نجمه خدمتی ستاره تیراندازی ایران و جهان: شانس مدال‌گرفتن در المپیک را دارم+ تصاویر
فدراسیون هیچ‌وقت به من پاداش نداده است، حتی در بازی‌های آسیایی ٢٠١٤ اینچئون کره جنوبی که مدال طلا گرفتم هم چیزی ندادند.
پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- نجمه خدمتی، ستاره جوان این روزهای تیراندازی زنان ایران است که پله‌های موفقیت را چند تا یکی بالا رفته است تا خود را به المپیک ٢٠١٦ ریو برساند. او که فقط یک‌سال از حضورش در تیم ملی رده بزرگ‌سالان می‌گذرد، در هر رویداد مهمی شرکت کرده دست پر برگشته است؛ از مدال طلای بازی‌های آسیایی ٢٠١٤ اینچئون کره جنوبی، بزرگ‌ترین رویداد ورزشی قاره کهن (اولین مدال تاریخ تیراندازی زنان ایران) گرفته تا مدال طلای بازی‌های دانشجویان جهان ٢٠١٥ و جام جهانی جمهوری آذربایجان. خدمتی ١٩ساله، که چندروز پیش همراه الهه احمدی، دیگر بانوی پرتلاش این رشته، در جام جهانی آذربایجان سهمیه بازی‌های المپیک ٢٠١٦ ریو را به دست آورد، حالا رؤیای بالارفتن از سکوهای بزرگ‌ترین رویداد ورزشی جهان را در سر می‌پروراند. در ادامه گفت‌وگو با او می‌خوانید.
* فکرش را می‌کردید بتوانید بعد از اینکه مسابقات کسب سهمیه را به‌دلیل بی‌پولی فدراسیون از دست دادید، یک‌باره دو سهمیه المپیک را در رشته تفنگ بادی بگیرید؟
بله، احتمالش را زیاد می‌دادیم. فدراسیون یک هفته پیش از شروع جام جهانی آذربایجان ما را به اردوی آلمان فرستاد که خیلی برای ما مثمرثمر بود. متأسفانه چون اروپایی‌ها به دلیل تحریم به ما فشنگ نمی‌فروشند، مجبوریم به اردوی خارج از کشور برویم تا آنجا با فشنگ‌های مرغوب تمرین کنیم. خدا را شکر این یک هفته‌ای که در آلمان تمرین کردیم، باعث شد به آمادگی صددرصد برسیم و دو سهمیه رشته تفنگ بادی در بخش بانوان را به دست آوریم.
* سطح مسابقات چطور بود، رقبا را کاملا می‌شناختید؟
بله همه رقبا را می‌شناختم، چون در رقابت‌های مختلف با آنها مسابقه داده بودم. حریفان من و خانم احمدی همه قهرمانان المپیک ٢٠٠٨ پکن و ٢٠١٢ لندن بودند؛ اما چون آنها در مسابقات قبلی سهمیه المپیک را گرفته بودند، اینجا فقط آمده بودند مدال بگیرند. خوشبختانه با وجود این حریفان سرسخت، شرایط برای ما هم طوری مهیا شد که هم مدال بگیریم و هم سهمیه کسب کنیم.
* کار بزرگ دیگری که تیم بانوان ایران در آذربایجان کرد این بود که از هشت فینالیست این مسابقات، سه نفر، تیراندازان زن ایران بودند.
بله، تابه‌حال جز چینی‌ها هیچ کشوری نتوانسته است در مسابقات جهانی چند فینالیست داشته باشد که ما توانستیم آن را انجام دهیم. من به‌عنوان نفر دوم، مه‌لقا جام‌بزرگ، نفر چهارم و الهه احمدی، نفر ششم به فینال رسیدیم. در فینال هم که امتیازات صفر می‌شود و همه باید ٢٠ تیر بزنند. استرس در این مرحله از رقابت واقعا زیاد می‌شود. آن‌قدر باید تمرکز داشته باشی که تیرهایت همه به هدف بخورد.
* پس با این شرایط چینی‌ها الان دیگر به شما به‌عنوان یک رقیب جدی نگاه می‌کنند؟
چینی‌ها خیلی وقت است که به ما به‌عنوان یک رقیب نگاه می‌کنند. ما حالا نه‌فقط در مسابقات جهانی، بلکه در رقابت‌های آسیایی هم رقیب آنها هستیم. ما در بازی‌های آسیایی ٢٠١٤ اینچئون کره جنوبی، دو مدال طلا و نقره انفرادی این رشته و نقره تپانچه تیمی را از آنها گرفتیم.
