ستاره بانوی تکواندوی ایران و جهان: می‌خواهم در ورزش ایران ماندگار باشم
درس مهمی که از تکواندو یاد گرفتم، این بود که با توکل و تلاش، می‌شود به خواسته‌ها رسید. فقط باید به خودمان باور داشته باشیم.
پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- سارا گودرزی- کیمیا علیزاده، پدیده‌ای است که این روزها تکواندوی زنان دنیا را متحیر کرده است. دختر ١٧ساله کم‌تجربه‌ای که یکی پس از دیگری قهرمانان المپیک و جهان را ناک‌اوت می‌کند. او در کمتر از یک سال از حضورش در تیم ملی بزرگسالان در مسابقات قهرمانی جهان روسیه با رفتن روی سکوی سومی، اولین مدال جهانی این رشته را نصیب زنان ایران کرد. کیمیا سه ماه بعد از این کار مهم به افتخار بزرگ‌تری دست یافت و مدال طلای اولین مرحله مسابقات گرندپری روسیه را از آن خود کرد. رقابت‌هایی معتبر که همه بزرگان تکواندوی در آن جمع می‌شوند تا را راه برای ورود خود به بازی‌های المپیک ٢٠١٦ باز کنند. تکواندوکار وزن منفی ٥٧ کیلوگرم کشورمان چون تازه پا به این آوردگاه جهانی گذاشته بود در مرحله دوم جواز حضور در این مسابقات را به دست نیاورد. طبق قانون فقط ٣٠ تکواندوکار برتر رده‌بندی فدراسیون جهانی می‌توانند در رقابت‌های گرندپری شرکت کنند، اما کیمیا خیلی زود جایگاه خود را در رده بیستم جهان ثبت کرد تا با قرارگرفتن در بین برترین‌های دنیا در سومین مرحله گرندپری در منچستر حضور داشته باشد. علیزاده در منچستر در گام نخست با «بینیتا دیدهیو» از سنگال مبارزه کرد و با نتیجه ١٨ بر ٦ به برتری رسید. در مبارزه دوم خود بار دیگر مقابل «جید جونز»، قهرمان المپیک لندن، مسابقه داد. این بار نوبت جونز بود که از کیمیا انتقام بگیرد. رقیب انگلیسی امتیاز اول را به دست آورد و راند اول را به‌نفع خود به پایان رساند. در راند دوم نیز جونز سه بر یک برتر میدان بود تا در نهایت با نتیجه ٣ بر ٢ رقیب خود را از صحنه به در کند. دختر مبارز ایرانی اما هنوز رؤیاهای بزرگ‌تری در سر دارد، رؤیا‌هایی که به مدال بازی‌های المپیک ٢٠١٦ ختم می‌شود. او چیزی را از دست نداده و برای المپیکی‌شدن باز هم فرصت دارد.
مسابقات منچستر چطور بود؟
بد نبود. من با آمادگی کامل رفته بودم، اما متأسفانه قضاوت ناعادلانه داوران در مبارزه من با جید جونز آن قدر محرز بود که به باخت من منجر شد. خودم فکر می‌کردم بهتر از این ظاهر شوم. من در مسابقه قلبی‌ام جونز را شکست داده بودم، اما اینجا نشد یا به‌نوعی نگذاشتند شکستش بدهم. به‌هرحال من هم اشتباهاتی داشتم، سعی می‌کنم آنها را آنالیز کنم تا در رویدادهای بعدی بدون اشتباه به میدان بروم.
اما در عوض در اولین حضورت در گرندپری روسیه خیلی خوب ظاهر شدی؟
بله، خدا را شکر. بعد از اینکه توانستم مدال برنز رقابت‌های قهرمانی جهان را بگیرم، برایم دور از ذهن نبود در مسابقات گرندپری هم روی سکو بروم. به همین دلیل قول داده بودم خوش‌رنگ‌ترین مدال را بگیرم که خوشبختانه مدالم طلا شد.
