تشخیص بیماری قلبی با یک آزمایش خون
بیماری قلبی در صورت تشخیص دیرهنگام می توانند تبدیل به ریسکی مهم و تهدید آمیز در زندگی هر شخصی شود اما چنین بیماری هایی با آزمایش خون ساده ای قابل تشخیص هستند.
هر شخصی برای چکاپ بدنی خود هر از گاهی و زمانی که به پزشک معالجه می کند، درخواست آزمایشات ساده ای مانند بررسی میزان کلسترل، قند، تری گلیسیرید و... را می دهد. اما جالب است بدانید که با استفاده از همین آزمایش ساده خونی و اضافه کردن اعداد BMI و وضعیت و عادات استعمال دخانیات و همینطور فشار خون می توان احتمال خطر ابتلا به بیماری قلبی عروقی در ۱۰ سال آینده را پیش بینی کرد.
محققان پیش از این با استفاده از راه حل های مختلف به پیش بینی ابتلا به بیماری های قلبی در اشخاص مختلف پرداخته بودند اما تمامی روش ها نسبی بودند.
آنجا بای ، یکی از محققان مرکز K.G.Jebsen می گوید: مطالعات ما نشان می دهد که با ترکیبی از پنج microRNAs و اضافه کردن اطلاعات عمومی بیمار مانند BMI و وضعیت و عادات استعمال دخانیات و همین طور فشار خون می توان به محاسبه و بررسی میزان ابتلا به بیماری های قلبی پرداخت.
نتایج این پژوهش ها در مورد افرادی که myocardial infarction یا همان سکته قلبی را تجربه کردند، قابل استناد و دقیق بود.
همانطور که گفته شد در سال های گذشته نیز محققان با استفاده از مارکرهای زیستی مختلف به دنبال شناسایی و پیش بینی فاکتورهای خطرزا بیماری های قلبی- عروقی بودند .برای مثال از نشانگرهای التهاب در خون که CRP نامیده شده یا برخی از مارکرهای دیابت HbA۱c (glycosylated hemoglobin میزان ابتلا به بیماری های قلبی را محاسبه می کردند. اما تمامی روش های انجام شده دقت لازم برای محاسبه ریسک های بیماری قلبی عروقی را نداشتند.
اما محققان در روش جدیدی از نشانگرهای زیستی با نام circulating microRNAs استفاده کردند که می تواند میزان خطر ابتلا به بیمار ی های قلبی در ده سال آینده را مورد بررسی قرار دهد.
محققان برای بررسی صحت و همینطور دقت این پژوهش از اطلاعات ۲۱۲ فرد داوطلب شرکت در مطالعه دوم Nord-Trøndelag Health که در سال ۱۹۹۶ بین رده سنی ۴۰ تا ۷۰ سال انجام شده و همگی سالم بودند استفاده کردند. در ده سال بعد یعنی سال ۲۰۰۶ میلادی برخی از شرکت کنندگان بر اثر سکته قلبی جان باخته و برخی نیز در سلامت کامل به سر می بردند.
از افراد مورد مطالعه ۱۷۹ microRNA مختلف به دست آمده بود.
نتایج اولیه این پژوهش در مجله Journal of Molecular and Cellular Cardiology به چاپ رسیده اما همکاری محققان نروژی با موسسه کارولینسکا برای بررسی های بیشتر ادامه دارد.
ارسال نظر