* شما سه خانم در رشته خفیف هم در جام جهانی آذربایجان شرکت کردید، چرا در این ماده نتوانستید سهمیه بگیرید؟
با کمبود فشنگی که داشتیم واقعا بیشتر از این نمی‌توانستیم جلو برویم. کمااینکه رکوردهایی که من و خانم‌ها احمدی و جام‌بزرگ زدیم، بالاترین رکوردهایی بود که هیچ‌وقت در ایران زده نشده بود. متأسفانه در این رشته نشد به فینال برسیم. مسابقات قهرمانی آسیایی کویت آخرین فرصتی است که می‌توانیم در رشته خفیف سهمیه بگیریم.
* یعنی با این شرایط به کسب سهمیه در رشته خفیف امیدوارید؟
بله، ما در این رشته سه سهمیه می‌توانیم بگیریم. سطح مسابقات آسیایی کویت از جام جهانی پایین‌تر است و شرایط برای ما آسان‌تر می‌شود که هم سهمیه بگیریم و هم مدال. به نظر من خانم جام‌بزرگ شرایط بسیار خوبی دارد و حتما می‌تواند در خفیف سهمیه بگیرد.
* رئیس کمیته ملی المپیک هم که به محض ورود شما به ایران پاداش‌های کسب سهمیه را به هر دو شما داد.
بله به قول‌شان وفا کردند و در فرودگاه حواله‌های ١٠ میلیونی به ما دادند.
* فدراسیون هم پاداش داد؟
نه فدراسیون هیچ‌وقت به من پاداش نداده است، حتی در بازی‌های آسیایی ٢٠١٤ اینچئون کره جنوبی که مدال طلا گرفتم هم چیزی ندادند.
* حقوق هم از فدراسیون نمی‌گیرید؟
چرا روزهایی که در اردو باشیم، به ما حقوق می‌دهند. فکر می‌کنم روزی ٢٠ هزار تومان باشد. هروقت هم به اردو نرویم این مبلغ کم می‌شود.
* با این حقوق امورات شما می‌گذرد؟
بله، من فعلا سنم پایین است و با پدر و مادرم زندگی می‌کنم و نیازی به حقوق ندارم؛ اما برای کسانی مثل خانم احمدی که متاهل هستند و بچه دارند و از زندگی‌شان می‌زنند و در اردوها هستند، قطعا این حقوق خیلی‌کم است.
* وضع اردوهای‌تان چطور است، بین شما و مردان تبعیض قائل نمی‌شوند؟
نه، تمرین‌های ما و مردان با هم است و تبعیضی قائل نمی‌شوند؛ اما فدراسیون در کل شرایط مالی خوبی برای برگزاری اردوها ندارد. ضمن اینکه شرایط غذایی که داریم هم اصلا خوب نیست. غذاهایی که رستوران فدراسیون می‌پزد قابل خوردن نیست.
* درحالی‌که یک سال از حضور شما در تیم ملی تیراندازی بزرگ‌سالان می‌گذرد، اما مدال اکثر مسابقات جهانی و آسیایی را به دست آوردیده‌اید. فکر می‌کنم الان فقط مدال مسابقات قهرمانی جهان و المپیک را ندارید. چقدر امیدوارید شما یا الهه احمدی بتوانید در بازی‌های المپیک روی سکو بروید؟
المپیک خیلی سخت است، اما فکر می‌کنم شانس رفتن روی سکو را داشته باشیم. وقتی به فینال برسی، همه امتیازها صفر می‌شود و دوباره باید از نو تیر بزنی. آنجا ممکن است حتی نفر هشتمی هم که به فینال رسیده است اول بشود! البته من هنوز سنم طوری است که بتوانم در مسابقات جوانان هم شرکت کنم. به‌زودی رقابت‌های آسیایی هند در پیش است و مسئولان کادر فنی تصمیم دارند من را در تیم جوانان به این مسابقات بفرستند که بتوانم برای این تیم هم مدال بگیرم تا دست خالی برنگردیم.
ارسال نظر