بسم الله 
یک دختر چهارده ساله هستم، روز هایم سپری می شد با خواندن نماز و گرفتن روزه و رعایت حجاب؛ هیچ چیزی من را به دینم جلب نمیکرد، احساس میکردم وظیفه ایست که تا آخر باید روی دوشم باشد و نمی شود به یکباره انجامش داد و خلاص شد، از نه سالگیم سه چاهار سالی گذشت، دیدم هیچ چیزی من را به سمت دین نمیکشد که هیچ دور هم میکنند، تصمیم گرفتم خودم پی دینم، یا بهتر است بگویم وظیفه ی همیشگیم بروم، رفتم سمت قرآن و...

photo_2015-08-27_19-21-48
به تدریج علاقه ام بیشتر و بیشتر می شد. بسیار سرگرم میشدم و قرآن را صفحه به صفحه میخواندم و هنوز هم میخوانم. سوره آل عمران همیشه آرامم کرده و فکر میکنم که خداوند..وقتی آیات آن را از جبرئیل به پیامبر رسانده، چه حال خوشی داشته، چه حوصله ای، و چه بهتر که این معجزه میتواند در دستان هر کداممان قرار بگیرد و مسیرمان را عوض کند. آیه بیست و شش سوره آل عمران را خیلی دوست دارم" بگو: خداوندا ای کسب که فرمانروایی ملک توست، به هر که خواهی فرمانروایی میبخشی و از هر که خواهی فرمانروایی باز میستانی. هر که را خواهی ارجمند میداری و هر که را خواهی خوار میسازی، زیرا که نیکی ها همه به دست توست چرا که تو به هر کاری توانایی. " مفهوم و درک یگانه پرستی خلاصه شده است در همین یک آیه..و با خواندنش دل انسان را به لرزه در میاورد