ماسک های سفیدی که لبخند را پنهان کرد

 

در اولین دوره شورای شهر تهران که کم‌کم با پدیده آلاینده‌های شهری مواجه می‌شدیم، جلسات کارشناسی متعددی با سازمان‌های مربوطه تشکیل شد تا با تدوین طرحی بتوانیم به کنترل پدیده آلودگی هوا بپردازیم، که البته تازه در آن زمان در نقطه اول ورود به پدیده‌ای بودیم که اکنون به بحران تبدیل شده است.

 

 

در شورای شهر اول در سال ٧٨، لایحه دفاع از شهر و شهروندان تهران در برابر آلودگی هوا که طرح اولیه آن به امضای خانم جلایی‌پور و آقایان اصغرزاده، فروزش، رضوی و اینجانب رسیده بود... به شهردار وقت تهران آقای الویری ابلاغ شد که طبق آن شهرداری تهران موظف شده بود در مدت یک هفته گزارش جامعی از وضعیت آلودگی هوا و علل آن در تهران تحت عنوان این لایحه متضمن وظایف و اختیارات شهرداری دراین‌باره و نحوه همکاری و هماهنگی با سازمان‌های مسئول و ذی‌ربط به همراه پیشنهادات و اقدامات فوری و درازمدت برای کاهش آلودگی هوا ارائه کند.

 

 این لایحه در آن زمان دغدغه‌ای بود که از سوی اعضای شورا به‌جدیت پیگیری می‌شد. اما متاسفانه با تغییر مدیریت شهری لایحه ناکام ماند . پس از آن طرح جامع کاهش آلودگی هوای تهران مصوب می‌شود که بنابر آن قرار بود در طول مدت ده سال شاهد رفع آلودگی هوای تهران و دیگر آلاینده های زیست محیطی باشیم که متاسفانه ١٥ سال از اولین شورای شهر گذشته و ما همچنان در پیچ و خم تصویت لایحه و طرح هستیم بدون آنکه نگاهی به اجرای آنچه قبلا طرح شده داشته باشیم و به جای اتلاف وقت و هزینه کارشناسی مجدد از تجربه کارشناسی گذشته بهره بگیریم ... گویی عادت داریم تا در دور تسلسل بچرخیم تا مردم همچنان شهروندانی بی دفاع و در پس هوای غبار آلود تهران با ماسک های سفیدشان لبخندهایشان را پنهان کنند .