عقب‌نشینی جی۲۰ از ریاضت اقتصادی

به گزارش پارس به نقل از دنیای اقتصاد، این گروه که متشکل از بیست اقتصاد پیشرفته و نوظهور جهان است، علاوه بر آن اعلان کرد که تبعات منفی محرک های عظیم مالی به مانند آنچه در ژاپن بکار گرفته شد را انتظار می کشد و همچنین این نگرانی کشورهای در حال توسعه را تایید نمود که چنین سیاست هایی منجر به ورود سرمایه های فرار و پول داغ به این اقتصادها می شود که افزایش نرخ پول آن ها را در پی خواهد داشت.

آنتون سیلووانوف، وزیر دارایی روسیه در یک کنفرانس خبری اظهار کرد که مقامات گروه بیست معتقدند کاهش کلی بدهی ها مهم تر از تنظیم ارقام خاص برای کشورهاست. او گفت: « ما بر این موضوع توافق داشتیم که این ها پارامترهای انعطاف پذیری هستند و باید به عنوان اهداف استراتژیک قابل تنظیم کشورها تلقی شوند و به موقعیت خاص اقتصاد هر کشور بستگی دارند. »

روسیه که امسال ریاست گروه بیست را بر عهده دارد، امیدوار بود تا ماه سپتامبر که رهبران این گروه در سن پترزبورگ با هم دیدار خواهند داشت، بتوانند در زمینه تعیین اهدافی ثابت برای کاهش بدهی ها به توافقی دست یابند. اما ایالات متحده و ژاپن در برابر ایده ای که بر اساس آن اهداف ثابتی برای نسبت بدهی کشورها به تولید ناخالص داخلی آنها در نظر گرفته می شد، شدیدا مخالفت کردند. واشنگتن تلاش بسیار کرد تا تمرکز گروه بیست را به رشد اقتصادی معطوف کند.

جیم فلاهرتی، وزیر دارایی کانادا نیز گفت: « صادقانه بگویم لحن صحبت های مطرح شده می توانست بسیار محکم تر باشد اما همین هم برای پیش بردن اهداف کافی است. »
گروه بیست در بیانیه رسمی خود که پس از این اجلاس دو روزه منتشر کرد، اعلام نمود که در مورد تبعات طولانی شدن مدت بکارگیری محرک های پولی نگران است و عبارتی در بیانیه گنجانده شد که منعکس کننده تاکید کره جنوبی بر نگرانی بازارهای نوظهور بود.

در این بیانیه آمده است: « سیاست های پولی باید به طور مستقیم در جهت ثبات قیمت های داخلی و حمایت از احیای اقتصادی هدایت شود. » وزیر دارایی ژاپن گفت که گرچه سیاست های اقتصادی شینزو آبه، نخست وزیر ژاپن، موجب تضعیف ین شده است، اما این تنها یکی از تبعات محرک اقتصادی بود که با هدف بیرون کشیدن کشور از رکود بکار گرفته شده بود. تارو آسو به مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی واشنگتن گفت: « اگر بگوییم که کاهش قیمت ین هدف ما بوده است، بدان معناست که نکته اصلی را از یاد برده ایم. » وی ادامه داد: « رکود دشوارتر از آن است که بتوان از آن خلاص شد. در نهایت، اقتصاد شکننده ژاپن تنها می تواند به جهان آسیب بزند. »

البته بانک مرکزی ژاپن تنها بانکی نیست که با ارایه بودجه های ارزان سعی در رونق بخشیدن به بازار وام دهی و وام گیری دارد. فدرال رزرو آمریکا، بانک مرکزی انگلستان و تا حدودی بانک مرکزی اروپا نیز به چنین اقداماتی دست زده اند. چیدامبارام، وزیر دارایی هندوستان که روز جمعه در موسسه پترسون واشنگتن سخنرانی می کرد، گفت: « رشد اقتصادی ژاپن برای هندوستان مفید است. رکود ژاپن اما برای هندوستان خوب نیست. ما خواهان رشد اقتصادی ژاپن هستیم. »

گیدو مانته گا، وزیر دارایی برزیل، گفته است که به دلیل تاریخچه طولانی رکود در ژاپن، تلاش های دولت ژاپن در بکارگیری از محرک ها « قابل درک» است اما در عین حال افزود که گروه بیست باید نسبت به نرخ ارزها هوشیار باشد. رهبران گروه بیست از حوزه یورو نیز خواستند تا به سرعت به سمت نظم اتحادیه بانکی پیش برود تا به احیای اقتصاد منطقه کمک کند. آلمان اما موضع پیشین خود را تکرار کرد مبنی بر این که پیش از تشکیل اتحادیه بانکی، باید قوانین اتحادیه اروپا تغییر کنند.

بر اساس آنچه نمایندگان حاضر در اجلاس گفتند، منازعات حوزه یورو بر بحث های گروه بیست سایه افکند چون راهکارهای سختگیرانه ریاضت اقتصادی نتوانستند این حوزه را از بحران اقتصادی اش بیرون بکشند. ایالات متحده آمریکا هم اروپا را تحت فشار گذارده است تا کاهش بودجه شدید خود را متوقف کند. یکی از مقامات وزارت خزانه داری آمریکا که خواست نامش فاش نشود، گفت که برنامه نجات قبرس نشان داد که اروپا نیاز دارد برای تشکیل اتحادیه بانکی اقدامات بیشتری انجام دهد. جک لو، وزیر خزانه داری آمریکا در بیانیه ای که برای کمیته صندوق بین المللی پول آماده کرده بود، چنین گفته است: « تقویت تقاضا در اروپا برای رشد اقتصاد جهانی حیاتی است. تقاضای داخلی ضعیف برای شش فصل متوالی رشد اقتصادی حوزه یورو را کاهش داده است و تولیدات این منطقه نیز همچنان رو به کاهش است. »

عقب نشینی از ریاضت اقتصادی دولت ها از زمانی مطرح شد که بکارگیری راهکارهای شدید برای کاهش کسری بودجه موجب ضعیف شدن اقتصادها شد. از جمله این کشورها بریتانیا است که برای سومین بار ظرف پنج سال گذشته وارد رکود می شود. اقتصاد ایالات متحده هم نشانه هایی را در خود دارد که موجب شده است اقصاددانان هشدارهایی را به واشنگتن بدهند.