بهت آمریکا از شدت حمله روسیه به داعش

به گزارش پارس به نقل از تسنیم، در ۳۰ سپتامبر، نیروی هوایی روسیه در سوریه طوفان هوایی انجام داد. نیروی هوایی روسیه با همکاری نیروی هوایی سوریه مناطقی را در سه استان سوریه هدف قرار داد یعنی در استان های حماه، حمص و لاذقیه.

یکی از اهدافی که هدف قرار گرفت روستای تلبیسه در ۱۰ کیلومتری شمال حمص که کانون شورشیان در شهر الرستن است. در این منطقه گروه‌های مسلح حضور دارند و هدف کمک به ارتش سوریه و حزب الله برای نابودی این تروریست‌ها و حمایت بهتر از شهر حمص است. یکی از دلایل این حمله وادار کردن تروریست ها که تعداد آنها بالغ بر ۱۵۰۰ نفر می‌شود و در الوعر در حومه حمص هستند برای گفتگوی جدی برای خروج از شهر است کما اینکه در آوریل ۲۰۱۴ از مرکز شهر خارج شدند.

جنگنده‌های روسی همچنین استان لاذقیه در جبل الاکراد را هدف قرار دادند و این منطقه‌ای کوهستانی مشرف به سلمی است که تروریست‌ها از سال بر آن مسلط هستند. پس از سقوط جسر الشغور در آوریل گذشته این منطقه یعنی جبل الاکراد مماس به اراضی وسیعی از شمال غرب لاذقیه شده است و در کنترل جیش الفتح است. این منطقه به طورمستقیم شهر لاذقیه را تهدید می‌کند به طوری که در سی کیلومتری لاذقیه است و لاذقیه را در تیررس موشک‌های تروریست ها قرار می دهد. روسیه به پاکسازی این منطقه نیاز دارد؛ زیرا علاوه بر اینکه برای توسعه پایگاه‌های خود به آن نیاز دارد این شهر یعنی لاذقیه از اهمیت راهبردی برای نظام سوریه برخوردار است.

هدف دیگری که در سی ام سپتامبر هدف قرار گرفت در نزدیکی محرده، یعنی شهری مسیحی کوچک در استان حماه است که از سوی جبهه النصره تهدید می شود. ساکنان مسیحی این شهر در معرض تهدید افراطی‌ها قرار دارند. این شهر نقطه و کانون اصلی در جبهه حماه در نزدیکی بزرگراه حلب نیز محسوب می شود که ارتش سوریه به دنبال بازگشایی آن از سه سال قبل بوده اما تاکنون توفیقی به دست نیاورده است.

اگر بخواهیم نگاه اجمالی به حملات سوریه داشته باشیم هدف از آن را تامین مناطق تحت کنترل نظام سوریه باید بدانیم. این حملات با حزب الله و ایران نیز هماهنگ شده بود. این درحالی است که نیروهای مردمی در همه مناطق حمص حضور دارند.

* اهداف دخالت روسیه در سوریه

اما جدای از حملات هوایی نکته‌ای که باید بررسی شود این است که اهداف این دخالت نظامی از نگاه روس ها چیست؟

یکی از اهدافی که روس به دنبال آن هستتند محکم کردن جای پای و به اصطلاح تامین منطقه نفوذ در دریای مدیترانه و آب‌های گرم است. سوریه یکی از همپیمانان روسیه است و در واقع در زمره آخرین همپیمانان آن در کشورهای عربی است.

از دیگر اهدافی که روس را به سوریه کشانده و سبب شده تا دخالت نظامی مستقیم انجام دهند امنیت ملی این کشور است؛ زیرا روس‌ها به خوبی می‌دانند که بخش اعظم تروریست‌های خارجی که در سوریه می‌جنگند را چچن‌هایی تشکیل می‌دهند که خطری سخت برای روسیه محسوب می شوند. مسکو به خوبی می داند که بازگشت این تروریست ها از سوریه یعنی در مخاطره افتادن امنیت ملی این کشور و خطرات فزاینده ای که روسیه را تهدید می کند.