در این مسابقات تکواندوکاران صاحب عنوانی را شکست دادی، از حریفانت شناختی داشتی؟ تا حالا با آنها مبارزه کرده بودی؟
تقریبا بله، حریف اولم از چین تایپه بود که نایب‌قهرمانی جهان را داشت، ضمن اینکه در بازی‌های آسیایی ٢٠١٤ اینچئون و دانشجویان جهان ٢٠١٥ هم مدال طلا گرفته بود، اما من با اختلاف ١٢ امتیاز او را بردم. حریف بعدی از انگلیس بود که از وزن پنج به وزن دو المپیک آمده بود؛ بازیکن خیلی خوبی بود و با اختلاف دو امتیاز شکستش دادم. بعد از آن هم تکواندوکار کره را که قهرمان جهان بود، با اختلاف ١٢ امتیاز مغلوب کردم تا به نیمه‌نهایی برسم؛ در این مرحله مقابل نماینده کرواسی قرار گرفتم که قبلا با او بازی کرده بودم. این تکواندوکار را در راند طلایی با اختلاف چهار امتیاز بردم. در فینال هم برای سومین‌بار با «جید جونز» انگلیسی، دارنده مدال طلای المپیک ٢٠١٢ لندن و بهترین تکواندوکار زنان در سال ٢٠١٤ روبه‌رو شدم که او را نیز در راند طلایی شکست دادم.
سخت‌ترین مبارزه‌ای که در این رقابت‌ها داشتی کدام بود؟
بازی فینالم از همه سخت‌تر بود. «جید جونز» قهرمان المپیک است و واقعا یک تکواندوکار حرفه‌ای است. من اولین‌بار که با جونز مسابقه دادم از او شکست خوردم. دومین رویاروی‌ام با او در مسابقات قهرمانی جهان، در بازی قبل از پای فینال بود که او را بردم.
واکنش جونز به اینکه تو به‌عنوان یک جوان کم‌تجربه دو بار پشت‌سر هم شکستش داده بودی، چه بود؟
خودش هم باور نمی‌کرد که چنین اتفاقی برایش بیفتد. جونز به‌قدری از خودش مطمئن بود که پیش از شروع مسابقات در صفحه فیس‌بوکش برای من کری می‌خواند و نوشته بود با اختلاف بالا کیمیا علیزاده را می‌برم، اما من در راند طلایی در لحظه آخر سه امتیاز ارزشمند از او گرفتم و شکست خورد!
اما اینجا او دوباره از تو انتقام گرفت.
بله، به‌هرحال مسابقه همین است. برد و باخت دارد.
تو با ١٧ سال خیلی زودتر از آنچه همه فکرش را بکنند به تیم ملی تکواندوی بزرگسالان آمدی. هنوز یک سال هم نشده که در این تیم هستی و دو افتخار بزرگ برای تکواندوی زنان ایران به دست آورده‌ای. به نظر خودت الان به تجربه لازم رسیده‌ای که بتوانی برای رفتن به المپیک امیدوار باشی؟
قطعا الان به تجربه کافی رسیده‌ام. اینجا حکم یک المپیک کوچک را برای من داشت و تجربه خیلی خوبی بود. ٣١ نفر برتر اول دنیا در رقابت‌های گرندپری شرکت می‌کنند و امتیازهایی که به دست می‌آید، دو برابر است. من با این مدال طلا، ٤٠ امتیاز به رنکینگ جهانی‌ام اضافه کردم. اگر بخواهم از طریق رنکینگ امتیاز جمع کنم تا جزء شش نفر اول دنیا شوم دیگر فرصتی نیست، زیرا باید برای امتیازجمع‌کردن در تمامی مراحل رقابت‌های گرندپری شرکت کرد و من فقط در دو مرحله شرکت کرده‌ام.
