حرف هایی که خداداد و مایلی کهن گوش نمی دهند را کارلوس کروش برای تمام مربیان آسیا گفت
ورزش > فوتبال ملی - کارلوس کروش و ژرار هولیه مدرسان کنفرانس سرمربیان تیم های آسیایی بودند. کارلوس کروش در این جلسه از تجربیات فوتبالی اش گفت. حرف هایی که همین جا مایلی کهن و خداداد علاقه ای به شنیدن شان ندارند.
به گزارش پارس به نقل از هفته نامه تماشاگران امروز، تعهد، تعهد و تعهد. کلیدواژه جادویی کروش که به گفته خودش اولین و مهمترین راه موفقیت تیم‌های او در همه این سال‌ها بوده است. سرمربی تیم ملی ایران در کنار ژرار هولیه، یکی از مدرسان نخستین کنفرانس سرمربیان تیم های ملی آسیایی بود. کی‌روش به عنوان سرمربی سابق جوانان و بزرگسالان تیم ملی پرتغال، آفریقای جنوبی و ایران، دستیار فرگوسن در منچستریونایتد و سرمربی رئال مادرید، و ژرار هولیه به عنوان سرمربی سابق لیورپول و مارسی و تیم‌های پایه فرانسه برای دیگر مربیان آسیایی سخنرانی کردند. سخنرانی‌ای که محور اصلی آن، ساختن تیمی متحد و تقسیم وظایف بین همه اعضا بود.
با دنیای جدیدی طرف هستید
بخشی از صحبت‌های کروش و هولیه در این اجلاس، درباره موضوع تغییر رفتار بازیکنان حرفهای در طول زمان بود. ژرار هولیه، با مثالی از تفاوت کفش بازیکنان در این سال‌ها، گفت نمی‌توان بازیکنان را به چشم سال‌های قبل نگاه کرد: «شهرت بیشتر، پول بیشتر و زندگی اجتماعی متفاوت باعث شده بازیکنان نسبت به گذشته تغییرات زیادی داشته باشند. آنها مجبورند برای رقابت، تکنیک بالاتر، بلوغ، مسوولیت‌پذیری و آمادگی بیشتری در همه زمینه‌ها داشته باشند. سال 1997، تیری آنری به‌خاطر پوشیدن کفش‌های سفید در زمین مورد توجه قرار می‌گرفت، اما حالا اگر بازیکنی کفش‌های سیاه بپوشد عجیب به نظر می‌آید.» کارلوس کی‌روش هم اعتقاد داشت نمی‌توان با راه حل‌های قدیمی، با مشکلات جدید برخورد کرد: «در دوره مدرن به‌خاطر فرهنگ‌های متفاوت مشکلات تازه‌ای به وجود آمده و به‌کارگیری راه حل‌های تکراری برای آنها اشتباه است. در منچستر، شما بازیکن را به تنهایی نمی‌بینید. بازیکن بخشی از ترکیب تیم است. مشکلات خانوادگی، مسکن، حیوانات خانگی و همه دغدغه‌های یک بازیکن دغدغه‌های کل تیم محسوب می‌شود. در رئال مادرید شرایط متفاوت است. شما فقط با بازیکن طرف نیستی و پشت سر هر کس، باید مشکلات مربوط به کمپانی‌های ایجنت او را حل کنی.»
راه حلی به نام تعهد
از نظر ژرار هولیه، فوتبال با شکل و شمایل جدید سخت‌تر شده اما همین تغییرات آن را جذاب‌تر کرده است: «این شرایط فوتبال را هیجان‌انگیزتر کرده است. اتفاق عجیبی نیفتاده، در مسائل اجتماعی فاصله بین نسل‌ها و والدین و فرزندان وجود دارد و در فوتبال هم نسل‌های مختلف با هم متفاوت هستند.» کی‌روش هم حرفهای هولیه را تایید کرد و گفت تعهد باعث می‌شود بازیکن تحت هر شرایطی به چارچوب‌های باشگاه پایبند بماند: «برای من تیم بالاتر از هر چیز است. زمانی در منچستر همزمان گیگز و رونالدو و رونی و اسکولز و... را داشتیم. رونالدو و رونی همیشه اولین افرادی بودند که سر تمرین می‌آمدند. چه چیزی رونالدو و رونی را ساعت 5:30 صبح از خواب بیدار می‌کند؟ پول؟ قطعا نه. چیزی که یک تیم را متفاوت می‌کند ظرفیت بازیکنان و تعهد تیم است. برای من دو ساعتی که تیم تمرین می‌کند مهمترین لحظات مربیگری است. آمادگی همه اعضای تیم، کلید موفقیت خواهد بود.»