در واقع روس ها که به دنبال آن هستند که گلوی ترکیه را نیز در این منطقه بفشارند تا اندکی از فشاری که در دریای سیاه و بحث اوکراین و غرب با آن روبرو هستند بکاهند. ترکیه در طول چهار سال گذشته یکی از سرسخت ترین دشمنان بشار اسد بوده است که از هیچ عداوتی به همراه همپیمانان خلیج فارسی خود یعنی عربستان و قطر علیه نظام سوریه دریغ نکرده است.

در واقع کمک نظامی ترکیه بود که سبب شد تروریست‌ها بتواند ادلب و مناطق دیگر را به اشغال خود درآورند. ترکیه با ورود به جبهه سوریه در واقع آمال توسعه طلبانه رجب طیب اردوغان را نیز بر باد می‌دهد.

دیگر اینکه بحث توازن قوا در معادله کنونی از اهمیت به سزایی برخوردار است. روس ها برای این قافیه را به آمریکایی ها نبازند وارد معرکه شده اند. در واقع هنگامی که آمریکایی ها با کمک همپیمانان خود شامل ترکیه در شمال و اردن در جنوب وارد معرکه شدند، روسیه این خطر را احساس کرد و ضرورت حمایت از همپیمان خود یعنی سوریه را احساس کرد. آمریکایی‌ها اخیرا اقدام به آموزش نیروهای در ترکیه کردند تا آنها را روانه سوریه کنند هر چند که بسیاری از این نیروها سلاح خود را به تروریست های جبهه النصره دادند اما در کل این برای نظام سوریه خطرناک بود و روسیه باید کاری می‌کرد.

از اهداف دیگر روسیه حفظ همپیمان استراتژیک خود یعنی نظام سوریه است. همپیمانی که از دوران اتحاد جماهیر شوری سابق برای این کشور مانده است و روسیه حاضر نیست آنرا به هر قیمتی از دست بدهد.

روس‌ها علاوه بر حملات هوایی قبلا نیز دست به اقداماتی زده بودند از جمله تامین پایگاه نظامی روسیه در لاذقیه. به طوری که رادارهای بزرگی در «صلنفه» و سلسله جبال ساحل سوریه نصب و تانک های تی نود جدید در اطراف پایگاه روسیه در لاذقیه مستقر و سامانه دفاعی موشکی ماهواره‌ای نصب شده است و مقادیر زیادی تجهیزات نظامی پیشرفته از طریق هوایی میان روسیه و سوریه جابجا شده است.

روس‌ها همچنین به ارتش سوریه توجه زیادی خواهند کرد و به عبارت دیگر روس‌ها بر ارتش سوریه تکیه کرده‌اند و انواع کمک‌های لجستیک به آن ارائه می‌کنند. روس‌ها به دنبال درگیری در نبرد زمینی نیستند و این ماموریت را به ارتش سوریه و مقاومت لبنان سپرده‌اند.کمک‌های هوایی و اطلاعاتی و گشودن ماهواره های روسی باری جنگنده های سوخوی روسی در حالی که قبلا این کار را انجام نمی دادند.

تبادل اطلاعاتی و تصاویر ماهواری تحرکات گروه های مسلح و در اختیار گذاشتن آن برای سوری ها و همچنین دادن گرای دقیق مراکز تجمع و راه های امداد رسانی به آنها و انبار مهمات و سلاح از دیگر اقدامات روس هاست. روس‌ها همچنین اقدام به جلساتی با فرماندهان نظامی سوری از طریق ماهواره خواهند کرد. سامانه ارتباطات نظامی سوریه با سامانه های ارتباطاتی روسیه متصل می شود.

همانطور که در حملات اخیر هوایی روس‌ها مشخص شد، مسکو به دنبال کمک به ارتش سوریه برای بازپس گیری مناطق مهم و حساس و متعاقب آن تضعیف نقش ترکیه است. روس‌ها می‌کوشند که مناطق کنونی نظام سوریه از دست نرود و مناطق جدید در کنترل ارتش سوریه درآید تا نظام سوریه در هر مذاکره احتمالی که دور دست نیز نیست دست بالا داشته باشد.

