چهره‌ های سیاسی به کدام دانشگاه‌ ها می‌روند؟

به گزارش پارس به نقل از خبرگزاری دانشجو، «باید دانشجویی را شقه کرد و جلوی در بزرگ دانشگاه آویخت که عبرت همه شود و هنگام ورود نیکسون صداها خفه گردد و جنبده‌ای نجنبد...» این‌ها را یکی از مقامات گارد خطاب به انتظامات دانشگاه گفته بود، سفر نیکسون برای محمدرضا خیلی مهم بود، آنقدر که بخواهد دانشجویان را پیش پایش «شَقه» کند. دولتِ کودتا که پیشتر سقف بازار را روی سر کسبه معترض خراب کرده بود، به دنبال فرصتی می‌گشت تا صدای اعتراض دانشگاهیان را خفه کند. نیکسون معاون رییس جمهور وقت ایالات متحده قرار بود برای دریافت دکترای افتخاری حقوق به دانشگاه تهران برود، همین دستمایه‌ی خوبی شد برای حمله‌ی لشگر گارد و به خاک و خون کشیدن دانشجویان.

«هرگاه دوستی از سفر می‌آید یا کسی از زیارت باز می‌گردد و یا شخصیتی بزرگ وارد می‌شود، ما ایرانیان به فراخور حال در قدم او گاوی یا گوسفندی قربانی می‌کنیم. آقای نیکسون! وجود شما آنقدر گرامی و عزیز بود که در قدوم شما سه نفر از بهترین جوانان این کشور یعنی دانشجویان دانشگاه را قربانی کردند.» این را یکی از روزنامه های صبح تهران که فوراً توقیف شد، نوشته بود. محمدرضا بچه‌های دانشکده فنی را پیش پای تاج‌بخشان امریکایی خود قربانی کرد.

شانزدهم آذر نماد استکبارستیزی دانشگاه است، از همان روزهای اختناق بعد از کودتا تا امروز. دانشجویان هر سال این روز را به یاد و نشان دوستان شان که پیش پای امریکایی‌ها ذبح شدند، گرامی می‌دارند؛ آن سه قطره خون ماندگار شد. شانزده آذر روز تولد شعار «مرگ بر آمریکا» است، امریکایی که اَتم مصادیق استکبار است. استکبارستیزی مؤلفه‌ی اصلی جنبش دانشجویی است، و شانزدهم آذر هر سال روزی است برای مرور آن.

شانزدهم آذر روز دانشجو است، و حالا سال‌ها است دانشگاه‌های مختلف کشور با برگزاری وعده‌هایی آن را به نام و نشان شهدای مبازره با استکبار گرامی می‌دارند. از مدت‌ها قبل تشکلهای مختلف و نمایندگان جنبش های دانشجویی، برای تدارکات این روز دست به کار شدند. اگرچه مقامات دولت فخیمه نوعاً بر اجرای فرمایشی و بی دردسر برنامه‌ها اصرار می‌کنند، اما هستند برخی دانشجویان و تشکل‌های مختلف که موفق می‌شوند تا با حفظ ماهیت مستقل خود، مراسم روز دانشجو را هم دانشجویی برگزار کنند.

در آستانه‌ی این رویداد، نقش تشکل‌های یک‌بار مصرف و دولت‌ساز بیشتر از گذشته معلوم می‌شود؛ برخی مسؤلین دانشگاه ها تلاش می‌کنند تا برای رهایی از انگ دولتی برگزار شدن برنامه‌های‌شان، امورات اجرایی آن‌‌را به گردن آنان بیاندازند. هرچند برخی مقامات دانشگاهی بی‌اعتنا به این موضوع، صفر تا صد داستان را خودشان دست می‌گیرند. دانشجویی برگزار شدن روز دانشجو، مطلب مهمی است که این روزها و با گسترش تمایلات تمامیت‌خواهانه از سوی برخی مقامات دولت یازدهم به دغدغه ی دانشجویان و جنبش دانشجویی تبدیل شده است. دولتی‌ها دوست داشته باشند یا نه، به هر حال شانزدهم آذر روز دانشجو است!

برخی دانشگاه‌ها از مدت‌ها پیش سین برنامه هایشان را برای روز دانشجو بسته و اطلاع‌رسانی کردند. بعضی‌ها هم تا دقیقه نود درگیر دعوت از میهمانان و هماهنگی امورات اجرایی آن هستند. هرچند همان‌ها هم که از قبل برنامه‌های‌شان را اوکی کردند، تا روز اجرای مراسم درگیر گرفتاری‌های اجرایی و پیگیری برای حضور مدعوین هستند. در این میان کم نیستند چهره‌هایی که با وجود صحبت‌های انجام شده، برنامه را پیچانده و دست بچه‌ها را لای پوست گردو می‌گذارند. مثلاً محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام، برنامه سخنرانی را در جمع دانشجویان اردبیلی لغو کرد.

با وجود برخی شنیده‌ها که از حضور حسن روحانی به عنوان مهمان ویژه‌ی مراسم شانزده آذر دانشگاه تهران خبر می‌داد، روز گذشته اعلام شد باید منتظر سخنرانی آقای رییس جمهور در دانشگاه شریف بود. مراسمی که احتمالاً با انتخاب گزینشی سخنرانان، به «بَه به» و «چَه چه» گفتن و «ما چقدر خوبیم» برگزار خواهد شد. با این همه توجه بیشتر دانشجویان به برنامه‌های خودجوش و دانشجویی است، تا این قبیل مراسمات دولتی.

بد نیست نگاهی داشته باشیم به برنامه‌های دانشگاه‌های مختلف کشور به مناسبت روز دانشجو که تا این لحظه قطعی شدند: