تنها یک روز تا جشنواره‌ای پرهیاهو برای عروسک‌ها
تنها یک روز دیگر تا برگزاری شانزدهمین دوره جشنواره نمایش عروسکی تهران-مبارک باقی مانده است.
در این هوای گرم تابستان با گذر از حوالی ایستگاه تئاتر شهر، متوجه پوسترهایی می‌شوید که سر تا سر قلب هنر تئاتر را فراگرفته و از رنگ‌های آن ناخودآگاه احساس می‌کنید، کمر گرما شکسته شده و لبخند بر روی لبانتان نقش می‌بندد.
حتی ممکن است گوشیتان را از کیف خود بردارید و خویش اندازهای امروزتان را در آنجا ثبت کنید. جالب تر از همه این است که بگویم این ثبت لحظه‌ها هیچ محدودیت سنی ندارد و رنگی رنگی‌های عروسک سوار بر اسب آرزوها، آسمان دل شما را هم همانند شعارش آبی می‌کند!
سرانجام انتظارها به پایان رسید و شانزدهمین جشنواره بین المللی تئاتر نمایش عروسکی با دبیری مرضیه برومند پرچم خود را بالا برد. پرچم‌هایی که با رنگ آبی و زرد رقص شادی را در میان هنرمندان نمایش عروسکی آورد تا امواج هیاهویش، آنها را به تکاپوی بیشتری بیاندازد.
جذب شدن دل عروسک‌ها با چهره سرشناس دبیر جشنواره
اول از همه صحبتی که اهمیت بیشتری دارد تا درباره آن گفته شود وجود دبیر جشنواره مرضیه برومند است که برای دومین بار به این عنوان منصوب شده و در این زمینه هم توانسته کارنامه هنری خوبی را ثبت کند.
زمانیکه با هنرمندان شرکت کننده این دوره از جشنواره نمایش عروسکی در خصوص وی صحبت می‌شود چیزی جزء مدیریت و برنامه ریزی‌های خوبش شنیده نمی‌شود. همچنین چهره بودن این هنرمند را دلیل بر اعتماد بیشتر خود نسبت به جشنواره می‌دانند.
یکی از نکات برجسته دبیر جشنواره همراهی با گروها بوده که خود را در پس هیچ مقامی پنهان نکرده و رو در رو با گروه‌های منتخب پای صحبت و حتی درد دلشان نشسته تا تمهیدانی را درخور مشکلاتشان بیندیشد و اجرایی کند.
با این اوصاف می‌توان گفت جشنواره نمایش عروسکی صرفا یک ویترین ارائه آثار نبوده و با تشکیل کارگاه آموزشی به داشته‌های علم کارگردان‌ها افزوده شده تا مخاطبان آثار بهتری را از ٖآنها ببینند.
این همدلی و نزدیک بودن مرضیه برومند قدمی بوده تا جشنواره امسال الگویی شود برای جشنواره‌های دیگر تا آثار از درجه کیفی خوبی برخوردار شوند و خود را معطوف به کمیت آنها نکنند.
از طرفی سخت گیری‌های بسیاری که در انتخاب آثار نمایشی و رویکرد دوره شانزدهم جشنواره وجود داشته باعث شد تا گروه‌های شرکت کننده بیشتر حساسیت روی کارهای خود انجام بدهند تا حرف تازه‌تری با عروسک‌های خود داشته باشند.
کودک و نوجوانان ما و یا حتی بزرگسالان نیاز دارند تا دنیای جدیدتری همانند اسم زی‌زی گولی‌ها و شهر موش‌ها را ببینند تا مدام گذشته خود را به حال نیاورند و بچههایشان عروسک و شخصیت‌های دوره خود را داشته باشند تا حرف و خاطره سازی جدیدی در این عرصه رخ دهد زیرا فرهنگ سازی از کودکان ما آغاز می‌شود و تا زمان بزرگسالی ادامه پیدا می‌کند. همچنین کودکان و نوجوانان ما در خصوص یادگیری نکات آموزشی از عروسک‌های خودشان بیشتر حرف شنوی دارند تا دیگران.
فرصت نداشتن گروه‌های نمایش شهرستانی برای دیدن آثار!
جشنواره فرصت خوبی است تا هنرمندانی که از شهرستان می‌آیند نمایش گروه‌ها و شهرهای دیگر را هم ببینند زیرا این فرصت برای افرادی که در تهران هستند فراهم شدنش آسان‌تر است اما مدت زمان اسکان برای این هنرمندان شهرستانی، مدت سه روز در نظر گرفته شده است که با این اوصاف فرصت دیدن آثار از آنها گرفته می‌شود.
از طرفی این موضوع کمبود بودجه در جشنواره‌های تئاتر همیشه وجود داشته اما نباید فراموش کنیم که تئاتر نقش فرهنگ سازی در کشورمان را به خصوص در نمایش‌های عروسکی دارد زیرا آموزش‌های لازم در این زمینه برای کودک و نوجوانان توسط هنرمندان بهتر باز زبان عروسک‌های خود بیان می‌شود اما بهتر شدن نتیجه این کار با ارتقای کیفیت آثار و دیدن بیشتر نمایش‌های دیگر هنرمندان توسط کارگردان‌ها و عوامل میسر می‌شود تا به دانش تجربی خود بیافزایند.
این دوره که پرونده برنامه ریزی‌اش بسته شد، ولی کاش تمهیداتی صورت بگیرد تا در این دو سالی که وقت است هنرمندان دیگر شهرها از هنرنمایی دوستان خود محروم نمانند و شاهد تکرار ناراحتی آنها در این زمینه نباشیم.
تفاوت جشنواره دوره شانزدهم نسبت به پانزدهم نمایش عروسکی
در نشست خبری دوره شانزدهم جشنواره تئاتر نمایش عروسکی مرضیه برومند اعلام کرد که از کارهای تکراری پرهیز می‌کنم و دوست دارم اتفاقات جدید روی دهد.
به همین منظور در دوره شانزدهم بخش نمایشنامه نویسی حذف شد تا جوایز این بخش به یک کار جدید اختصاص پیدا کند.
حذف این بخش دل نمایشنامه نویسان را آزرد اما از طرفی باعث خوشحالی و انگیزه بیشتر دیگر اعضاء شد. البته شاید این اتفاق آنچنان بد هم نباشد و باعث شود تا در این دو سال نمایشنامه نویسان در بخش نمایش عروسکی تلاش بیشتری کنند تا دوباره این بخش به جشنواره اضافه شود زیرا هنوز راه بسیاری تا دوره هفدهم باقی مانده است.
ما منتظر می‌مانیم تا ببینیم در طول برگزاری این دوره از جشنواره باید به امید چه وعده‌هایی بنشینیم زیراکه حکایت‌هایی همچنان باقی است.
ارسال نظر