* منافع تجاری

سقوط معمر قذافی در لیبی زیان‌های زیادی به سوریه وارد کرد و بنا بر برخی گزارش‌ها، روسیه حدود ۴ میلیارد دلار از طریق قراردادهای تسلیحاتی به علت سقوط رژیم لیبی خسارت دید و بدون شک روسیه نمی‌خواهند این سناریو در سوریه تکرار شود.

سوریه از مدت‌ها قبل استفاده کننده سلاح های روسی است و این روند با روی کار آمدن پوتین بیشتر نیز شده است. بنابر بر آمار مراکز پژوهشی ۷۸ درصد از خرید های نظامی سوریه در فاصله سالهای ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ از روسیه بوده است و این رقم در فاصله سال های۲۰۰۷ تا۲۰۱۰ حدود ۴.۷ میلیارد دلار بوده است.

جدای از قراردادهای نظامی، شرکت‌های روسی از سال ۲۰۰۹ حدود بیست میلیارد دلار در سوریه سرمایه گذاری کرده‌اند که اگر نظام اسد کنار برود این قراردادها لغو خواهد شد.

علاوه بر آن بنابر برخی گزارش ها روسیه کمک های مالی زیادی به سوریه کرده است و همین عامل سبب شده است که نظام سوریه ورشکست نشود و بتوانند نظام پرداخت حقوق به نیروهای نظامی را ادامه بدهد.

* ائتلاف نظامی

از سال ۲۰۰۰ ولادیمیر پوتین به دنبال بازگردانیددن جایگاه روسیه به عنوان یک ابرقدرت در مقابل آمریکا بویژه در خاورمیانه بوده است و سوریه در این دیدگاه از اهمیت به سزایی برخوردار بوده است؛ زیرا جای پای مهم سوریه در منطقه محسوب می شود و از اهمیت ویژه ای در محاسبات و معادلات پوتین برخوردار است. سوریه مشرف به دریای مدیترانه و رژیم اسرائیل و لبنان و ترکیه و اردن و عراق و این اهمیت زیادی به آن می دهد که هر که آن را از دست بدهد متحمل باخت استراتژیک می شود.

نقش پر رنگ روسیه در سوریه آن را به عنوان یک بازیگر مهم مطرح می کند و علاوه بر آن از بُعد داخلی نیز موقعیت پوتین را به عنوان نماد مقاومت در برابر غرب قوی می کند همان کاری که سوریه به آن رسید یعنی با مقاومت در برابر رژیم اسرائیل به اهمیت بالایی در صحنه بین المللی دست یافت. به عبارت دیگر پوتین با دخالت نظامی در سوریه هر گونه مخالف داخلی علیه خود را تحت الشعاع قرار می دهد و اجازه خودنمایی به آن نمی دهد.

* حمایت در محافل بین المللی

روس ها که در لیبی مشاهده کردند چگونه از مصوبات شورای امنیت سوء استفاده شد اجازه تکرار آن را در سوریه ندادند و هر قطعنامه ای که علیه سوریه از سوی غرب و همپیمانان آنها در شورای همکاری خلیج فارس و منطقه انجام شد را ناکام گذاشتند و این موضوع حتی به درگیری های لفظی میان قطری ها و روس ها در برهه ای منجر شد.

اما علاوه بر سی ام سپتامبر، نیروی هوایی روس ها انبارها ومراکز وابسته به تروریست ها را در جبل الزاویه در حومه غربی حماه و مراکز جیش الفتح در جسر الشغور و جبل الزاویه در حومه ادلب را هدف قرار داد.

بر اثر این حملات که سوخو ۲۴ و ۲۵ ارتش روسیه آن را انجام دادند یک کارگاه تولید خودروهای بمبگذاری شده در شمال حمص نیز منهدم شد. این درحالی است که منابع روسی از ادامه این حملات ظرف سه و چهار ماه آینده خبر داده‌اند.

