق به گرفتن این امتیاز شده، با عقد قراردادی 11 ساله، تا سال 1404 می‌تواند از این امتیاز استفاده کند و اگر با همین روند و افزایش 15 درصدی سالانه قیمت‌ها محاسبه کنیم، این شرکت از قرارداد 11ساله خود با فدراسیون فوتبال و از قبل بلیت‌فروشی‌ها چیزی حدود 74میلیارد و 500 میلیون تومان به جیب خواهد زد. رقم کلانی که شاید به واسطه یک دوستی قدیمی یا رایزنی دوستانه با رئیس قبلی فدراسیون فوتبال به این شرکت رسیده است.

در واقع مسئله چیزی فراتر از اسپانسر سابق پیراهن‌های تیم ملی فوتبال شرکتی است که طی 11 سال آینده سود کلانی از بلیت‌فروشی در فوتبال به جیب می‌زند. مسئله عقد برخی قراردادهایی است که وقتی مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته و گوشه‌ای از آن فاش می‌شود، بسیار سؤال‌برانگیز است. مثلاً اینکه چطور یک شرکت بدون حضور در هیچ مناقصه‌ای می‌تواند این پروژه را به دست بیاورد یا بر چه اساسی به آن سهمی 35 درصدی داده می‌شود، وقتی سهم بلیت‌فروشی سینماها 2 درصد و کنسرت‌ها 5 درصد است.

حرف فساد در فوتبال که به میان می‌آید، همه نگاه‌ها به سمت دلالی‌های بازیکنان، مربیان و مدیران می‌رود یا نهایتاً شایعه‌هایی که در خصوص دستکاری نتایج برخی بازی‌ها به گوش می‌رسد که البته بسیار هم خود را داوطلب مبارزه و ریشه کن کردن آن نشان می‌دهند، اما نه فقط وقتی که پای عمل به میان می‌آید خیلی‌ها پا پس می‌کشند، که در همین اصناف اخباری جسته و گریخته‌ای به گوش می‌رسد و منتشر می‌شود که اذهان عمومی را تحریک کرده و این سؤال را به وجود می‌آورد که کجا به دنبال فساد می‌گردیم وقتی بسیاری از اتفاقات بیخ گوش خودمان رخ می‌دهد؟ اتفاقاتی که شاید اگر ذره‌بین رسانه‌ها روی آنها زوم نشود، برای همیشه در خفا و سایه می‌مانند. بی‌آنکه کسی از واقعیت آن و چگونگی رخ دادنش باخبر شود.

اتفاقات اخیر، می‌تواند وجهه فدراسیون فوتبال و مسئولان آن را خدشه‌دار کند، چراکه ذهن‌ها را مشوش کرده و سؤال‌های زیادی را به وجود می‌آورد که می‌تواند درست یا اشتباه باشد اما هرچه که باشد فدراسیون مسئول است در خصوص این اخبار منتشر شده پاسخگو باشد و صحت و کذب بودن آن را مشخص کند قبل از آنکه اذهان عمومی مشوش شود. ضمن اینکه عکس‌العمل‌هایی چون فسخ قرارداد با اسپانسر سابق پیراهن‌های تیم ملی جوابی به چرای عقد این قرارداد نیست و باید کسی پاسخگویی بسته شدن قراردادهای اینچنینی باشد. قراردادهایی که به نظر نمی‌رسد مطابق با اصول و قانون باشد و منافع فوتبال ایران در آن باشد.

حال آنکه این قراردادها زیر نظر مسئولان فدراسیون فوتبال بسته می‌شود، اما چطور است که با وجود نظارت‌هایی که قرار است باشد، سود فوتبال در آنها در نظر گرفته نمی‌شود؟ یا اگر هم گرفته می‌شود آنقدر اندک است که به چشم نمی‌آید!