اژدهای مانی حقیقی، خروس هم نبود
واقعا حیف از آن تصاویر با شکوه قسمت ابتدایی، حیف از بازی لبریز از صلابت امیر جدیدی، حیف از ایده ای واقعی که می توانست تماشاگر را به جهانی لبریز از تخیل و جهان شاه پریانی ببرد، کاش مانی حقیقی با همان سبک منحصر به فرد ابتدایی و رنگ و موسیقی بکر استثتایی ترسناک ترین فیلم سینمایی سال را میساخت.
به گزارش پارس به نقل از مشرق فیلم اژدهای وارد می شود مانی حقیقی فیلم سینمایی نیست؛ فیلمی شخصی است درباره موضوعی کاملا شخصی. موضوع گنگ و مبهی که معلوم نیست چه کشش و جذابیتی برای سازنده داشته است که قصد کرده آنرا بدل به یک فیلم سینمایی کند.
شاید اگر گفتگوهای ابتدایی و مستند – گفتگوهای فیلم در متن اثر وجود نداشت شروع غافلگیر کننده فیلم و معمای محوری ،موجب جذابیت دراماتیک بیشتر اثر می شد. اما اژدهای حقیقی در رفت و برگشت های مستند گونه از یک فیلم داستانی مستقل فاصله می گیرد و سعی در حقیقت نمایی گنگ و مبهمی دارد که اژدهای دراماتیک فیلم را به خروسی بدل می کند که قدرت قوقولی قوقول دراماتیک ندارد.
واقعا حیف از آن تصاویر با شکوه قسمت ابتدایی، حیف از بازی لبریز از صلابت امیر جدیدی، حیف از ایده ای واقعی که می توانست تماشاگر را به جهانی لبریز از تخیل و جهان شاه پریانی ببرد.
ارسال نظر