وقتی ستاره‌های پولکی فوتبال غیرتی می‌شوند

 

مصوبه انتشار قرارداد بازیکنان و مربیان فوتبال چند سالی است که اجرا می شود و همواره منتقدان و مشوقان خود را داشته؛ مصوبه ای که حتی به خاطر شکایت از آن به دیوان عدالت اداری نیز رسید و با توجه به خلاف شرع نبودن و عدم مغایرت آن با حقوق شهروندی، باطل نشد و وجاهت قانونی خود را حفظ کرد. در حقیقت، این نشان داد که چگونه بر باد دهندگان بیت المال وقیحانه عربده می کشند اما حتی بدیهیات قانونی را نیز نمی دانند و فقط دنبال جنجال هستند.

 

اما اولین نکته و سوالی که پس از انتشار این قراردادها به ذهن متبادر می‌شود اینست که چه موقع جلوی پرداخت پول‌های بی حساب و کتاب در فوتبال گرفته خواهد شد؟ اصولا چرا جلوی این پرداخت ها گرفته نمی شود؟ چرا باشگاه هایی که از بیت المال ارتزاق می کنند، باید این پول را اینگونه هدر دهند و حتی یک نفر نیز صدایش درنیاید؟ اینجاست که لزوم ورود دستگاه قضا برای برخورد با این پرداخت های بی حساب و کتاب که شائبه های زیادی نیز دارد، احساس می شود.

 

در شرایطی که بیشتر تیم‌های لیگ برتری از سال‌های قبل بدهی های فراوانی دارند و پرونده شکایت بازیکنان و مربیان باز است، مدیران آنها به جای آن که حق طلبکاران را بدهند، برای خوشایند هواداران و از دست ندادن بازیکنان پر ناز و ادا قراردادهای میلیاردی جدیدی بسته و بیش از حق واقعی یک بازیکن با وی به توافق رسیده اند. چرا باید بازیکنی که سال قبل در بیش از نیمی از بازی های تیمش حضور نداشته، امسال افزایش رقم در قراردادش داشته باشد یا بازیکنی که بارها در رسانه ها مدیران تیم را به جدایی تهدید کرده، حالا به گران ترین بازیکن تیمش تبدیل شده است! مقصر اصلی بالا رفتن قرارداد بازیکنان و مربیان در لیگ برتر مدیران نابلدند که به چیزی جز بستن یک تیم به هر قیمتی فکر نمی کنند.

 

این شفاف سازی و انتشار قراردادها که بر اساس بیانیه سازمان لیگ مصوبه سال 93 بوده و منع قانونی ندارد، به مذاق برخی مربیان خوش نیامده و این اقدام سازمان لیگ را خلاف قانون و ورود به حریم شخصی خود تلقی کرده اند. اینکه یک مربی حرفه ای مثل برانکو که از موفق ترین مربیان لیگ گذشته بود از انتشار قراردادش شاکی شده و حتی تهدید به شکایت نیز کرده جای تعجب دارد چرا که در همه جای دنیا یک بازیکن یا مربی وقتی قرارداد می بندد باشگاه مدت و رقم قرارداد را به طور شفاف اعلام می کند و هواداران از جزئیات قرارداد مطلع می شوند. مورینیو و گواردیولا دم دستی ترین نمونه ها هستند.

 

برانکو و سایر مربیان شاکی مثل فرکی و جلالی باید بدانند سازمان لیگ اقدامی قانونی انجام داده و کاری را که باشگاه ها هنگام ثبت قرارداد باید انجام بدهند و نداده اند را عملی کرده است. هرچند هر باشگاهی می تواند با توجه به تجربه سالهای قبل شفاف تر عمل کند تا شائبه های به وجود آمده در مبالغ اعلام شده را از بین ببرد. شائبه هایی که مربوط به پیشنهادها و گزینه های زیر میزی خارج از قرارداد می شود و بازیکن در پایان فصل یا به مقداری از آن می رسد یا کار به شکایت از باشگاه کشیده می شود.

 

جدا از وجود دلالان که یک مسئله لاینحل در فوتبال ایران است، حضور افراد پشت پرده و مدیران غیر فوتبالی در هیئت مدیره تیم ها نیز در بالا رفتن قیمت یک بازیکن بی تاثیر نبوده است. قرارهای خارج از باشگاه و وعده های آن چنانی به یک بازیکن باعث بازارگرمی و بالا رفتن کذایی قیمت یک بازیکن در فصل نقل و انتقالات شده است. این امر نیز نظارت بیشتر نهادهای مرتبط را می طلبد.

 

به هر جهت سازمان لیگ که سال به سال سر و شکل منظم تر و بهتری به خود می گیرد، با ریاست تاج در فدراسیون فوتبال مصمم تر از قبل در اجرای قوانین اهتمام ورزیده و امید است که بتواند در ادامه با اجرای هدفمندتر انتشار قراردادها، مانع صعود بی رویه ارقام نجومی قرارداد بازیکنانی شود که با توجه به وضعیت اقتصادی جامعه بسیار بیشتر از حق خود دریافت می کنند و ارزش افزوده آنان برای جامعه قطعا بسیار کمتر از بسیاری از افراد جامعه است و رد و بدل شدن اینگونه ارقام در جامعه فوتبال روز به روز انزجار و ناراحتی از این رشته را بیشتر خواهد کرد.

 

فوتبال در همه جای دنیا یک صنعت به شمار می رود و هر باشگاه و مدیر فوتبالی با درآمدزایی به توسعه آن کمک می کند، درست برعکس ایران که در ظاهر به نام خصوصی و در واقعیت همچنان از بیت المال ارتزاق می کنند و از لحاظ فنی پیشرفت محسوسی دیده نمی شود. چه بسا اگر بسیاری از بازیکنان و مربیان که ادعایشان گوش فلک را کر کرده اگر دکانی به نام فوتبال نبود الان کاسب نبودند و طاقچه بالا نمی گذاشتند!