با این شرایط باید به فکر مسابقات قاره باشی؟
بله، در مسابقات قهرمانی قاره آسیا که فروردین‌ماه سال آینده برگزار می‌شود دوباره شانس دارم. اگر اینجا نفر اول یا دوم شوم، سهمیه را می‌گیرم.
چقدر امیدواری؟
خیلی زیاد. رقبای اصلی من در آسیا، چین، کره و ژاپن هستند. به احتمال زیاد اینها در مسابقات گرندپری سهمیه را می‌گیرند. با این شرایط من در رقابت‌های آسیا کار آسانی خواهم داشت و سهمیه را می‌گیرم.
به مدال المپیک هم فکر می‌کنی؟
بله، چراکه نه. الان تمام فکروذکرم این است که سهمیه المپیک بگیرم و بعد از آن خودم را برای مدال المپیک آماده کنم. درست است که المپیک میدان بزرگی است، اما رقبای من همین کسانی هستند که در مسابقات قهرمانی جهان و گرندپری با آنها مبارزه کردم. دلم می‌خواهد یکی از ماندگارترین ورزشکاران ایران باشم. من اگر به اینجا رسیدم به خاطر زحمات خانم مهرو کامرانی، مربی‌ام است. او از بچگی به من می‌گفت که تو اولین مدال جهانی و المپیک تکواندوی زنان ایران را می‌گیری. حرف او از همان بچگی در گوش من است. اولین مدال جهانی را گرفتم، حالا باید مدال المپیک را بگیرم تا از زحمات الگوی ورزشی و اخلاقی زندگی‌ام تشکر کنم.
بعد از مدال‌آوری‌های تو نگاه‌ها به تکواندوی بانوان تغییر کرده؟
بله، خب ما تا پیش از این مدال جهانی در این رشته نداشتیم. در این مدت که من دو مدال جهانی گرفتم انگیزه دخترها خیلی زیاد شده، برای اینکه بیایند و تکواندو بازی کنند. به این خودباوری رسیدند که می‌توانند آنها هم حرف برای گفتن داشته باشند. البته این را باید بگویم که وضعیت تیم ملی تکواندوی بانوان ما در میادین جهانی واقعا خوب شده. این‌طور نیست که فقط محدود به من باشند. خانم‌های ما در همین گرندپری با ارائه مبارزه‌هایی فوق‌العاده در راند طلایی به حریفانشان باختند.
از وضعیت اردوهای تیم ملی راضی هستی؟
بله، همه‌چیز خوب است. اگر این امکان وجود داشته باشد که برایمان حریف تمرین خارجی بیاورند خوب است، اگر هم نباشد مشکلی ندارم.
تکواندوی بانوان چه چیزی کم دارد؟
من می‌گویم خودباوری. وقتی در یک مبارزه نزدیک با نماینده‌های کره و چین که حرف اول را در این رشته می‌زنند، فقط با اختلاف یک امتیاز نتیجه واگذار می‌شود این به خودباوری برمی‌گردد. مطمئن هستم افتخارات بانوان تکواندوکار ایرانی ادامه خواهد داشت و به‌زودی به سکوهای جهانی، آسیایی و المپیک خواهند رسید.
تکواندو چه چیزی را به تو آموخته؟
درس مهمی که از تکواندو یاد گرفتم، این بود که با توکل و تلاش، می‌شود به خواسته‌ها رسید. فقط باید به خودمان باور داشته باشیم.
حین مبارزه استرس داری؟
استرس را که هر ورزشکاری دارد. اما در آن لحظه حس حضور خدا باعث می‌شود، آرام شوم.
کیمیا علیزاده می‌خواهد در تکواندو چگونه باشد؟
دوست دارم ماندگار شوم. به این عناوین دلخوش نیستم. می‌خواهم بعدها از من یاد شود.
فکر می‌کنی تا کی بتوانی در تیم ملی باشی؟
به‌جز المپیک ریو، فکر کنم تا دو المپیک دیگر بتوانم برای تیم ملی مفید باشم.
عالی