* رزاقی: ما نیازهایی داریم که با مصرف تامین می شود و آدم عاقل مصرف را مبنای لذت قرار نمی دهد. قرار است نیازهای ما تامین شود تا بتوانیم به کارهای مهمتری برسیم.

* رزاقی: لذت فقط مادی نیست. لذتهای انسانی و معنوی هم هستند. وقتی مدها در کوتاه مدت عوض می شوند رسیدن به آنها هزینه دارد، کار بیشتر می طلبد و همین لذتهای غیراز لذت مادی را ازبین می برد. به نسبتی که مصرف می کنیم و به سمت غلو در نیازها می رویم، آرامشمان کم می شود. لذت قناعت به کم، روح را تطهیر می کند.

* رزاقی: انسان آمریکایی وقتی در برابر جنایت های کشورش سکوت می کند یعنی قبول کرده که آنهایی که پولدارند آدم هستند و بقیه نیستند. این از بشر به معنای کسی که باید معنویت را بفهمد چیزی باقی نمی گذارد. آنها می خواهند ایران راهم به این سمت ببرند.

* رزاقی: ازکجا به مصرف گرایی رسیدیم؟ وقتی مسئولین سیاست تعدیل اقتصادی را فراهم کردند. مردم به مفت خوردن و کارنکردن عادت کردند چون می شود نفت فروخت و کار نکرد.

* رزاقی: ما الگویی داریم که امروز جهان خواهان آن است. لقمه را از دهانت دربیاور و در دهان کسی بگذار که دارد میمیرد، چون شاید تا لحظه ای دیگر کسی به تو کمک کند. خود ما نتوانستیم این را پیاده کنیم.

 

* رفیعی: سبک زندگی غربی دو دلیل برای مصرف گرایی دارد. یکی اینکه چون فلسفه زندگی را محصور به دنیای مادی و لذت مادی می داند و دو اینکه تولید انبوه کالا دارد پس باید مصرف کند.

 

* رزاقی: 100سال پیش غیر از شاه ها و درباریان، توده های مردم دارای سطح زندگی یکسانی بودند و باهم تعاون داشتند. ثروتمندان هم سطح ثروتشان در حد معینی بود.

* رزاقی: اندیشه اقتصادی ما باید منبعث از آن چیزی باشد که در قانون اساسی و اندیشه امام(ره) در وصیتنامه شان آمده است.

* رزاقی: غرب می گوید اصالت لذت تاجایی که نفع دیگری و قانون لطمه نزند. اما امام(ره) می گوید هدف نباید اقتصاد باشد، لذت مادی باشد، اولین چیز اخلاق است.

 

* رفیعی:غربی ها اگر تجمل نمی کنند چون برای پولشان زحمت کشیده اند. اما ما پول مفت داریم و رفتار همه مان مثل "بچه پولدار"هاست.

* رفیعی: پول داشتن یک استدلال دارد و خرج کردنش یک استدلال دیگر. کفی از برخورداری مادی لازم است اما بیش از آن محاسبات دقیق براساس عقلانیت دینی می خواهد.

 

* رزاقی: الان هرکس کار می کند حس می کند حقوقش کم است.چون مصرف گرایی هرچه بیشتر را می طلبد، هیچ کس ایثارگری اقتصادی ندارد که مثلا از تولیدکننده داخلی حمایت کند.

* رفیعی: در بحث مصرف به عقلانیت نیاز داریم. وقتی کالای خارجی مصرف می کنیم یعنی داریم منابع خودمان را می فروشیم. باید بفهمیم که مصرف کالای خارجی مارا وابسته می کند و کشور صادرکننده می تواند در مواقع لزوم به ما فشار بیاورد.

* رفیعی: بیان اینکه مصرف کالای خارجی وابستگی خارجی می آورد، برای برخی هزینه دارد. چون در برابر بخشی ازجامعه که طرفدار کالای خارجی هستند قرار می گیرند و بعدا برای انتخاب شدن و پست گرفتن به آنان احتیاج دارند.

 

* رزاقی: درجمهوری اسلامی اینکه مصرف کالای خارجی، وابستگی به اقتصاد کشور صادرکننده را به دنبال دارد، گزاره ای عقلانی به حساب نمی آید.

 

* رفیعی: باید بتوانیم به این جمع بندی برسیم که قبل از نیازمان مصلحت جامعه را ببینیم. ببینیم که با مصرف گرایی درحال فروش آینده اقتصادیِ خانوادگی، جمعی و ملی خود هستیم و به جای اینها کالا می خریم. ببینیم که ممکن است با مصرف، فرصت های معنوی، ارتباطی و... زیادی را ازدست بدهیم.

 

* رزاقی: درباره صنایع دفاعی ما به جای خوبی رسیده ایم. اگر صنعت دفاعی داخلی نداشتیم باید ارز بسیاری خارج می کردیم و اگر الگوی صنایع دفاعی برای صنایع دیگرهم اجرا شده بود تا الان یک کشور صنعتی شده بودیم.

 

* رفیعی: یک سطح از بحث مصرف گرایی فرهنگی است. ما باید برگردیم به مبانی که مصرف و لذت را برای امور بزرگتر می خواهد. این فرهنگ سازی باید با عمل فرهنگ سازان، تریبون داران و رسانه ای ها باشد. مسئولین اگر خود اهل عمل نباشند پدرجامعه در می آید!  سطح دوم اقتصادی است. باید باور کنیم اگر درست مصرف کنیم می توانیم پس انداز و سرمایه گذاری کنیم و به تولید ملی هم کمک کنیم.

 

* رزاقی: باید از مسئولین که به خوی کاخ نشینی عادت کرده اند مطالبه کنیم و در انتخاب آنها دقت کنیم. باید آنان را به مردم معرفی کنیم تا کم کم محو شوند.