پشت پرده چرایی دیدار بلادرنگ پوتین با رهبر انقلاب/ بدبینی عمیق کرملین به جریان غربگرای دولتی

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- روز گذشته در اقدامی بی سابقه ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه بدون برگزاری مراسم تشریفات به دیدار رهبر معظم انقلاب رفت که همین موضوع گمانه زنی های بسیاری را موجب شد.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «پارس»، هر چند این برای اولین‌بار است که رئیس‌جمهور کشوری خارج از تشریفات دپیلماتیک به‌طور مستقیم از فرودگاه به دیدار رهبر معظم انقلاب اسلامی می‌رود اما می توان دلایل بسیاری را از لابه لای برخی اطلاعات دریافتی از منابع داخلی کاخ کرملین برای این مهم پیدا کرد.

یک

متاسفانه دولت یازدهم در نگاه به «شرق» دچار ضعف اساسی است. به طوریکه بسیاری از منافذ اقتصادی کشور که از سوی آمریکا، اروپا و به طور کلی غرب بسته شده بود با همیاری و نگاهی هر چند «حداقلی» به شرق می توانستیم قدری فضای تنفس اقتصاد کشور را بیشتر کنیم.

بازار بزرگ اقتصادی روسیه، می توانست کمک بزرگی به اقتصاد ایران باشد.

دو

با بی توجهی دولت روحانی به کشوری مانند روسیه، عملا وی و جریان حاکم بر کرملین را نسبت به کل جریان غربگرای دولتی در ایران دچار بدبینی عمیقی کرده است. در عین حال که ضعف بنیه دیپلماسی راهبردی دولت و شخص رییس جمهور در نگاه به شرق و روسیه، موجب بی میلی آقای پوتین شده است.

سه 

به نظر می رسد حسن روحانی نتوانسته از خود یک چهره خوب و متعادل در نگاه به شرق و غرب عرضه نماید.

چهار

پوتین با این اقدام خود که بدون هرگونه تشریفاتی و بعد از فرود هواپیما به دیدار رهبر انقلاب می رود می خواهد «وزن» و‌ «اهمیت» دیدار خود را به عنوان یک رخداد بزرگ رسانه ای در منظر چشم جهانیان قرار دهد.

پنج

در عین حال که پوتین اگر ابتدا در اجلاس سران کشورهای دارنده گاز شرکت می کرد دچار برخی حواشی می شد و احتمالا از اینکه بتواند به صورت مفصل(حدود دو ساعت) جلسه ای مهم را به سرانجام برساند باز می ماند.

شش

نکته ای که از همه بیشتر در مورد این دیدار به ذهن می رسد و در سخنان منتشر شده رهبر انقلاب و پوتین قابل تامل است. موضوع راهبردی سوریه و تحولات منطقه است. اکنون ایران و روسیه بازیگران اصلی و موفق تحولات منطقه محسوب می شوند در حالی که سایر بازیگران اگر هم تاثیری داشته باشند کاملا در سیاست های خود شکست های سنگینی را تجربه کرده اند. انعکاس این موضوع از سوی پوتین به افکار عمومی بین المللی، بسیار حایز اهمیت بوده است.

در ماه‌های اخیر اما اتفاق جدیدی در این نظم جدید صورت پذیرفت و آن پیوستن روسیه به ائتلاف محور مقاومت برای مبارزه با گروه‌های تروریستی در سوریه بود. با شروع حمایت هوایی روس‌ها از سوریه و اعلام هماهنگی این کشور با ایران که در رسانه‌های غربی از آن تحت عنوان «ائتلاف ۴+۱» (ایران، روسیه، عراق و سوریه به‌همراه حزب‌الله) یاد شد، میخ محکمی بر تابوت «نظم‌سازی منطقه‌ای» آمریکایی‌ها وارد شد. فرید زکریا در یادداشتی تحت‌عنوان «توقف غش‌وضعف در برابر پوتین» در روزنامه‌ی «واشنگتن‌پست»، هنگامی که درصدد توجیه ناتوانی آمریکا برای تنظیم مسائل غرب آسیا برآمد، نوشت: «ولادیمیر پوتین موجب شد تشکیلات سیاست خارجه آمریکا دچار غش‌وضعف شود.»

هفت

در مقطعی هاشمی رفسنجانی، در زمانی دیگر محمود احمدی نژاد و حتی رییس دولت اصلاحات تلاش کردند راه دیگری را در سیاست خارجی از سیاست کلی نظام دنبال کنند که همواره شکست خورده اند جدا از اینکه آنها مسیر غیر منطقی و غلطی را پی گرفته بودند اما یکی از دلایل، آن بود که غرب و جهان دریافته بود طرف حساب او در ایران، رهبری مقتدر ایران است که به قول رایس، «با یک سخنرانی تمامی طراحی های کاخ سفید را از میان می برد.»

پوتین نیز این موضوع را به خوبی فهم کرده است و برای برنامه ریزی آینده منطقه، می داند بایستی نقشه کلان و استراتژیک آیت الله امام خامنه ای را به درستی درک نماید.

هشت

پوتین در سفر قبلی جملات بزرگی در مورد شخصیت رهبری گفته است. او جدا از مباحث سیاسی مشتاقانه به امام خامنه ای علاقمند است. حضور بلادرنگ او برای این دیدار از این موضوع نیز نشات می گیرد.

البته رازهای مگوی بسیاری در مورد این دیدار وجود دارد که احتمالا در زمانی مناسب منتشر خواهد شد.

حضور ولادیمیر پوتین در ایران و ملاقات او با رهبر انقلاب از یک‌سو نشان‌دهنده‌ قدرت تعیین‌کننده‌ ایران است و از دیگر سو، نشان‌دهنده‌ی شکل‌گیری نظمی جدید است که کاملاً متناقض با نظم غربی است؛ نظمی که قابلیت ترسیم و تنسیق معادلات نه‌تنها در بُعد منطقه‌ای، که در بُعد بین‌المللی را نیز دارد.