* عاملی که خرس خفته را بیدار کرد

بحران سوریه از زمان شروع نقطه تحول بزرگی در سطح منطقه‌ای و بین المللی محسوب می‌شود و نقش زیادی در بازگشت خرس روسی به عرصه تحولات بین المللی برای شکستن هیمنه یک جانبه آمریکایی ها که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سابق حاصل شده بود، ایفا کرد.

در حال حاضر دنیا مشغول اقدامات روسیه در سوریه است و توجهی به عواملی که درشکل گیری این اقدام موثر بوده است ندارد. زمانی موضع روس‌ها با ابهام روبرو بود اما هم اینک اوضاع تفاوت پیدا کردده است.

این اقدام روس‌ها در شرایطی رخ داد که تحولاتی همزمان با آن رخ داده بود. ائتلاف تحت رهبری آمریکایی ها نه تنها توفیقی در مبارزه با تروریسم به دست نیاوردند بلکه به اشاعه نیز کمک کردند. همچنین آمریکایی‌ها اعلام کردند که دیگر مخالفان به اصطلاح میانه رو را آموزش نمی‌دهند؛ زیرا نتایج این اقدامات با شکست همراه بوده است و بسیاری از آنها به تروریست‌ها ملحق شده‌اند.

همچنین این تحولات در حالی رخ داد که بحران آوارگان سوری در کشورهای اروپایی رخ داد. این از زمان شروع بحران سوریه وجود داشت اما در حال حاضر تلاش می‌شود که از آن بهره برداری سیاسی شود. ترکیه می‌کوشد از این پرونده برای ایجاد مناطق امن در شمال سوریه بهره برداری کند.

همزمان اروپایی‌ها که با فشار پناهجویان سوری و عراقی روبرو هستند خواستار تسریع در حل بحران هستند. این درحالی است که فرانسوی‌ها نیز حملات خود را در سوریه آغاز کرده‌اند.

در سطح منطقه ای تحولات زیادی رخ داده است. تروریست ها برخی کشورهای حوزه خلیج فارس از جمله عربستان سعودی و کویت را هدف قرار داده‌اند و داعش به آفریقا سرایت کرده است به ویژه در لیبی و تونس و مصر.

با توجه به متغیراتی که در عرصه بین المللی و منطقه ای رخ داده است ولادیمیر پوتین فرصت را برای ورود مستقیم به جنگ سوریه مهیا دید. به ویژه که روس‌ها قبلا تحرکات گسترده و رایزنی‌های فراوانی انجام دادند و میزبانی از محمد بن سلمان در مسکو و نیز علی مملوک رئیس امنیت ملی سوریه و نیز هماهنگی امنیتی سوریه با مصر که با سرپرستی روس‌ها انجام قبل از این دخالت نظامی مستقیم بود.

طرح روسیه بر تشکیل ائتلاف منطقه‌ای علیه تروریسم شامل ترکیه، عربستان، اردن، سوریه، عراق و ایران استوار بود اما این طرح «آ» راه به جایی نبرد تا ولادیمیر پوتین طرح «ب» را اجرا کند که شامل حملات جنگنده‌های روسی به مراکز تروریست ها بدون توجه به منافع کشورهای حامی این تروریست‌ها و همزمان با آن تشکیل اتاق عملیات امنیتی و نظامی مشترک در بغداد با حضور عراق، سوریه، ایران و حزب الله بود.

بدون شک مسکو به ماجراجویی بدون در نظر گرفتن جوانب آن وارد نشده است زیرا روس ها از روز نخست بحران سوریه در جریان آن بوده اند و انواع حمایت های سیاسی و نظامی به همپیمان نخست خود در خاورمیانه انجام داده‌اند.

در ماه‌های اخیر مخالفان مورد حمایت برخی کشورهای منطقه‌ای و بین المللی تحرکاتی انجام داده بودند به طوری که بر ادلب مسلط شدند و به سوی سهل الغاب در حومه حماه رفتند در جبهه جنوبی هم مرز با فلسطین اشغالی و اردن نیز تحرکاتی انجام داده بودند. در جبهه جنوب سوری همه تحرکات مورد حمایت عربستان سعودی و آمریکا با ناکامی روبرو شد.

