شاه‌کلید موفقیت تیم ملی والیبال ایران چیست؟

به گزارش پارس به نقل از تسنیم، کارهای گروهی معمولا از جایی خراب می‌شود که ضوابط جای خود را به روابط می‌دهند یعنی چیزی که باید باشد تبدیل می‌شود به چیزی که اگر نباشد،‌ بهتر است.

نخستین باری که تیم ملی از این قضیه ضربه خورد، حدود 10 سال پیش و در مسابقات غرب آسیا بود که شاگردان «پارک کی وون» 3 بر یک به قطر باختند. آن موقع، تیم ملی ایران توان امروز و قدرت برابری با تیم‌های برتر قاره یعنی کره جنوبی، چین و ژاپن را نداشت ولی آنقدر هم ضعیف نبود که به تیم ولو چند ملیتی مثل قطر ببازد.

شکست مقابل قطر، فاتحه‌ای بود برای حضور سرمربی کره‌ای در تیم ملی ایران. همان موقع گفته می‌شد که پیرمرد بداخلاق کره‌ای کمی بیش از حد به شاگردانش نزدیک شده و دیسیپلین گذشته را ندارد و ملی پوشان هم دیگر از او حساب نمی‌برند.

بازی و شکست مقابل قطر، اولین جایی بود که بازیکنان تیم ملی ایران نشان دادند یک سرمربی قوی که البته جذبه زیادی هم داشته باشد باید در رأس کادر فنی تیم ملی باشد. پارک در حالی که کارنامه قابل قبولی به همراه تیم ملی ایران و تجربه سال‌ها حضور در ایتالیا را داشت با همین یک شکست، جایگاه خود در تیم ملی را از دست داد تا محمدرضا یزدانی خرم، رئیس وقت فدراسیون والیبال، «میلوراد کیاچ» صرب را جانشین او کند. کیاچ هم پس از عدم موفقیت در بازی‌های آسیایی 2006 قطر و مسابقات قهرمانی جهان بدون هیچ گونه اظهار نظری به کشورش برگشت تا همچنان یکی از نقاط تاریک والیبال ایران باشد.

پس از 10 سال و تغییر نسل کامل تیم ملی والیبال ایران، اسلوبودان کواچ، قهرمان المپیک 2000 سیدنی، ‌بهترین مربی ایتالیا و کسی که سابقه بازی در تیم‌های پگاه و آذرپیام ارومیه را نیز داشت پس از خولیو ولاسکو افسانه‌ای، هدایت تیم ملی ایران بر عهده گرفت.

تیم ملی ایران با کواچ به مقام چهارم لیگ جهانی و ششم جهان در سال 2014 رسید که در تاریخ والیبال و حتی ورزش‌های گروهی ایران بی سابقه بود. فدراسیون والیبال امیدوار بود که با کواچ به المپیک برسد و قرارداد او هم تا پایان المپیک 2016 بسته شده بود ولی شاگردان او تنها از جام جهانی 2015 به المپیک نرسیدند (انتظار زیادی هم نمی‌رفت که از جام جهانی، سهمیه المپیک بگیرند) بلکه بازی‌های انتقاد آمیزی هم مقابل کانادا و استرالیا انجام دادند.

باز هم شایعات اطراف تیم ملی حول این محور بود که ملی‌پوشان از سرمربی خود حساب نمی‌برند، البته این موضوع از سوی هر دو طرف تکذیب شد ولی در نهایت یکی از دلایل فسخ قرارداد کواچ از سوی فدراسیون، همین شایعات بود. رئیس فدراسیون والیبال هم در صحبت‌هایش به این نکته اشاره کرد که نمی‌خواهد با نگه داشتن کواچ برای رسیدن به المپیک در حالی تیمش شرایط خوبی دارد، ریسک کند.

پس از قطع همکاری توافقی با کواچ، گزینه‌های نام آشنای والیبال جهان توسط فدراسیون مورد بررسی قرار گرفتند تا در نهایت توافق نهایی با «رائول لوزانو» مربی 165 سانتی‌متری آرژانتینی به عمل آمد. «خوان مانوئل سیچلو» دیگر مربی آرژانتینی نیز به عنوان دستیار در کنار لوزانو قرار گرفت تا شاید دوران خوب حضور ولاسکو در ایران تکرار شود.

لوزانو،‌ دوست صمیمی و همشهری ولاسکو، مدت زمان کوتاهی و برای بستن قراردادش در تهران بود ولی نحوه تمرینات و مهم‌تر از آن، ‌رفتار و دیسیپلین او حین تمرین با دقت توسط دبیر فدراسیون و سرپرست تیم ملی در لهستان رصد و تأیید شده است. قطعاً دلایل قطع همکاری با کواچ در شاخصه‌های جذب لوزانو مورد توجه خاص قرار گرفته است. لوزانو می‌تواند یک کپی خوب از ولاسکو و کسی باشد که والیبال ایران را با دانش و دیسیپلین خود به تنها آرزوی باقیمانده‌اش برساند.