هنرمندان یاد کیارستمی را گرامی داشتند

 امروز عباس کیارستمی در قبرستانی در لواسانات چشم بر جهان هستی بست اما تا ابد با آثار ماندگارش در بین مردم هنردوست این سرزمین حضور دارد.
  
بعد از یک دوره نقاهت حدودا چهار ماهه و پس از بستری شدن در بیمارستانی در ایران و فرانسه چند روز پیش رخت از جهان بربست و امروز پیکر وی در لواسانات تهران به خاک رفت و به دیدار معبود شتافت. حالا آثار اوست که در میان هنردوستان جهان وجود دارد و مردم دنیا با آن ارتباط برقرار می کنند. به همین دلیل با برخی هنرمندان در خصوص این فیلمساز فقید به گفتگو نشسته‌ایم که چکیده‌ای از صحبت‌های آنها را در ادامه می‌خوانید:

 
فرهاد توحیدی: کیارستمی استاد مسلم سینمای ایران بود 

عباس کیارستمی استاد مسلم سینمای ایران بود و ویژگی بزرگش ساخت فیلم در خصوص مسائل عام بشری  و درون مایه‌هایی که هر کجای دنیا فهم می شوند بود؛ مثل دوستی، صلح، مرگ، زندگی و اینکه هر انسانی با آن ارتباط برقرار می کند و فرقی نمی کند که  آقای کیارستمی در ایران فیلم بسازد یا در ژاپن و  یا در ایتالیا. مفاهیم آن اثر از آمریکا گرفته تا دل آفریقا فهم می‌شود و همین ویژگی است که آثار مرحوم کیارستمی را عالم‌گیر کرده است. کیارستمی فیلمساز مولف بود و در واقع معروف بود به این که برای خلق آثارش فیلمنامه ندارد که البته این حرف اشتباه است. او همیشه فیلمنامه داشت ولو اینکه فیلمنامه اش همیشه در مغزش بود. فیلم های این مرحوم با یک مهندسی بسیار خوب کار شده بود. طبیعتا قرار گرفتن در کنار استادی که نه تکنیک بلکه نگاه را آموزش می دهد و انسان تربیت می کند،‌ برای هرکسی از جمله من می‌توانست افتخار باشد. هرچند از این افتخار بی نصیب بودم. فقط تنها افتخارم این بود که در برخی مواقع همنشین مرحوم کیارستمی بودم.

توحیدی همچنین از ملاقاتش چند روز قبل از بستری شدن مرحوم کیارستمی در بیمارستان گفت و ابراز داشت: سه چهار شب قبل از اینکه عباس کیارستمی به بیمارستان برود، در یک مهمانی با هم بودیم و در خصوص موضوعات مختلف و البته ادبیات باهم به صحبت پرداختیم و وی بسیار فروتنانه از مواضع خود دفاع می‌کرد. در آن شب در نگاه کیارستمی یک نگرانی برای رفتن به بیمارستان موج می زد ولی در طنز سیالش گم می شد.


سیروس الوند: کیارستمی با آثارش دریچه ای جدید بر جهان گشود 

سینمای هنری به مفهوم کلی 30 سال پیش به بن بست رسیده بود و موج نویی که در امریکا به طور مشخص با  فیلم سازان نیویورکی مثل اسکورسیزی و فورد کاپلا در دهه 70 در آمریکا ایجاد شد به انتهای خود رسید اما کیارستمی با فیلم «خانه دوست کجاست؟» یک دریچه جدید بر سینمای جهان گشود و نشان داد که می شود با یک قصه بسیار ساده، ولی پرمفهوم در سینما فیلم باکیفیت ساخت. در سینما نظریه ای وجود دارد که بیان هرچه مادی تر  مسائل هرچه معنوی تر، یک نوع هنر است.  یعنی فیلم ساز به سادگی مسائل پیچیده را بازگو می‌کند نه اینکه یک مسئله ساده را به پیچیدگی هرچه تمام تر بگوید و عباس کیارستمی در «خانه دوست کجاست؟» این کار را انجام داد و به همه دنیا یک راه تازه و نگاهی تازه را نشان داد. به هرحال این فرمول توسط کیارستمی به جهان عرضه شد. در فیلم «زندگی و دیگر هیچ» مخاطب فکر می کند که زندگی در جریان است و کیارستمی از گوشه ای نشان دهنده آن زندگی است و بازسازی واقعیت در آن فیلم فوق العاده است. فیلم «طعم گیلاس» نیز به همین شکل است که به نظر من پخته ‌ترین کار مرحوم کیارستمی است.  
 
 
محمد متوسلانی: عباس کیارستمی پیچیده ترین مسائل را به ساده ترین شکل ممکن به تصویر می کشید 

فکر نمی کنم که از آقای کیارستمی زاویه نادیده ای نباشد که توسط هنرمندان گفته نشده باشد و همه از هالیوود گرفته تا سینمای خودمان درمورد ایشان صحبت کرده اند مرحوم کیا رستمی را در یک جمله می گویم که فیلم سازی بود که پیچیده ترین مسائل را به ساده ترین شکل ممکن به تصویر می کشید و به ساده ترین زبان بیان می کرد و فیلم های مرحوم کیا رستمی لایه زیرین داشت که باید راجع به آن فکر می شد اگر کسی دوبار فیلم کیارستمی را می دید بیشتر شیفته او می شد و خاصیت اثر هنری اصیل این است که در دیدار های بعدی نه تنها ارزش آن اثر کم نشود بلکه هرروز ارزش های بیشتری در آن کشف شود و این موضوع در کار عباس کیارستمی دیده می شد 


فخرالدین صدیق شریف: کیارستمی از ارزشمندترین هنرمندان این سرزمین بود  

عباس کیارستمی از هنرمندان بسیار ارزشمند این سرزمین بود که با یک نگاه ساده و از جنس مردم، عمیق ترین اندیشه را برای مخاطب ایجاد می کرد به همین جهت فیلم های این مرحوم در عین سادگی بسیار عمیق و اثرگذار هستند و درست نگاه کردن به زندگی مهمترین ویژگی وی بود. عباس کیارستمی به طور کلی انسان بی سر و صدا و بدون حاشیه ای بود.  


ایرج نوذری: هنرمندانی همچون کیارستمی تکرار نمی شوند  

صحبت در مورد کیارستمی در یک واژه و یک جمله و یک عبارت نمی گنجد و در خصوص وی کتاب‌ها می‌شود، صحبت کرد. وی شرایط سخت را همچون افراد دیگر تحمل کرد و دوران مختلف را پشت سر گذاشت. امروز عباس کیارستمی از بین ما رفت و ما را تنها گذاشت. البته نباید می‌رفت.عباس کیارستمی افتخار ایران است و نمونه این طور افراد در جامعه پیدا نمی شود و وقتی میروند دیگر در جامعه وجود ندارند و نبود آنها در میان ما حس می شود. افرادی همچون عباس کیارستمی و منوچهر نوذری دیگر در جامعه تکرار نخواهند شد. روحشان شاد.