۵ سکه و جراحی زانو پاداش قهرمانی در کاراته جهان!

پارس : امیر مهدی زاده در گفت وگو با ایسنا اظهار کرد: از دست همه افرادی که می توانستند به من کمک کنند و حامی من باشند، اما این کار را نکردند گلایه دارم. متاسفم که برخی از افرادی که در ورزش کشور تصمیم گیری می کنند بین رشته های مختلف تبعیض قائل می شوند. مگر قهرمانی یک ورزشکار در جهان با قهرمانی ورزشکاری در رشته ای دیگر فرقی دارد. آیا قهرمانی یک کشتی گیر در قهرمان جهان خیلی مهم است، اما قهرمانی من ارزش ندارد؟

وی در مورد پاداشی که قرار بود فدراسیون به مدال آوران جهانی بپردازد، گفت: رییس وقت فدراسیون در آن زمان قول داد که به مدال آوران مسابقات جهانی ۲۰ میلیون برای مدال طلا پاداش بدهد که بعد از رفتن او، سرپرست فعلی فدراسیون قول داد آن پاداش را بپردازد، اما اکنون شش ماه از آن مساله می گذرد و خبری از این پاداش نیست.

قهرمان کاراته جهان در مورد مراسم تقدیری که استانداری قم از او و مربیانش داشته گفت: آقای استاندار زحمت کشیدند و به فرودگاه آمدند و بعد از آن هم مراسم تجلیلی برگزار کردند، اما متاسفانه هدیه ای دادند که از گفتن آن خجالت می کشم. من هفت سال برای رسیدن به این مدال زحمت کشیدم و از همه چیزم گذشتم و پایم را هم در این راه گذاشتم، اما مسئولان استانداری به من پنج عدد سکه هدیه دادند که حتی هزینه عمل جراحی پایم هم نمی شود.

وی ادامه داد: برای جراحی پایم هفت میلیون هزینه کردم که بیشتر آن را هم از استاد باغیان قرض گرفته بودم و بعد از این که پنج سکه را به من دادند به استادم دادم تا قرضم را ادا کنم. از مسئولان تشکر می کنم که این همه به فکر من و دیگر قهرمانان این مملکت هستند!

مهدی زاده افزود: آقای رییس جمهور بعد از قهرمانی کشتی در جام جهانی از آنها تقدیر کرد، اما من که در یک کشور غریبه پرچم ایران را به اهتزاز در آورده بودم، اصلا به چشم نمی آیم. آیا قهرمانی من مقابل چشمان ۱۴ هزار فرانسوی و بالا بردن پرچم ایران تنها پنج سکه ارزش داشت؟ اگر ارزش آن واقعا این قدر است به بقیه ورزشکاران و جوانان چه می خواهند بگویند. اگر قهرمانی جهان من را قبول دارند مانند بقیه با من رفتار کنند، اگر هم قبول ندارند که چرا من این همه خودم را به زحمت انداختم و مدال گرفتم.

وی با تاکید بر این که از این همه تبعیض بین قهرمانان رشته های مختلف ناراحت است، گفت: از این نوع برخوردها شوکه شده ام و نمی دانم چه بگویم. به خدا قسم من هم قهرمان جهان و ورزشکار این مملکت هستم.

قهرمان کاراته جهان یادآور شد: من بعد از قهرمانی جهان مدالم را به مقام معظم رهبری تقدیم کردم، اما در دیدار ورزشکاران در پایان سال با ایشان حضور نداشتم. وقتی در تلویزیون دیدم که ورزشکاران با مقام معظم رهبری دیدار داشتند و من را دعوت نکرده بودند خیلی ناراحت شدم. مگر من ورزشکار این مملکت نیستم. نمی دانم باید به چه کسی گلایه کنم که من را دعوت نکرده اند تا رهبرم را ببینم.

مهدی زاده در حالی که فوق العاده ناراحت بود و بغض کرده بود، گفت: بعد از مسابقات جهانی و علی رغم مشکلاتی که داشتم هیچ چیزی نگفتم و تحمل کردم اما دیگر خسته شده ام. از این همه تبعیضی که بین ورزشکاران قائل می شوند ناراحتم. نمی دانم به چه کسی و چطور بگویم. من هم برای این مملکت زحمت کشیده ام و رسمش نیست که این طور با من برخورد کنند.

وی در پایان گفت: در این شش ماه از مشکلات مسابقات جهانی چیزی نگفته بودم، اما این بار می خواهم بگویم. من در حالی قهرمان جهان شدم که یک هفته روی مبل خوابیدم، چرا؟ به خاطر این که می خواستم در هزینه ها صرفه جویی شود. اتاق های ما دو تخته بود و برای این که هزینه ها کمتر شود، سه نفره در یک اتاق می خوابیدیم. برای این که من از همه قدم کوتاه تر بود روی مبل خوابیدم، اما دریغ از توجه مسئولان. من با این شرایط قهرمان شدم اما هیچ کس این ها را نمی بیند. همه شرایط من را می دانند، اما چرا کسی کمک نمی کند. حداقل، دلیلش را به من بگویند.