صادقی: با منصوریان اختلافی ندارم

این اتفاق اما برای او رخ نداد و صادقی امسال باید با پیراهن پیکان به میدان برود. او در مورد وضعیت تیمش در آستانه فصل جدید لیگ برتر به سؤالات خبرورزشی پاسخ می‌دهد. البته این مصاحبه به بحث‌هایی در مورد استقلال و خداحافظی جواد نکونام هم کشیده شد و صادقی در مورد این مسائل هم صحبت کرد.

وضعیت پیکان را چطور ارزیابی می‌کنی، آیا این تیم با قرعه مناسبی روبه‌رو شده است؟

شرایط تیم ما نرمال است، هر چند که کار سختی در لیگ برتر داریم. 50 درصد پیکان نسبت به فصل گذشته تغییر کرده و نیاز به زمان داریم تا هماهنگ شویم. امیدوارم برای رسیدن به هماهنگی امتیاز از دست ندهیم و در ابتدای لیگ نتایج خوبی بگیریم. قرعه‌کشی هم برای ما فرقی نداشت، چون باید با همه تیم‌ها بازی کنیم.

وضعیت خودت چطور است؟

من از لحاظ بدنی شرایط ایده‌آلی ندارم و هنوز به آن چیزی که خودم مد نظر دارم نزدیک نشده‌ام. امیدوارم که خیلی زود به شرایط ایده‌آل برسم.

فکر می‌کنی شانس اول قهرمانی چه تیمی است؟

تیم‌هایی مثل استقلال، پرسپولیس، سپاهان و تراکتورسازی خیلی خوب بازیکن گرفتند و هزینه بالایی انجام داده‌اند. البته نباید تیم‌هایی مثل استقلال خوزستان، ذوب‌آهن، نفت تهران، پیکان و... را نادیده بگیریم. آنها دنبال این هستند که خودشان را نشان بدهند.

در مورد استقلال صحبت کن. به نظر تو این تیم بعد از سه فصل ناکامی می‌تواند قهرمان شود؟

از من در مورد استقلال سؤال نکنید. نمی‌خواهم ذهنم را مشغول این تیم کنم، چون الان بازیکن پیکان هستم. من امیدوارم استقلال نتایج خوبی بگیرد و هوادارانش را خوشحال کند.

حتماً می‌دانی حنیف عمران‌زاده وقتی به کمپ استقلال آمد و مقابل تیم سابقش قرار گرفت، گریه کرد. در این مورد چه نظری داری؟

واقعیت این است که دوست ندارم صحبت کنم، چون زبان من تلخ و زهردار است. ممکن است حرف‌هایی بزنم که به بعضی‌ها بربخورد. به هر حال عمران‌زاده چند سال در استقلال زحمت‌ کشید و حقش این نبود که از لیگ برتر برود. نمی‌دانم او چرا به لیگ دسته اول رفت، ولی حنیف می‌توانست چند سال دیگر در لیگ برتر بازی کند. این جدایی شایسته عمران‌زاده نبود. به هر حال وقتی بازیکنی چند سال در پرسپولیس و استقلال بازی می‌کند، به ‌نوعی به هواداران و تیمش وابسته می‌شود. من سختی دوری از استقلال را درک می‌کنم و عمران‌زاده حق داشت اشک بریزد. من ناراحتی او را درک می‌کنم. بازیکنانی مثل عمران‌زاده، برهانی یا طالب‌لو جوانی‌شان را برای استقلال گذاشتند، ولی متأسفانه در فوتبال خیلی چیزها تلخ پیش می‌رود.

علیرضا منصوریان در تیم ملی مربی تو بود، آیا بابت عدم بازگشت به استقلال از او دلگیر هستی؟

منصوریان کجا مربی تیم ملی بود؟! اصلاً او مربی تیم ملی نبود و ایشان را در تمرینات نمی‌دیدم. او قبل از جام جهانی‌ آنالیزور تیم ملی بود و در امارات یا قطر چند بار در تمرینات حاضر شد. من هیچ‌وقت منصوریان را در تمرینات ندیدم. برای او احترام خاصی قائل هستم، چون کاپیتان من بود، ولی من با هیچ‌کس اختلافی ندارم و سعی می‌کنم به همه احترام بگذارم. وقتی در استقلال بعضی‌ها به حق‌شان نمی‌رسند، وقتی بعضی‌ها به ناحق نیمکت‌نشین می‌شوند یا به‌ناحق به تیم‌شان نمی‌رسند، خیلی چیزها مشخص است و مردم همه چیز را به‌ خوبی می‌دانند.

در مورد خداحافظی نکونام از دنیای فوتبال چه صحبتی داری؟

چند روز دوست نداشتم در این مورد صحبت کنم، ولی حالا باید بگویم که جواد غریبانه از فوتبال خداحافظی کرد. او در یک سکوت خبری تصمیم به خداحافظی گرفت و حق نکونام این نبود. جواد بالای 150 بازی ملی داشت و در فوتبال اروپا توانست بدرخشد. واقعاً از نوع خداحافظی نکونام متأسف و ناراحت شدم. من استقلالی مثل نکونام خیلی کم دیدم و او واقعاً این تیم را به معنای واقعی دوست داشت.

نکونام گفته بود که نگذاشتند با پیراهن استقلال خداحافظی کند. نظرت در این مورد چیست؟

به هر حال دلسوزی برای استقلال برای برخی از آقایان معنایی ندارد. نکونام ترجیح داد وارد برخی از بازی‌ها نشود، اهل کانال زدن و لابی کردن برای بازی در استقلال نبود و به هر جا رسید فقط از طریق پتانسیل خودش بود. من در استقلال و تیم ملی کنار او بازی کردم و افتخار می‌کنم که همبازی چنین کاپیتانی بودم.