در چنین شرایطی ولادیمیر پوتین احساس کرد که باید با قدرت وارد کارزار شود و از همپیمان خود حمایت کند زیرا شکست همپیمان نتایج جبران ناپذیری به دنبال داشت که نه تنها سوریه از دست می رفت بلکه امنیت ملی خود روسیه هم دستخوش تهدید می شد زیرا تروریست هایی از کشورهای اتحاد جماهیر شوروی سابق در سوریه می جنگند.

علاوه بر آن منافع امنیتی روسیه در سوریه با خطر روبرو می شد. روسیه منافع زیادی در سوریه دارد که نمی خواهد آن را از دست بدهد که از جمله آن پایگاه دریایی در سواحل مدیترانه و نیز اکتشافات نفتی و گازی است که در دریای سوریه در این سواحل صورت گرفته است.

نکته دیگری که در این زمینه قابل توجه است خواست روس ها و دولت سوریه برای یکپارچگی سوریه و است که در مقابل خواست آمریکا و همپیمانانش برای تجزیه آن است.

* خطراتی که روس باید از آن غافل نشوند

اما نکته ای که باید به آن توجه کرد موضوع وقت در حملات روسیه است یعنی روس ها باید دستاورد مهمی در عرصه شکست تروریسم داشته باشند به ویژه که ائتلاف بین المللی توفیقی نداشت. مسکو باید دستاوردهای قوی در کوتاه مدت داشته باشد به ویژه که از حمایت همپیمان خود در جبهه زمینی یعنی ارتش سوریه برخوردار است و ارتش سوریه با حمایت هوایی روس ها می توانند پیشروی قابل ملاحظه ای داشته باشند اما خطری که روس ها را تهدید می کند عدم موفقیت است که آن را در باتلاقی مشابه آنچه اتحاد جماهیر شوروی در آن گرفتار شد یعنی افغانستان گرفتار می کند.

جنگ فرسایشی طولانی به سود روسیه نیست به ویژه که اگر نیازمند نیروی زمینی روس ها در سوریه باشد. دشمن القاعده ای که به دنبال تجدید ساختار خود تحت لوای جبهه تروریستی النصره درخواهد آمد.

* حمایت کشورهای آمریکایی لاتین از تحرکات روس ها

برخی از کشورهای آمریکای لاتین مانند بولیوی، اکوادور و ونزوئلا و نیز برزیل و آرژانتین در آمریکای جنوبی و نیز ونزوئلا از اقدامات روسیه در سوریه حمایت کردند. به طوری که نیکلاس مادورو رئیس جمهوری ونزوئلا این اقدام روسیه در دخالت نظامی در سوریه را تلاشی برای نجات سوریه دانست.

علت اتخاذ این موضع از سوی این کشورها را در می تواند در دو بُعد یکی همپیمانی و تمایلات آنها به روس ها و دیگر تمایلات ضد آمریکایی این کشورها دانست. این کشورها با سیاست‌های واشنگتن در خاورمیانه و دیگر مناطق مخالفند.کشورهایی مانند برزیل و آرژانتین همسو و هماهنگ با روسیه در خاورمیانه حرکت می‌کنند.

* احتمال درخواست مشابه دولت سوری از سوی عراق

اما نکته ای که درباره حملات هوایی روسیه می توان گفت این است که به طور حتم کشورهایی که در معرض داعش هستند از جمله عراق خواستار حضور روس ها خواهند شد؛ زیرا با گذشت قریب یکسال از تشکیل ائتلاف نمایشی بین المللی به رهبری آمریکا عملا این ائتلاف ناکارآمدی خود را نشان داده است و اقدام خاصی انجام نداده است.

جنگنده‌های ائتلاف بین المللی به رهبری آمریکا بر اساس سیاست ترسیم شده از سوی سردمداران و مقامات آمریکایی به دنبال نابودی داعش نیستند و حرکت های نمایشی انجام می‌دهند.

