برنامه دولت برای پُرکردن ۳.۵ میلیون "دست‌خالی" چیست؟

" بیکاری" امروزه تبدیل به یکی از اصلی ترین مشکلات کشور شده است که نتیجه عدم توجه به تولید داخلی و رواج رکود است.  مقام معظم رهبری بارها در سخنرانی های خود به این موضوع توجه کرده‌اند که حل بیکاری باید محور کارهای مسئولان باشد. اما تذکر ایشان تا جایی ادامه یافت که فرمودند: تولید داخلی، علاج رکود و اشتغال خیلی مهم است؛ شرمندگی این حقیر از اینکه جوانی بیکار با دست خالی به خانه می‌رود، کمتر از خود او نیست.

همچنین  روز گذشته در ارائه گزارش عملکرد وزارت صنعت در مجلس نیز نمایندگان برای چندمین بار از وضعیت نامناسب اقتصادی همچنین معضل بیکاری به وزرای حاضر در صحن، انتقاد کردند.

 به اعتقاد کارشناسان تاکیدات مقام معظم رهبری بر حل معضل بیکاری به این دلیل است که وقتی تعداد بیکاران بالا می رود، اولین برآیند آن آسیب‌های اجتماعی، بزهکاری، افزایش آمار طلاق و در نتیجه بالا رفتن میزان هزینه های اجتماعی کشور است و اینها برای هر دولتی مایه سرافکندگی خواهد بود. به همین دلیل دولت ‌ها مطابق اصل 29 قانون اساسی به صورت جدی، مسئولیت‌هایی برای ایجاد اشتغال دارند.

آخرین گزارش مرکز آمار از آمارگیری نیروی کار سال 94 حاکی از بیکاری 2 میلیون و 729هزار نفری است. اما بارها مسئولان در جلسات غیر رسمی روایتگر آماربالاتری از اشتغال بود‌ه‌اند. برخی تعداد فارغ التحصیلان بیکار را تا 6 میلیون نفر اعلام می‌کردند و برخی دیگر بیان می‌کردند این آمار تا مرز 10 میلیون نفر هم محاسبه می‌شود.

در روزهای اخیر محسن رنانی،استاد اقتصاد دانشگاه اصفهان گفت: اگر تمام فارغ التحصیلان دانشگاهی را محاسبه کنیم تعداد بیکاران کشور 10 میلیون نفر می‌شود. بیکاری حاصل رکود حاکم بر اقتصاد است ولی دولت و بخش خصوصی هنوز عمق رکود را باور ندارند.

همچنین در این میان برخی مقامات دولتی می‌گویند 4.5 میلیون دانشجو در آینده نزدیک به جمع3.5 میلیون بیکار فعلی به گواه آمارهای رسمی و بیش از 5 میلیون بیکار به گواه آمارهای غیررسمی خواهند پیوست و کشور به یکباره با سیلی از تقاضا برای کار مواجه خواهد شد. علی ربیعی ،‌وزیر تعاون، کار و رفاه نیز در بهمن‌ماه 92 هشداری درباره سونامی 10میلیونی بیکاری داد. وی در آن زمان گزارشی را به رئیس‌جمهور ارائه کرد و دراین گزارش نسبت به خطر وقوع سونامی بزرگ بیکاری 10 میلیونی هشدار داد.

علی طیب نیا وزیر امور اقتصادی و دارایی نیز بحران بیکاری در کشور را در قالب برنامه های خود در زمان کسب رای اعتماد از مجلس مطرح و از خطر بیکاری بزرگ یاد کرده بود.

وی همچنین درمراحل دیگر نیز، درباره بیکاری و اشتغال در کشور سخن گفت و بارها اعلام کرد باید ظرف دو سال آینده 8.5 میلیون شغل جدید در کشور ایجاد کنیم.

طیب نیا خاطرنشان کرد: سالانه یک میلیون نفر از جوانان کشور به سن کار می رسند و با احتساب 3.5 میلیون نفر بیکار فعلی و 5 میلیون نفر که به این جمعیت اضافه خواهد شد، باید در دو سال آینده برای 8.5 میلیون نفر شغل ایجاد کنیم.

همچنین در روز گذشته عبدالرضا رحمانی‌فضلی، وزیرکشور در جلسه ستاد اقتصاد مقاومتی آذربایجان شرقی با اشاره به میزان بیکاری در کشور گفت: مردم امروز در خانه بیکارانی دارند؛ خود من سه بیکار فوق لیسانس در خانه دارم، بنابراین باید موضوع اقتصاد مقاومتی را دغدغه جان خود کنیم تا شرمنده مردم نشویم.

جانشین ستاد اقتصاد مقاومتی، با اشاره به ضرورت تحقق اقتصاد مقاومتی و افزایش تولید و اشتغال، تصریح کرد: با روند فعلی، 3.5 میلیون بیکارداریم که در صورت عدم کنترل این وضعیت تا 20 سال آینده تعداد بیکاران به 16 میلیون نفر می‌رسد.با منابع موجود رشد اقتصاد، نهایتاً 1.5 تا 3درصد خواهد بود که با این رشد، بیکاری و تورم در مدت کوتاه 2 برابر می‌شود.

با وجود همه این هشدارها، تا کنون دولت یازدهم برنامه مشخصی برای اشتغال زایی به منظور حل معضل بیکاری صد‌ها هزار تحصیل‌کرده ارائه نکرده است و آمارها از ایجاد اشتغال و میزان بیکاری  متفاوت است. در این شرایط باید پرسید که واقعاً برنامه دولت برای اینکه از شرمندگی حداقل 3.5 میلیون نفر درآید و شاهد دست های خالی آنها نباشد، چیست؟