به گزارش پارس به نقل از بهار، درست است که فهرست نامزدهای دریافت جایزه صلح نوبل تا ۵۰ سال محرمانه می ماند، اما نگاهی به قوانین انتخاب نامزدها و زمان وقوع رویدادهایی که باعث شد برخی رسانه ها این فراد را شایسته دریافت این جایزه بدانند کاملا مشخص می کرد محمدجواد ظریف، جان کری یا حتی آنگلا مرکل جایی در فهرست نامزدها ندارند.

روزنامه «بهار» ۱۴ مهر در گزارشی با عنوان «ظریف در فهرست انتظار نوبل ۲۰۱۶» از پیشنهاد اندیشکده مطالعات صلح بین المللی استکهلم در سوئد برای نامزدی ظریف و کری جهت دریافت جایزه صلح نوبل در سال ۲۰۱۶ خبر داد و تاکید کرد با توجه به اینکه ضرب الاجل اعلام نامزدهای این جایزه ۳۱ ژانویه است، احتمال اینکه ظریف و کری در فهرست نامزدهای سال ۲۰۱۵ باشند، صفر است؛ زیرا آنچه باعث شد گمانه زنی ها در مورد نامزدی این دو وزیر خارجه آغاز شود توافق هست های وین بود که در ۱۴ جولای (۲۳ تیر) نهایی شد اما درست شش مه پیش از این توافق، فهرست نامزدهای صلح نوبل نهایی شده بود. در وب سایت رسمی «جایزه صلح نوبل» در مورد قوانین انتخاب نامزدها آمده است: «کمیته نوبل برنده را بر اساس نام نامزدهایی انتخاب می کند که پیش از اول فوریه سال مورد نظر دریافت کرده است.

نامزدهایی که تا این ضرب الاجل نامشان اعلام نشده باشد، به طور معمول در ارزیابی سال آینده قرار می گیرند.» با این حال عدم آگاهی رسانه های داخلی و خارجی باعث شد طی یک هفته گذشته شاهد گزارش ها و تحلیل های بسیاری باشیم با این محتوا که «چرا محمدجواد ظریف شایسته دریافت این جایزه است و چرا دیگری نیست.»

انتظاری که گزارش های غلط رسانه ها در میان مردم ایجاد کرد حال با انتخاب هیئت چهارگانه گفتگوی ملی تونس به عنوان برنده جایزه نوبل سال ۲۰۱۵ فروکش کرده است و شاید برای بسیاری از مخاطبان این سوال مطرح شود که چرا با وجود تاریخی خواندن توافق هسته ای ایران، یا عملکرد مرکل در حمایت از پناهجویان سوری، این جایزه به هیچ یک از آنه تعلق نگرفت.

به گزارش رویترز، کمیته صلح نوبل مستقر در اسلو، پایتخت نروژ، در توضیح دلیل اعطای این جایزه به این هیئت چهارگانه اعلام کرد این نهاد در سال ۲۰۱۱ که تونس در آستانه جنگ داخلی قرار داشت با ارائه یک راه حل مسالمت آمیز سیاسی توانست آرامش را به این کشور بازگرداند و همزمان حقوق اساسی مردم تونس را نیز تضمین کند.

آلمان آنگلا مرکل ایران و آمریکا پایتخت رسانه