آرزو میکنم رشد مغزها لااقل به اندازه رشد شکمها باشد
یک نویسنده گفت: سوء تغذیه فکری و روحی خطرناک است؛ آرزو میکنم حرص خرید و مصرف که به صورت غیرقابل قبولی در خانوادههای ایرانی که دارد به عرصه مصرف مواد فرهنگی هم تسری پیدا کند و بدنها این همه چاق و فربه و روحها و روانها این همه لاغر نباشد.
به گزارش پارس به نقل از فارس، سال ۹۱ با همه خوبی ها و خوشی هایش و با همه ناخوشی هایش در حال پایان است و روزهای پایانی آن را در پیش داریم.
خبرگزاری فارس در سلسله مصاحبه هایی سؤال های مشخصی را از اهل قلم و شعر پرسیده است. « جواد محقق» هم پاسخگوی سؤال های ما بود.
۱_ معمولاً در ایام نوروز چه می کنید؟ مسافرت یا در منزل می مانید؟
معمولاً به زادگاهم همدان می روم تا پیش پدر و مادرم باشم.
۲_ دوست دارید در نوروز چه کار ویژه ای انجام دهید؟
دیدار دوستان و آشنایان، دیدن تلویزیون و گاهی هم نوشتن و سرودن.
۳_ چه رسم ویژه ای را در نوروز می پسندید و دوست دارید آن را انجام دهید؟
همین رفع کدورت ها و دید و بازدید ها را.
۴_ دوست دارید به نزدیکان خود چه هدیه ای بدهید؟
کتاب و مجله یا اشتراک آنها.
۵_ آیا دوست دارید عیدی بگیرید؟
چراکه نه؛ به خصوص اگر کتاب های جدید یا بلیط سفر به جاهای ندیده باشد.
۶_ بهترین عیدی که گرفتید چه بوده است؟
یک دستگاه ماشین تحریر کوچک دستی در سال های نوجوانی ام.
۷_ بهترین خاطره خود از نوروز را تعریف کنید؟
دو سه سال پیش در اسفند ماه سفری به لاهور رفتم برای زیارت « علامه اقبال» ، که ناخواسته نوروز را هم در همان جا ماندم و با دوستان ایرانی مناطق نادیده ای از پاکستان را هم دیدم.
۸_ چه کتابی را در ایام تعطیلات می خوانید؟
معمولاً کتاب های مختلفی را برای این ایام کنار می گذارم که در حوزه دین، تاریخ و ادبیات است.
۹_ چه کتابی را برای مطالعه در نوروز پیشنهاد می دهید؟
هر کس بسته به نوع علاقه و سلیقه اش و متناسب با نیازش می تواند آثاری را انتخاب کند.
۱۰_ یک آرزو برای سال جدید؟
آرزو می کنم وضع فرهنگ و اقتصاد فرهنگ بهتر از امسال باشد و مردم بیشتر به سمت کتاب و مطالعه روی بیاورند و با آگاهی های بیشتری دست به کار زندگی شوند و معضلات و مشکلات کمتری داشته باشند.
ای کاش همه بدانند که سوء تغذیه فکری و روحی هم، خطرناک است؛ آرزو می کنم حرص خرید و مصرف که به صورت غیرقابل قبولی در خانواده های ایرانی که دارد به عرصه مصرف مواد فرهنگی هم تسری پیدا کند، شاید تعادلی در میان خوراک جسم و روح مردم پدید شود و بدن ها این همه چاق و فربه و روح ها و روان ها این همه لاغر نباشد.
آرزو می کنم رشد مغزها لااقل به اندازه رشد شکم ها باشد و زندگی همه ما در تعادل باشد.
ارسال نظر