آمریکایی‌ها به دنبال تجزیه عراق و همسویی با رژیم های سعودی و قطری ها برای تضعیف دولت عراق هستند و این ائتلاف بیش از آنکه به نیروهای عراقی در جبهه زمینی کمک کند عملیات آنها را نیز با چالش روبرو می کند از همین رو با توجه به حملات موثر روس ها طی روزهای گذشته طبیعی است که عراقی ها نیز خواستار حضور هوایی روس ها در عراق شوند کما اینکه که گردان های سیدالشهداء عراق از دولت حیدر العبادی خواسته است که از روسیه بخواهد که در جنگ علیه داعش مشارکت کند.

ابو یوسف الخزعلی از مسئولان گردانهای سیدالشهداء تاکید کرد:" دو روز گذشته موثر بودن حملات هوایی روسیه علیه تروریست ها در خاک سوریه را ثابت کرده است. ورود روس‌ها به جنگ علیه داعش تحولی مهم است و بازتاب‌های مهمی در روند عملیات نظامی به دنبال خواهد داشت.

وی افزود: دولت عراق باید همانند دولت سوریه از مسکو بخواهد که حملات هوایی علیه داعش که می تواند در جبهه زمینی نیز موثر واقع شود و نبرد زمینی را به نفع نیروهای عراقی رقم بزند انجام دهد.

الخزعلی افزود: روسیه همپیمان کشورهای خاورمیانه است و حملات آن دردناک و موثر خواهد بود اما ائتلاف بین المللی که از سوی آمریکا رهبری می شود ائتلافی شکست خورده است و حملات موثری انجام نمی دهد بلکه حملات آن بیشتر نمایشی است".

بدون درخواست‌هایی از قبیل آمریکایی‌ها را بیش از قبل تحت فشار قرار خواهد داد و زمینه را برای تقویت روسیه در خاورمیانه فراهم می آورد موضوعی که بعید است با آن کنار آید.

* بهره برداری ارتش سوریه از حملات هوایی روسیه

این حملات آنگونه که ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه اعلام کرده است محدود به هوا خواهد بود؛ زیرا پوتین اعلام کرده که نمی‌خواهد غرق بحران سوریه شود. وی گفت: ما نمی‌خواهیم در بحران سوریه فرو برویم و گام‌های دقیقی برمی‌داریم که به ارتش سوریه علیه گروه‌های تروریستی کمک کند. ما عملیات زمینی انجام نخواهیم داد.

این حملات بیش از هر طرفی به نفع ارتش سوریه خواهد بود تا با پوشش هوایی قوی بتواند مواضع تروریست‌ها را در هم بکوبد و مناطق تحت اشغال را از تروریست‌ها بازپس بگیرد بدون شک طی روزهای آینده عملیات های ارتش سوریه کوبنده تر از قبل خواهد بود.

* ضجه‌های عربستان

اما سعودی ها که تصور نمی کردند روسیه با این سرعت وارد عمل شود و هر چه آنها با حمایت مالی و تسلیحاتی از تروریست‌ها بافته‌اند را نابود کند کوشیدند که وانمود کنند که جنگنده‌های روسی مراکز غیرنظامی را هدف قرار می‌دهد.

اصولا این دست و پا زدن‌ها ناشی از شکست است. سعودی ها از اوایل بحرانی که خود در آن دخیل بوده‌اند دم از حقوق بشر در سوریه زده‌اند و خود را داعیه مهربانتر از مادر معرفی کرده‌اند. آنها می دانند که حاصل تلاش‌های آنها برای پرورش تروریست ها در حال از بین رفتن است و از همین رو است که شروع به تقلا کرده‌اند.

سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه در واکنش به این اظهارات سعودی‌ها اعلام کرد: جنگنده‌های روسیه فقط مراکز تروریست های را هدف قرار می دهند و اخباری درباره کشته شدن غیرنظامیان مخابره نشده است. ما به دقت مراقبیم که مراکز و تاسیسات تروریست ها منهدم شود.

* اهداف پوتین

برخی تحلیلگران بر این باورند که تحرکات اخیر روسیه با وجود اینکه دمشق هزاران کیلومتر با اوکراین فاصله دارد برای ولادیمیر پوتین به مثابه جنگ در دو جبهه است که با هدف ممانعت از پیوستن اوکراین به اروپا و بهره برداری از دخالت در سوریه با هدف فشار به غرب برای پذیرش ملحق شدن کریمه به روسیه است.

