پشت پردۀ بازی سیاسی آمریکا در سوریه

 سایت خبری – تحلیلی شام تایمز در مطلبی به قلم قاسم عزالدین نوشت: با روندی پرشتاب، مواضع آمریکا در حال تغییر است. آمریکا برای این تغییر مواضع توجیه هایی را ارایه می کند که بیشتر یک نوع فریبکاری تاکتیکی به دلایل راهبردی است. درحالی که انتظار می رفت نیروهای آمریکایی از یگان های کرد مسلح سوری در شهر جرابلس در شمال این کشور پشتیبانی کنند، دیری نپایید که موضع خود را تغییر داد و از دخالت نیروهای ترکیه و هم پیمانانش پشتیبانی کرد.

دولت آمریکا نه تنها توجیهی برای تغییر سیاست طولانی خود در مخالفت با دخالت ترکیه در سوریه و بلندپروازی آنکارا در ایجاد یک منطقه امن ارایه نکرد، بلکه از این دخالت حمایت کرد.

افزون بر این فضای ابری، روزنامه وال استریت ژورنال آمریکا نوشت که آنکارا، واشنگتن را در نبرد جرابلس در مقابل کار انجام شده قرار داده است و پشتیبانی هوایی ارتش آمریکا از نیروهای ترکیه یک تصمیم شخصی بوده است که جان فوتیل فرمانده منطقه مرکزی آمریکا آن را اتخاذ کرده است؛ گویی که این ژنرال آمریکایی این "اختیار" را دارد که بدون توافق قبلی با فرماندهی ستاد مشترک و وزارت دفاع آمریکا، وارد نبرد شود!

آنکارا اینگونه القا می کند که اختلاف فرضی زیادی با واشنگن دارد؛ همان طور که عمرچلیک وزیر امور اتحادیه اروپای ترکیه گفت: کسی حق ندارد به ما بگوید که با کدام گروه تروریستی می توانیم بجنگیم یا نمی توانیم.

اما از سوی دیگر، نعمان کورتلموش معاون نخست وزیر ترکیه از جلوگیری از ایجاد یک گذرگاه کرد به عنوان بارزترین هدف عملیات "سپر فرات" سخن می گوید. این امر بر همنوایی بین آنکارا در سوریه تا امتداد عراق، با آمریکا درخصوص زمینه سازی برای نبرد نینوا در امتداد سوریه و قطع مسیر کوهستان قندیل با همکاری اربیل حکایت دارد.

به موازات این حاشیه های تاکتیکی بین آنکارا و واشنگتن، دولت آمریکا به مرکر ثقل دیگری در ائتلاف راهبردی خود با عربستان در سوریه و منطقه چشم دوخته است.

در این میان، چه بسا نبرد حماه که گروههای مسلح آن را "گدازه خشم برای یاری حلب" خوانده اند، یکی از موارد دل بستن راهبردی ائتلاف آمریکا و عربستان به جنگ در سوریه تا اطلاع بعدی است.

نگاه ائتلاف آمریکا و عربستان به نبرد سرنوشت ساز در حلب دوخته شده است. این درحالی است که به  گفته نیویورک تایمز، هم پیمان دیگرش (ترکیه) در شمال سوریه در نبرد خاص خود به سر می برود و در سایه این وضعیت، واشنگتن را نظاره گر ابری می بینید که این ابر هر جا رود، بارانش بر زمین بازی آمریکا فرو می ریزد.