هشت فایده‌ای که اهل مسجد می‌برند

ماه مبارک رمضان ماه رجعت دوباره به معنویت، جهاد با نفس، کسب فضایل اخلاقی و کرامت انسانی است و با آغاز این ماه دل و جان مؤمنان و روزه‌داران آماده شنیدن معارف الهی می‌شود و بهترین فرصت برای رشد روحیه دینداری و بندگی در مردم است، در یک کلام ماه رمضان ماه بندگی خدای متعال است، با فرا رسیدن ماه بهار قرآن در بسیاری از کشورهای اسلامی مسلمانان مساجد را غبارزدایی کرده و برای برپایی برنامه‌های عبادی و مذهبی مساجد را آماده می‌کنند و معمولاً در ایام ماه رمضان برنامه‌ها و درس های مختلف دینی و قرآنی در مساجد برگزار است، به مناسبت این ماه که نیمه آن متعلق به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی(ع) است، در ادامه به فواید مسجد و اهمیت نماز در کلام این امام همام اشاره می‌شود:

*فواید مسجد

«مَنْ اَدامَ الْاِخْتِلافَ اِلَى الْمَسجِدِ اَصابَ اِحْدى ثَمانٍ: آیَةً مُحْکَمَةً وَ اَخاً مُسْتَفاداً وَ عِلْماً مُسْتَطْرَفاً وَ رَحْمَةً مُنتَظِرةً وَ کَلِمَةً تَدُلُّهُ عَلَى الْهُدى اَوْ تَرُدُّهُ عَنْ رَدِىٍّ وَ تَرَکَ الذُّنُوبَ حَیاءً اَوْخَشْیَةً»؛ امام حسن(ع) فرمود: کسى که رفت و آمد به مسجد دارد، یکى از این هشت‏ فایده به او می‏‌رسد:

1 - آموختن آیه و دلیلی روشن.

2 - یافتن دوست و رفیقی مفید.

3 - فراگیرى علم و دانشی جدید.

4 - برخوردارى از رحمتى که انتظار داشت.

5 - دریافت سخنى که راهنماى او باشد.

6 - دانستن کلامی که او را از  انحراف دور سازد.

7 - ترک کردن گناهان به خاطر حیا.

8 - دوری از گناهان به خاطر ترس از خدا.

*سفارش خانواده به نماز در کلام امام حسن(ع)

«رَحِمَ اللَّهُ اِمْرَءً وَعَظَ نَفْسَهُ وَ وَعَظَ اَخاهُ وَ اَهْلَ بَیْتِهِ فَقالَ: «یا اَهْلاهُ! صَلاتُکُم صَلاتُکُم، زَکاتُکُم ‏زَکاتُکُم، مِسْکینُکُمْ مِسْکینُکُم، جیرانُکُمْ جیرانُکُم» لَعَلَّ اللَّهَ تَعالى یَرْحَمُهُ فَیَجْمَعَ لَهُ اَهْلَهُ یَوْمَ ‏الْقِیامَةِ، فَاِنَّ اللَّهَ تَعالى اَثْنى عَلَى نَبِىٍّ مِنْ اَنْبِیائِهِ فَقالَ: «وَکانَ یَأْمُرُ اَهْلَهُ بِالصَّلاةِ وَالزَّکاةِ وَکانَ عِنْدَ رَبّهِ مَرْضِیّاً»؛

امام حسن(ع) فرمود: رحمت خداوند بر مردى که خود و برادران و خانواده‌‏اش را موعظه و سفارش کند و بگوید: اى دوستان و خانواده‏‌ام! نمازتان، نمازتان، زکاتتان، زکاتتان، نیازمندان، نیازمندان، همسایه‏‌هاى‏ شما، همسایه‏‌هاى شما (که باید حقوقشان را مراعات کنید)» که در روز قیامت لطف و عنایت خداوند شامل حال او شده و همراه خانواد‏ه‌اش قرار دهد. همانا خداوند پیامبری از پیامبرانش را چنین ستایش‏ کرده است: «او خانواده‏‌اش را به نماز و زکات امر مى‏‌کرد و مورد رضاى ‏خدا بود».

*مقدم کردن همسایه در دعا

«رَأَیْتُ أُمِّى فَاطِمَةَ ع قَامَتْ فِى مِحْرَابِهَا لَیْلَةَ جُمُعَتِهَا فَلَمْ تَزَلْ رَاکِعَةً سَاجِدَةً حَتَّى اتَّضَحَ عَمُودُ الصُّبْحِ وَ سَمِعْتُهَا تَدْعُو لِلْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ تُسَمِّیهِمْ وَ تُکْثِرُ الدُّعَاءَ لَهُمْ وَ لَا تَدْعُو لِنَفْسِهَا بِشَىْ‏ءٍ فَقُلْتُ لَهَا: یَا أُمَّاهْ لِمَ لَا تَدْعُوِنَّ لِنَفْسِکِ کَمَا تَدْعُوِنَّ لِغَیْرِکِ؟ فَقَالَتْ: یَا بُنَىَّ الْجَارُ ثُمَّ الدَّارُ»؛

امام حسن(ع) فرمود: در شب جمعه‏‌ای مادرم فاطمه(س) را دیدم که در محراب عبادتش ایستاده و تا سپیده صبح پیوسته در رکوع و سجود بود و مى‏‌شنیدم که به مردان و زنان با ایمان دعا مى‏‌کرد و یکی یکی نام می‏‌برد و بسیار دعا مى‏‌کرد، ولى براى خود هیچ دعایى نکرد، گفتم: مادر جان! چرا همان طور که براى دیگران دعا مى‏‌کنى، براى خود دعا نمى‏‌کنی، مادرم فرمود: فرزندم! اول همسایه، سپس اهل‏ خانه.

*اولویت واجبات

«اِنَّ مَنْ طَلَبَ الْعِبادَةَ تَزَکّى لَها وَ اِذا اَضَرَّتِ النَّوافِلُ بالْفَرِیضَةِ فَارْ فَضُوها»؛ امام حسن(ع) فرمود: هر کس خواهان عبادت خداوند است، دل را براى آن پاک مى‏‌کند و هنگامی که نمازهاى مستحبى باعث ضرر به ‏نمازهاى واجب شد، باید آن را ترک کنید.