پوتین به دنبال قبولاندن الحاق کریمه از سوی غرب و لغو تدریجی تحریم‌ها علیه مسکو و نیز به دنبال حمایت از بشار اسد رئیس جمهوری سوریه و تامین امنیت بندر طرطوس است که به روسیه اجازه رسیدن به دریای سیاه را می‌دهد.

از سوی پوتین به دنبال القای این پیام به اروپایی‌هاست که این عملیات که اولین نوع در خاورمیانه پس از سال‌ها از سوی روس‌ها محسوب می‌شود با هدف کاستن از موج پناهجویان به اروپاست و در واقع کمک به اروپایی‌ها برای مهار این روند مهاجرت به سبب بحران سوریه و درگیری‌های خاورمیانه است.

* مات و مبهوت ماندن مخالفان سوری

حملات برق آسای روس ها از چهارشنبه گذشته تاکنون سبب شده است که مخالفان سوری و همپیمانان آمریکا یعنی ترکیه و سعودی‌ها مات و مبهوت شوند. ترک ها نگرانی عمیق خود را از این حملات اعلام کرده‌اند زیرا به خوبی می‌دانند که از نظر تسلیحاتی با مشکلات فراوان روبرو می‌شوند و سلاح هایی که قبلا از طریق ترکیه با پول عربستان وارد می‌شد احتمال رسیدن این سلاح ها به دست آنها کم است؛ زیرا از هوا هدف قرار می گیرند. این مخالفان با شرایط جدید دیگر شانسی برای بقا نخواهند یافت.

مخالفان سوری در کنار این مشکلات از اختلافات داخلی و دودستگی های فراون نیز رنج می برند که این می‌تواند بر سرنوشت آنها تاثیر گذار باشد.

اما به هرحال روس‌ها با ورود به صحنه نبرد در سوریه شوک بزرگی به غرب و همپیمانان آنها وارد کردند. در واقع درخواست رسمی سوریه از روسیه برای دخالت نظامی سریعا اجرایی شد و همه در برابر عمل انجام شده قرار گرفتند.

در این میان مواضع آمریکایی‌ها کاملا آشفتگی آنها را نشان می دهد؛ زیرا از سویی وزارت دفاع این کشور خواستار هماهنگی با مسکو برای ممانعت از برخورد هوایی در سوریه شد و از سوی دیگر جان کری وزیر خارجه این کشور حملات روسیه در سوریه را بی نتیجه خواند.

در بُعد اروپایی نگرانی از نقش روسیه کاملا مشهود است به ویژه این نگرانی در مواضع وزارت خارجه فرانسه آشکار شد. در حالی که لوران فابیوس وزیر خارجه فرانسه از شروط عدم پذیرش نقش بشار اسد سخن گفت اما مسکو بر نقش مهم رئیس جمهوری سوریه تاکید کرد.

در سطح منطقه‌ای کشورهای عربی حوزه خلیج فارس به ویژه سعودی ها از نقش روس‌ها برآشفته شده‌اند. ترکیه نیز از این موضع شدیدا احساس نگرانی می‌کند و این در موضع وزارت خارجه آن که این حملات را ماجراجویی بی حاصل دانست مشخص می شود. ترکیه به دنبال ایجاد منطقه امن در شمال سوریه بود تا تروریست های طرفدار خود را در آن تقویت کند که با دخالت نظامی روس‌ها همه آمال آن بر باد رفت.

در این میان هر چند از واکنش آمریکایی‌ها به اقدامات روسیه در سوریه فعلا خبری نیست و این گونه هم به نظر نمی‌رسد که آمریکایی ها قصد اقدام نظامی داشته باشند؛ زیرا باراک اوباما به طور کلی در کابوس دو جنگ افغانستان و عراق به سر می برد و تمایلی برای فرو رفتن دوباره در جنگی دیگر را ندارند اما به طور حتم آمریکایی ها تاکتیک هایی را انتخاب خواهند کرد که این را روزهای آتی مشخص خواهد کرد.