رفیق‌دوست: خاطره‌ام از امام درباره سفارت آمریکا را تحریف معنا کردند

وی از زمان تأسیس وزارت سپاه در سال 1362 عهده‌دار این وزارت‌خانه بود و پس از آن نیز ریاست بنیاد مستضعفان را به‌عهده گرفت. محسن رفیق‌دوست هم‌اینک رئیس بنیادی خصوصی به‌نام بنیاد نور است.

چندی پیش با وی در دفترش در بنیاد نور برای مصاحبه‌ای مفصل درباره مسائل گوناگون قرار ملاقات گذاشتیم. در این گفت‌وگو با وی از هر دری سخنی به میان آمده است که برای مطول نشدن بیش از حد مصاحبه، آن را در بخش‌های جداگانه و به‌صورت موضوعی منتشر می‌کنیم.

در بخش حاضر که امروز منتشر می‌شود، به خاطره‌ای از محسن رفیق‌دوست که چندی پیش منتشر شد و در آن از قول امام(ره) مطالبی درباره سفارت آمریکا در ایران نقل شده بود و همچنین موضوع  مذاکره با آمریکا پرداخته شده است که در ذیل می‌خوانید:

محسن رفیق‌دوست در این بخش از مصاحبه خود با اشاره به مطلبی که از وی درباره سفارت آمریکا نقل شده است، اظهار داشت: این مطلب واقعیت دارد، زمانی که بنده وزیر سپاه شدم، مکان مناسبی برای وزارتخانه پیدا نکردم، بنابراین به این نتیجه رسیدم که وزارتخانه سپاه را در سفارت آمریکا و یا لانه جاسوسی تشکیل دهم که به همین دلیل به جماران رفتم و ملاقاتی با حاج احمد آقای خمینی داشتم و از او خواستم که در این باره از امام(ره) سؤال کند، وقتی حاج احمد آقا از نزد امام(ره) برگشت با خنده به بنده گفت: "شما بیا و خودت در این باره از امام سؤال کن!"، نزد امام رفتم و درخواستم را مطرح کردم، ایشان به بنده گفتند: "برای چه می‌خواهی به آنجا (سفارت سابق آمریکا) بروی؟ مگر ما قرار است هزار سال با آمریکا رابطه نداشته باشیم؟".

رفیق‌دوست در ادامه با اشاره به تحریف معنایی این خاطره خود توسط برخی رسانه‌ها، تأکید کرد: برخی با برداشت غلط، این خاطره  من را به‌عنوان لزوم بازگشایی سفارت آمریکا در ایران در زمان فعلی معنا کردند در حالی که به هیچ وجه این‌طور نیست و این حرف من دلیلی بر این نیست که اگر آمریکا آدم نشود، باز هم باید با او مذاکره کنیم.

وی در ادامه سخنان خود با اشاره به خاطره دیگری درباره موضوع دشمنی آمریکا با ایران به‌نقل از محمدجواد لاریجانی، گفت: مثال دیگر که شاهد آن زنده است، آقای محمدجواد لاریجانی است که در آن زمان [معاون] وزیر امور خارجه بود و بنده نیز وزیر سپاه بودم. ایشان برای ملاقات با بنده و انجام کاری به وزارت سپاه آمد و گفت: "سفیر سوئیس (حافظ منافع آمریکا در ایران) به دیدار من آمد و از او پرسیدم که ریشه دشمنی آمریکا با ایران در کجاست و تا چه‌زمانی ادامه دارد، او (سفیر سوئیس) پاسخ داد: «واقعیت این است که شما با انقلاب اسلامی هیمنه آمریکا را شکسته‌اید و تا آمریکا هیمنه شما را نشکند، شما را‌‌ رها نمی‌کند»".

این عضو سابق حزب مؤتلفه اسلامی افزود: ما در حال حاضر می‌بینیم که آمریکا در این 37ــ36 سال گذشته، دائما و به‌طُرق مختلف مانند ایجاد گروهک‌ها، کودتا، جنگ تحمیلی و اکنون نیز با نفوذ به‌دنبال این کار است و می‌خواهد هیمنه ما را بشکند. اما خوشبختانه هر کاری انجام داده است، موجب شکست هیمنه خودش و تقویت هیمنه ما شده است.

رفیق‌دوست با تأکید بر اینکه در شرایط امروز، آمریکا آدم نشده است و به همین دلیل مذاکره با آن به یک تعبیر "مذاکره گرگ و میش" و به‌تعریف دیگر، "مذاکره ظالم و مظلوم" است، خاطرنشان کرد: مذاکره در شرایطی است که بدون پیش‌شرط و در شرایط مساوی باشد و دلایل دعوا را مشخص کنند، اما آمریکا به‌دنبال این مذاکره نیست.

وی با تأکید بر اینکه دلیل آنکه امام(ره) و مقام معظم رهبری با اصل مذاکره با آمریکا مخالت می‌کرده و می‌کنند به این دلیل است که آمریکا هرگز به‌دنبال مذاکره برای بهبود روابط نیست، تصریح کرد: البته آمریکا به‌دنبال مذاکره برای مذاکره هم نیست، بلکه آمریکا به‌دنبال این است که ما با او مذاکره کنیم تا به همه کشورهایی که در آنها خیزش‌‌های انقلابی رخ داده، نشان دهد که الگوی شما (ایران) بالاخره مقابل ما (آمریکا) زانو زد.

رفیق‌دوست اظهار کرد: مذاکره با آمریکا زمانی برای ما جایز است که آدم شده باشد که این امر نیز محال است؛ البته این احتمال وجود دارد که در زمانی چنین چیزی رخ دهد، اما به این زودی‌ها نیست و به‌طور قطع زمانی آمریکا با ما مذاکره می‌کند که خبری از "ایالات متحده آمریکا" به‌معنای امروزی نیست و در آن زمان اسرائیل هم وجود خارجی ندارد.

وی در پایان این بخش از گفت‌وگوی خود ابراز کرد: این کلام مقام معظم رهبری که فرمودند اسرائیل حداکثر در 25 سال آینده وجود نخواهد داشت، حرف رئیس‌‌جمهور آمریکا و رئیس‌جمهور روسیه و پادشاه عربستان نیست، بلکه این سخن یک رهبر روحانی است و بلوف سیاسی نیست، مانند حرفی است که امام(ره) پیش‌بینی کردند که کار‌تر (رئیس‌جمهور وقت آمریکا) انتخاب نمی‌شود و او نیز انتخاب نشد، همان حرفی است که امام گفتند، شاه باید برود و این‌گونه شد؛ این در حالی بود که شاه در اوج قدرت و امام یک تبعیدی در پاریس‌ بود.