رهبر باشید نه رئیس
کروش درباره انتظارات بازیکنان از مربی‌شان هم توضیح داد. درباره نقش مهمی که مربی می‌تواند در آمادگی بازیکن ایفا کند: «ستاره‌ها از مربی انتظار راهنمایی دارند. اینکه محیط خوبی به وجود بیاورد. اکثر مربیان جهت مشخصی برای تیم‌شان ندارند. چند بازیکن را انتخاب می‌کنند و می‌گویند حالا ببینیم چه می‌شود. اما بازیکن رهبر می‌خواهد نه رئیس. وقتی در منچستر، بلان، ورون و بسیاری از ستاره‌های بزرگ دنیا حاضر هستند به عنوان مربی در تمرین چه ویژگی‌ای داری که بتواند آنها را جذب کند؟» هولیه در این مورد از کی‌روش هم سخت‌گیرتر بود و تفاوتی بین بازیکن ستاره و متوسط نمی‌گذاشت: «همه بازیکنان نیاز به راهنمایی دارند. چه ستاره باشد چه یک بازیکن معمولی، همه آنها از مربی یک رهبر و راهنما می‌خواهند.»
من همه کاره فرگوسن بودم
یک نفر، چطور می‌تواند راهنمای یک تیم باشد؟ ژرار هولیه راز این موضوع را افراد پشت سر سرمربی می‌داند: «به تیم پشت سرتان نگاه کنید، آنها باید یک تیم خوب باشند.» کروش که خودش نقش یکی از همین افراد را برای فرگوسن داشت، تاکید کرد هیچ مربی‌ای سوپرمن نیست و باید در کادر فنی هم مثل داخل زمین یک تیم بزرگ کنار سرمربی باشد: «ما سوپرمن نیستیم. باید کارها و ایده‌های‌مان را تقسیم کنیم. من هیچ‌وقت کمک مربی نبوده‌ام اما در منچستر انتخاب شدم تا هم یاد بگیرم و هم کمک کنم. کنار کسی که قدرت رهبری فوق‌العاده‌ای داشت. در انگلستان کمک‌مربی تصمیم‌های اصلی را می‌گیرد. روز اول از فرگوسن پرسیدم برنامه امروز چیه؟ او هم پرسید منظورت چیه؟ تو چه کاره‌ای؟ بعد از هفت روز ما با تیم به ایرلند رفتیم و فرگوسن رفت اسکاتلند! او کلید فراری را به من داد و اعتماد کرد. نشان داد وقتی من نیستم کارلوس همه کاره است. برای اولین‌بار، شش سال کامل فقط لذت بردم. همه تمرکزم روی فوتبال بود و فرگوسن تمام مشکلات را مدیریت می‌کرد.»
این چه ربطی به مایلی کهن و خداد داشت
هر کسی می تونه خوب حرف بزنه
نمیدونم این چه داستانیه که یک گروهی کورکورانه هرچی که کی روش انجام میده رو به به چه چه میکنن...
لیگ ایران دو سالی میشه که پر از جوونای شایسته هست مثل کاوه رضایی ، مسعودحسن زاده و... که اگر امثال مایلی کهن مربی ایران بودن الان حداقل چند بازی ملی داشتند اما کی روش... لابد میگین سردار آزمون و.. یعنی دعوت از ستاره ای مثل سردار رو هنر میدونید؟ کدوم مربی سردار رو دعوت نمیکرد؟ کی روش اگه هنر داشت سردار رو میبرد جام جهانی